Το άγγιγμα του Θεού

Όταν ο Κύριος αγγίζει κάποιον, αυτός οδηγείται στα γόνατα. Τότε γίνεται οικείος του Χριστού. Και μέσα απ’ αυτή την οικειότητα, γίνεται αποδέκτης καινούριας αποκάλυψης απ’ τον ουρανό. Αγωνιά να φέρει τις παλιές αμαρτίες του στο Άγιο Πνεύμα, για να τις εξαγνίσει. Η ψυχή του ανανεώνεται και εισέρχεται σε «τόπο αναπαύσεως». Και αρχίζει να διακονεί τον Χριστό με νέο πάθος και περισσότερη αγάπη.

Πάνω απ’ όλα, το παιδί του Θεού αυξάνεται συνειδητοποιώντας την ερχόμενη μέρα της κρίσης. Γνωρίζει ότι μια μέρα θα σταθεί μπροστά στο θρόνο του Θεού και θα πρέπει να απαντήσει σε μια σημαντικότατη ερώτηση: «Πώς εκπροσώπησες τον Χριστό σ’ έναν κόσμο που χάνεται;» Πράγματι, μια μέρα όλοι θα αντιμετωπίσουμε αυτήν την ερώτηση την ημέρα της κρίσης: «Με ποιόν τρόπο μαρτύρησες για τον Χριστό στους αμαρτωλούς; Πώς τον φανέρωσες με τη ζωή σου και τις πράξεις σου; Πώς τον εκπροσωπείς με τη ζωή σου;»

Αυτό είναι το μόνο κριτήριο με το οποίο θα κριθούμε εκείνη την ημέρα. Δεν έχει σημασία αν βρεθήκαμε πρόσωπο με πρόσωπο με τον Θεό όπως ο Μωυσής, αν είχαμε εκπληκτικές αποκαλύψεις όπως ο Δανιήλ, αν ήμασταν αγιασμένοι όπως ο Παύλος ή αν κηρύξαμε με παρρησία όπως ο Πέτρος. Ο καθένας μας θα κριθεί με ένα και μοναδικό κριτήριο: πώς εξέφραζε η ζωή μας τον χαρακτήρα του Ιησού Χριστού;

Το Άγιο Πνεύμα καθιέρωσε αυτό το κριτήριο της κρίσης μετά την Πεντηκοστή, καθώς ο Χριστός ίδρυε την Εκκλησία Του. Εκείνη την εποχή στην εξουσία ήταν η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Το πνεύμα εκείνης της αυτοκρατορίας ήταν ένα πνεύμα έπαρσης, αλαζονείας και υλισμού.

Η Ρώμη εγκατέλειπε τους ανθρώπους με προβλήματα όπως τις χήρες, τα ορφανά και τους φτωχούς. Απ’ τον Ευφράτη ως τον Ατλαντικό τεράστια μνημεία θύμιζαν τις στρατιωτικές νίκες της Ρώμης. Παλάτια χτίστηκαν για τους ήρωες των πολέμων της αυτοκρατορίας. Όμως πουθενά δεν υπήρχε ένα ίδρυμα ή ένα καταφύγιο για τους φτωχούς ή τους άστεγους. Τίποτα μέσα στην αχανή αυτοκρατορία δεν πρόδιδε το παραμικρό ενδιαφέρον για τους φτωχούς.

Το πνεύμα της υπερηφάνειας και της απληστίας διαπότισε και τους Ιουδαίους. Οι θρησκευτικοί ηγέτες του Ισραήλ αναζητούσαν ευημερία. Οι φαρισαίοι χρησιμοποιούσαν νομικίστικα τερτίπια για να κλέβουν τα σπίτια απ’ τις χήρες. Στο μεταξύ, τα ορφανά έμεναν εγκαταλειμμένα, και οι άστεγοι κακοποιούνταν. Έκλεβαν τον μισθό των εργατών των κατωτέρων τάξεων. Τους έλεγαν ότι τους άξιζε να είναι φτωχοί γιατί ο Θεός τους τιμωρούσε για τις αμαρτίες τους. Σ’ όλο το Ισραήλ η κυρίαρχη νοοτροπία ήταν «ο καθένας για τον εαυτό του». Όλη τους η ζωή αναλώνονταν στο να συσσωρεύουν πλούτο, να θησαυρίζουν, χωρίς να αρκούνται σε τίποτα.

