As kind het my dogter Elisabeth ons een keer vir ‘n hamster as verjaardaggeskenk gevra. Ons het toe een vir haar gegee en sy het hom Bidule genoem. Sy het hom vertroetel, met hom gepraat en was so lief vir hom.
Een oggend, terwyl ons reggemaak het om kerk toe te gaan, het my vrou Bidule uit sy hok gehaal sodat hy ‘n bietjie op die balkon kon rondhardloop, maar toe vergeet sy hom daar! Na ‘n hele oggend in die kerk en ‘n maaltyd in ‘n restaurant onder ‘n skroeiende son, het ons uiteindelik teruggekeer huis toe om te ontdek dat Bidule in die hamsterhemel was, verskroei deur Quebec se somerson.
Elisabeth was ontroosbaar. Natuurlik het ek en my vrou nie probeer om haar pyn af te maak deur dinge te sê soos: “Kom nou! Eerlikwaar, dit was ‘n rot. Moet ek julle daaraan herinner dat daar honger kinders in derde wêreldlande is?” nie. Nee! Dit was vir haar belangrik; dit was ook vir ons belangrik. Ons het dus ag gegee op haar trane. Bidule het selfs ‘n begrafnisdiens gekry wat deur my in die agterplaas bedien was (my enigste dierebegrafnis, dit kan ek julle verseker). My dogter was dapper genoeg om ‘n paar woorde te sê: “Bidule was ‘n goeie hamster. Almal was lief vir Bidule.”
Vandag deel ek hierdie herinnering met ‘n glimlag mee, maar dit is om twee punte met groot seën vir jou en jou geliefdes beter te illustreer.
-
Maak nie saak hoe oud ons kinders is nie, kom ons neem hulle lyding ernstig op. Hulle sal deur swaarkry gaan, van die pyn van hul eerste verlore liefde tot ‘n afkeuringsbrief van hul droomuniversiteit, van sportmislukking tot ernstige siekte. Ons verantwoordelikheid as Christenouers is om na hul hartseer te luister, om dit te probeer verstaan sonder om dit gering te ag of te ontken. Om na hul pyn te luister met empatie, erns, aandag en medelye, leer ons kinders reeds hoe om dit te hanteer.
-
Ons kinders leer uit ons voorbeeld. Ons verantwoordelikheid is bowenal om ‘n weg vir hulle te baan. Hulle geloofspad word uitgekap in die nasleep van ons eie getuienis. Hulle sien ons stryd. Hulle is die eerstes wat ons deur ons storms sien gaan en deur die genade van God voortgaan om vooruit te gaan, te bid, God te dien, lief te hê, te gee, te vergewe.
Ons kinders sal hul eie vermoë ontwikkel om swaarkry te oorkom deur hoe ons hulle pyn hanteer en deur ons eie houding en geloof te midde van beproewings dop te hou.
Claude Houde is the hoofpastoor van Eglise Nouvelle Vie (Nuwe Lewe Kerk) in Montreal, Kanada. Onder sy leierskap het Nuwe Lewe Kerk gegroei van ‘n handjievol mense tot meer as 3500 in ‘n deel van Kanada met min suksesvolle Protestante kerke.