„Wyszedłszy zaś, udał się według zwyczaju na Górę Oliwną, a za Nim poszli także Jego uczniowie.
A gdy przyszedł na miejsce, rzekł do nich: Módlcie się, aby nie popaść w pokuszenie.
A sam oddalił się od nich, jakby na rzut kamienia, i padłszy na kolana, modlił się, mówiąc: Ojcze, jeśli chcesz, oddal ten kielich ode mnie; wszakże nie moja, lecz twoja wola niech się stanie.
A ukazał mu się anioł z nieba, umacniający go. I w śmiertelnym boju jeszcze gorliwiej się modlił; i był pot jego jak krople krwi, spływające na ziemię. A wstawszy od modlitwy, przyszedł do uczniów i zastał ich śpiących ze smutku. I powiedział im: Czemu śpicie? Wstańcie i módlcie się, abyście nie popadli w pokuszenie.” (Łukasza 22:39-46).
Wszyscy wiemy, że Jezus poświęcił Swoje życie modlitwie. Tak też możemy być pewni, jako Jego naśladowcy, że Jego pragnieniem jest to, aby doprowadzić każdego z nas do takiej samej pasji modlitwy.
Wydarzenie opisane w Łukasza 22 miało miejsce przed ostatnim dniem w życiu Jezusa. Mógł On mówić o tysiącu spraw, nauczać w ważnych miejscach, czy spotykać się z przyszłymi liderami Kościoła, ale tego nie zrobił. Jezus poświęcił Swój czas, pasję, energię na modlitwę.
My mamy taką tendencję, żeby myśleć, że modlitwa jest to taki dodatek do naszych wielu wymagań i planów – ale dla Jezusa modlitwa była Jego planem. Nic nie pociągało Jego serca tak, jak społeczność z Ojcem, i chciał, żeby Jego uczniowie poszli za Jego przykładem.
Jezus wiedział, że Jego czas był krótki i chciał pokazać model modlitwy jeden ostatni raz dla kilku swoich uczniów. Chciał im pokazać jak się modlić gorliwie, a nie tylko okazjonalnie. Chciał, aby wiedzieli jak naprawdę szukać Królestwa Bożego, jak się modlić modlitwą wstawienniczą i jak chodzić z Nim w gorliwości.
Jeżeli jesteś uczniem Jezusa Chrystusa, to będziesz chciał, żeby On był twoim wzorem w modlitwie.