Μέσα σ’ αυτήν την άπληστη, εγωκεντρική, υλιστική κοινωνία, ο Χριστός εξέχεε το Πνεύμα Του σε ένα μικρό άγιο υπόλοιπο. Ξαφνικά, φύσηξε βίαιος άνεμος, σείστηκε ο τόπος, και εμφανίστηκε υπερφυσική φωτιά. Αγράμματοι Χριστιανοί άρχισαν να μιλούν σε γλώσσες που ποτέ δεν έμαθαν. Και οι απόστολοι του Ιησού κήρυξαν το Ευαγγέλιο με δύναμη και πειστικότητα. Τις μέρες που ακολούθησαν, η εκκλησία λάτρεψε, δόξασε και κινήθηκε με υπερφυσική δύναμη: ΜΕΤΑ ΧΑΡΑΣ ΔΕΧΘΕΝΤΕΣ ΤΟΝ ΛΟΓΟΝ ΑΥΤΟΥ ΕΒΑΠΤΙΣΘΗΣΑΝ… ΚΑΙ ΕΝΕΜΕΝΟΝ ΕΝ ΤΗ ΔΙΔΑΧΗ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΚΑΙ ΕΝ ΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΕΝ ΤΗ ΚΛΑΣΕΙ ΤΟΥ ΑΡΤΟΥ ΚΑΙ ΕΝ ΤΑΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΑΙΣ. ΚΑΤΕΛΑΒΕ ΔΕ ΠΑΣΑΝ ΨΥΧΗΝ ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΑ ΕΓΙΝΟΝΤΟ ΔΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ (πράξεις 2:41-43).

Τα πλήθη στην Ιερουσαλήμ έμειναν έκθαμβα απ’ αυτό που είδαν. Αναρωτήθηκαν, «Τι να σημαίνουν όλα αυτά;» Ήταν το Άγιο Πνεύμα που ενδυνάμωνε τον λαό του Θεού για να μαρτυρήσει για τον Χριστό στον κόσμο. Αυτοί οι πιστοί ήταν τώρα οι ζωντανές επιστολές Του. Η δύναμη Του τους ικάνωσε να ζουν με τέτοιο τρόπο ώστε να μαρτυρούν με παρρησία, «Αυτός είναι ο Ιησούς. Οι ζωές μας είναι μια μαρτυρία της φύσης και της αγάπης του Θεού».

Θα αναρωτηθείτε ποιοι ήταν οι θεατές για τους οποίους η Γραφή λέει: ΕΞΕΠΛΗΤΤΟΝΤΟ ΠΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΕΘΑΥΜΑΖΟΝ τα θαυμαστά αυτά γεγονότα(2:7) ποιοι ήταν αυτοί οι ξένοι, ΛΕΓΟΝΤΕΣ ΠΡΟΣ ΑΛΛΗΛΟΥΣ ΙΔΟΥ ΠΑΝΤΕΣ ΟΥΤΟΙ ΟΙ ΛΑΛΟΥΝΤΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΑΛΙΛΑΙΟΙ; ΚΑΙ ΠΩΣ ΗΜΕΙΣ ΑΚΟΥΟΜΕΝ ΕΚΑΣΤΟΣ ΕΝ ΤΗ ΙΔΙΑ ΗΜΩΝ ΔΙΑΛΕΚΤΩ ΕΝ Η ΕΓΕΝΝΗΘΗΜΕΝ; (2:7-8).

Το επόμενο εδάφιο απαντά σ’ αυτή την ερώτηση: ΠΑΡΘΟΙ ΚΑΙ ΜΗΔΟΙ ΚΑΙ ΕΛΑΜΙΤΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΥΝΤΕΣ ΤΗΝ ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΙΑΝ ΤΗΝ ΙΟΥΔΑΙΑΝ ΤΕ ΚΑΙ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΝ ΤΟΝ ΠΟΝΤΟΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΣΙΑΝ, ΤΗΝ ΦΡΥΓΙΑΝ ΤΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΜΦΥΛΙΑΝ ΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟΝ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΡΗ ΤΗΣ ΛΙΒΥΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΥΡΗΝΗΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΡΕΠΙΔΗΜΟΥΝΤΕΣ ΡΩΜΑΙΟΙ ΙΟΥΔΑΙΟΙ ΤΕ ΚΑΙ ΠΡΟΣΗΛΥΤΟΙ, ΚΡΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΡΑΒΕΣ ΑΚΟΥΟΜΕΝ ΑΥΤΟΥΣ ΛΑΛΟΥΝΤΑΣ ΕΝ ΤΑΙΣ ΓΛΩΣΣΑΙΣ ΗΜΩΝ ΤΑ ΜΕΓΑΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (2:9-11).

