Nilihudumu huko Detroit kwa miaka 30. Wakati nikihubiri mitaani, nimelaaniwa. Nimetemewa mwenzi. Nimekuwa nikitupiwa chupa. Nimepata risasi kuruka. Hakuna hata moja ambayo ilinisumbua, ingawa. Sikuudhika. Sikujua mtu huyo; hawakunijua.
Mke wangu ananiangalia njia isiyofaa, ingawa, na Bwana nihurumie. Hiyo ni mbaya kuliko chupa. Hiyo ni mbaya kuliko risasi.
Inakuja wakati ambapo hali fulani za maisha ni zaidi ya tumaini la mwanadamu. Hakuna ushauri, hakuna daktari, hakuna dawa au kitu kingine chochote kinachoweza kusaidia. Hali imekuwa ngumu. Inahitaji muujiza, la sivyo itaisha kwa uharibifu.
Kwa nyakati kama hizo, tumaini pekee lililobaki ni kwamba mtu afike kwa Yesu. Mtu huyo lazima achukue jukumu la kumshika Yesu, na lazima waamue, “Siondoki mpaka nisikie kutoka kwa Bwana. Lazima aniambie, 'Imekwisha. Sasa nenda zako.”
"Katika hili mnafurahi, ingawa sasa kwa kitambo kidogo, ikiwa ni lazima, mmehuzunishwa na majaribu anuwai, ili ukweli wa imani yenu iliyojaribiwa - ya thamani zaidi kuliko dhahabu iharibikayo ingawa inajaribiwa na moto - kupatikana. matokeo ya sifa na utukufu na heshima katika kufunuliwa kwa Yesu Kristo” (1 Petro 1:6-7).
Yerusalemu ni ishara ya mji wa Mungu, au makazi ya Mungu. Kuunda tena kuta ilikuwa muhimu kwa sababu ilikuwa ishara kwa maadui wa Israeli, ilionyesha Mungu alikuwa na watu wake, na kufunua baraka zake.
Wakati Nehemia aliposikia kwamba kuta za Yerusalemu zilikuwa zimebomolewa zaidi ya nusu-karne baada ya kukamilika kwa ujenzi wa hekalu, "akaketi, akalia, na kuomboleza kwa siku nyingi" (Nehemia 1:4). Kisha akafunga na kuomba wakati anaandaa mpango wa kurekebisha hali hiyo.
Paul na Barnaba walikuwa sehemu ya timu ya kwanza ya wamishonari iliyowahi kwenda nje. Watu hawa wawili walipata huduma yenye nguvu na yenye kuzaa matunda wakiwa pamoja hadi kulipotokea kutokubaliana sana ambapo ingeweza kuwanoa wote kwenda mbele.