“Maar God sy dank, wat ons die oorwinning gee deur onse Here Jesus Christus” (1 Korinthiërs 15:57). Baie gelowiges haal hierdie vers daagliks aan en pas dit toe op hul beproewings en verdrukkings. Die konteks waarin Paulus dit sê, dui egter op ‘n dieper betekenis. Net twee verse voor dit sê Paulus: “Die dood is verslind in die oorwinning. Dood, waar is jou angel? Doderyk, waar is jou oorwinning?” (15:54-55).
Paulus praat welsprekend oor sy verlange na die hemel. Hy het geskryf, “Want ons weet dat as ons aardse tentwoning afgebreek word, ons ‘n gebou het van God, ‘n huis nie met hande gemaak nie, ewig, in die hemele. Want om hierdie rede sug ons ook en verlang om met ons woning uit die hemel oorklee te word” (2 Korinthiërs 5:1-2).
Volgens Paulus is die hemel – om in alle ewigheid in die teenwoordigheid van die Here te wees – iets wat ons van harte moet begeer.
Terwyl ek oor hierdie dinge nadink, begin ‘n luisterryke prentjie verskyn. Eerstens, sien ek in my geestesoog die beskrywing van Jesus van ‘n groot byeenkoms, waar die engele “sy uitverkorenes versamel uit die vier windstreke, van die een einde van die hemele af tot die ander einde daarvan” (Matthéüs 24:31). Wanneer al hierdie menigtes bymekaar is, sien ek ‘n groot oorwinningsoptog in die hemel plaasvind met miljoene verheerlikte kinders wat hosanna’s tot die Here sing, soos kinders eens in die tempel gedoen het.
Dan kom al die martelare. Diegene wat eens op aarde uitgeroep het vir geregtigheid, roep nou: “Heilig, heilig, heilig!” Almal sal van vreugde dans en roep: “Oorwinning, oorwinning in Jesus!”
Dan kom daar ‘n geweldige gedreun, ‘n geluid wat nog nooit gehoor is nie. Dit is die kerk van Jesus Christus met menigtes uit alle nasies en stamme.
Miskien klink dit alles vir jou vergesog, maar Paulus het self daarvan getuig. Toe die getroue apostel in die hemel weggeruk was, was hy “weggeruk ... in die Paradys en [het] onuitspreeklike woorde gehoor ... wat ‘n mens nie mag uitspreek nie” (2 Korinthiërs 12:4). Paulus het gesê hy was verslae oor dit wat hy daar gehoor het. Ek glo dit was die geluide wat hy gehoor het. Hy het ‘n voorskou gekry van die sang en lofprysing tot God deur diegene wat in sy teenwoordigheid sal juig, hulle liggame genees, hulle siele gevul met vreugde en vrede. Dit was so wonderlik dat Paulus dit kon hoor, maar dit nie kon herhaal nie.