Οι άνθρωποι που βεβαιώνουν αυτά τα γεγονότα ήταν επισκέπτες στην Ιερουσαλήμ, έμποροι και ταξιδιώτες. Σίγουρα τα νέα τους θα διαδίδονταν στον υπόλοιπο κόσμο. Αλλά πώς αυτοί οι επισκέπτες μπορούσαν να περιγράψουν αυτό που βίωναν; Θα εστίαζαν στις γλώσσες; στα σημεία και τα τεράστια; στον βίαιο άνεμο και τις γλώσσες πυρός από τον ουρανό;

δεν θα εστίαζαν σε κανένα από αυτά. Αυτά δεν ήταν η μαρτυρία που ήρθε να δώσει το Άγιο Πνεύμα. Όλα αυτά τα θαύματα ήταν απλά εκδηλώσεις του Αγίου Πνεύματος για την οικοδομή των πιστών. Ποια θα ήταν λοιπόν, η μαρτυρία του Χριστού;

Τα περισσότερα κηρύγματα για την ημέρα της Πεντηκοστής περιστρέφονται γύρω απ’τα σημεία και τα τεράστια που έγιναν μέσω των αποστόλων. Ή, δίνουν έμφαση στους 3.000 που σώθηκαν σε μια ημέρα, ή στις γλώσσες πυρός. Αλλά δεν ακούμε τίποτα για ένα γεγονός που ήταν το μεγαλύτερο θαύμα απ’ όλα.. Αυτό το γεγονός έστειλε πλήθη ανθρώπων πίσω στις πατρίδες τους με μια ζωηρή, αλάνθαστη μαρτυρία για το ποιος είναι ο Ιησούς.

Έχετε ακούσει για σημεία και τεράστια. Θέλω να σας μιλήσω για τα «τεράστια σημεία» αυτής της ιστορίας. Ολη τη νύκτα, χιλιάδες πωλητήρια εμφανίστηκαν μπροστά στα σπίτια σε όλη την Ιερουσαλήμ και τα περίχωρα. Η Γραφή λέει, ΚΑΙ ΠΑΝΤΕΣ ΟΙ ΠΙΣΤΕΥΟΝΤΕΣ ΗΣΑΝ ΟΜΟΥ ΚΑΙ ΕΙΧΟΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΟΙΝΑ. ΚΑΙ ΤΑ ΚΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΥΠΑΡΧΟΝΤΑ ΑΥΤΩΝ ΕΠΩΛΟΥΝ ΚΑΙ ΔΙΕΜΟΙΡΑΖΟΝ ΑΥΤΑ ΕΙΣ ΠΑΝΤΑΣ ΚΑΘ ΗΝ ΕΚΑΣΤΟΣ ΕΙΧΕ ΧΡΕΙΑΝ… ΟΥΔΕ ΗΤΟ ΤΙΣ ΜΕΤΑΞΥ ΑΥΤΩΝ ΕΝΔΕΗΣ : ΔΙΟΤΙ ΟΣΟΙ ΗΣΑΝ ΚΤΗΤΟΡΕΣ ΑΓΡΩΝ Η ΟΙΚΙΩΝ ΠΩΛΟΥΝΤΕΣ ΕΦΕΡΟΝ ΤΑΣ ΤΙΜΑΣ ΤΩΝ ΠΩΛΟΥΜΕΝΩΝ. ΚΑΙ ΕΘΕΤΟΝ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΟΔΑΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΚΑΙ ΔΙΕΜΟΙΡΑΖΕΤΟ ΕΙΣ ΕΚΑΣΤΟΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΧΡΕΙΑΝ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΕΙΧΕ (πράξεις 2:44-45 4:34-35).

