Bóg mówi do swoich ludzi przez swojego Ducha i jego głos jest wyraźny: „A gdy będziecie chcieli iść w prawo albo w lewo, twoje uszy usłyszą słowo odzywające się do ciebie z tyłu: To jest droga, którą macie chodzić!” (Izajasz 30:21).
Niektórzy ludzie pytają, „Jak mogę usłyszeć jego głos?” Głos Ducha Bożego dochodzi do nas głównie przez Pismo Święte. Jednak zanim możemy słyszeć jego głos, pokazujący kierunek, Bóg wymaga od nas czegoś. Musimy stać spokojnie i czekać, by on zadziałał. To nie jest sugestia, to jest polecenie. To też jest tajemnica naszego całkowitego zwycięstwa i wyzwolenia. Przy wielu okazjach Pan nakazuje swojemu ludowi, by spokojnie czekali.
Kiedy Samuel namaścił Saula na króla, w pewnym momencie powiedział do niego, „Zatrzymaj się na chwilę, a ja ci wyjawię słowo Boże” (1 Sam 9:27). Samuel mówił, „Saulu, właśnie cię namaściłem i twój umysł już biegnie naprzód. Myślisz, ‘Co to Bóg czyni? Jak mogę znać jego głos, jego wolę?’ Saulu, przestań walczyć. Czy chcesz słyszeć Boga i otrzymać wskazówki? No to stój i słuchaj.”
Inny przykład czekania na Pana odnośnie wskazania kierunku widzimy u Króla Jehoszafata. Judea przeżywała najazd koalicji potężnych armii i Pismo mówi, „Wtedy Jehoszafat zląkł się i postanowił zwrócić się do Pana, ogłosił też post w całej Judzie” (2 Kronik 20:3). Ludzie zaczęli wołać do Boga. Nie ma nic złego w tym, że się boimy; właściwie Bóg jest długo cierpliwy z nami i nie gniewa się za to na nas.
„Wtedy pośród tego zgromadzenia spoczął Duch Pański” (20:14). Oto co Duch polecił: „Wy się nie bójcie i nie lękajcie się. . . albowiem nie wy będziecie walczyć, lecz Bóg.. Nie waszą rzeczą będzie tam walczyć, ustawcie się tylko i stójcie, i oglądajcie ratunek Pana” (20:15-17).
Możemy mylić się w naszym rozsądzaniu, naszym słyszeniu, naszych decyzjach. Ale możemy się radować w naszym Bogu, który jest naszą siłą!. On pomoże nam chodzić właściwą drogą. To jest jego działanie. My musimy po prostu się poddać, stać spokojnie i oglądać jego zbawienie!