Die apostel Paulus het geskryf: “Die Gees self getuig saam met ons gees dat ons kinders van God is” (Romeine 8:16). Die frase “kinders van God” word dikwels gebruik om gelowiges te beskryf, maar die woorde kan te oppervlakkig gebruik word, met min begrip van die krag en diepte van hul ware betekenis.
Om ‘n kind van God te wees, beteken bloot om God se afhanklike te wees; dit is, “een wat nie kan bestaan of funksioneer sonder hulp nie.” Die kind van God weet dat hy nie sy eie lewe kan beheer sonder die Here se daaglikse hulp nie.
Baie sondaars is selfversorgende mense wat hulself as hoë presteerders sien – kan-doen mense. Hulle verkondig dat alles wat die verstand kan uitdink, bereik kan word – dat met die regte geestelike ingesteldheid ‘n mens enigiets kan doen.
Die kerk word oorstroom met allerhande selfhelpboeke, baie daarvan gaan oor jou eie oorwinning oor self, twyfel, vrees en eensaamheid. Talle in die kerk glo as jy die regte formule het, kan jy alles self uitpluis en jou eie probleme oplos. Hierdie houding sê: “God, U het my ‘n goeie verstand gegee, so ek sal hierdie dinge net bepeins en dit uitwerk.”
Jesus het eenkeer op sy dissipels afgekom waar hulle onder mekaar gestry het oor wie die grootste in God se koninkryk gaan wees en toe het Hy vir hulle ‘n les geleer. “Toe roep Jesus ’n kindjie na Hom en laat hom in hulle midde staan en Hy sê: Voorwaar Ek sê vir julle, as julle nie verander en soos die kindertjies word nie, sal julle nooit in die koninkryk van die hemele ingaan nie!” (Matthéüs 18:2-3).
Jesus het in wese gesê: “Vergeet van wie die grootste sal wees. Julle moet julle verhouding met My heroorweeg en leer hoe om in hierdie lewe te wandel.” Hierdie kind het ‘n lewe van totale afhanklikheid verteenwoordig, omdat kinders nie voldoende vir hulself kan sorg nie.
Het jy al geleer om heeltemal afhanklik te wees van die leiding van die Heilige Gees? Kom na Hom soos ‘n klein kindjie en Hy sal jou denke ‘n omwenteling laat ondergaan!