Μπορείτε να φανταστείτε τη σκηνή στην Ιερουσαλήμ; Σπίτια, κτήματα και αγροί άρχισαν ξαφνικά να πωλούνται. Τα οικιακά σκεύη άρχισαν επίσης να πωλούνται: έπιπλα, ρούχα, μαγειρικά σκεύη, έργα τέχνης. Στους δρόμους, στις αγορές, σε κάθε πύλη της πόλης, εκατοντάδες πωλητήρια είχαν αναρτηθεί: "αγαθά προς πώληση." Πρέπει να ήταν το μεγαλύτερο κύμα πωλήσεων στην ιστορία της Ιερουσαλήμ.

Σημειώστε: δεν υπάρχει κανένα στοιχείο στη Γραφή που να δείχνει ότι τα σπίτια που πωλούνταν ήταν οι κύριες κατοικίες των ιδιοκτητών. Και δεν υπάρχει καμία αναφορά κοινοτικής συμβίωσης. Εάν συνέβαινε κάτι τέτοιο, θα είχε πέσει ένα αφόρητο φορτίο στην εκκλησία. Επιπλέον, οι ιδιοκτησίες που πουλούσαν αυτοί οι Χριστιανοί δεν εξυπηρετούσαν πρωταρχικές ανάγκες. Ο λόγος του Θεού τους έλεγε σαφώς να προνοήσουν για τις οικογένειες και τα παιδιά τους. Έπρεπε επίσης να φροντίσουν για όλες τις χήρες κάτω από τα εξήντα στην οικογένειά τους. Δεν θα μπορούσαν να εκπληρώσουν αυτές τις εντολές εάν δεν είχαν τα δικά τους σπίτια. Εκτός αυτού, διαβάζουμε ότι πήγαιναν ο ένας στο σπίτι του άλλου για κοινωνία, ΚΟΠΤΟΝΤΕΣ ΤΟΝ ΑΡΤΟΝ ΚΑΤ ΟΙΚΟΥΣ (2:46). Σαφώς, αυτοί οι άνθρωποι παρέμεναν ιδιοκτήτες των σπιτιών τους.

Όχι, οι ιδιοκτησίες που πούλησαν ήταν πράγματα που είχαν επιπλέον των αναγκών τους, πράγματα που δεν ήταν ουσιαστικά για την επιβίωσή τους. Σε μερικές περιπτώσεις πιθανώς, αυτές οι ιδιοκτησίες είχαν γίνει θηλιά στις καρδιές των ιδιοκτητών τους. Έτσι τα αγαθά πωλήθηκαν, μετατράπηκαν σε μετρητά, και δωρίστηκαν για να υποστηριχθούν οι χήρες, τα ορφανά και οι άστεγοι της εκκλησίας.

Αυτή ήταν η μαρτυρία που διαδόθηκε από την Ιερουσαλήμ. Ήταν το μήνυμα που το Πνεύμα του Θεού ήθελε να διαδώσει σε όλο τον κόσμο: Μόνο η ισχύς του Θεού θα μπορούσε να σπάσει το πνεύμα του υλισμού που κράτησε τον Ισραήλ ακινητοποιημένο για αιώνες .

Σκεφτείτε την ενέργεια που χρειάστηκε για να ταρακουνήσει και να ξυπνήσει έναν εγωκεντρικό, άπληστο λαό που για εκατοντάδες χρόνια περιφρονούσε τους φτωχούς. Οι ξένοι που άκουγαν αυτούς τους πιστούς να μιλάνε στις γλώσσες τους, τους έβλεπαν τώρα να ξεπουλάνε τις ιδιοκτησίες τους. Και αυτές δεν ήταν παλιοπράματα. Προφανώς πωλούνταν ως θυσία. Άλλη μια φορά, οι θεατές έπρεπε να ρωτήσουν, "τι τρέχει; Γιατί υπάρχουν τόσα πολλά πωλητήρια; ξέρουν αυτοί οι άνθρωποι κάτι που εμείς δεν ξέρουμε;"

Οποιοσδήποτε πιστός σε απόσταση ακοής θα αποκρινόταν, "όχι, είμαστε ακόλουθοι του Ιησού. Δώσαμε τις καρδιές μας στο Μεσσία, και το Πνεύμα του μας έχει αλλάξει. Τώρα κάνουμε τα έργα του Θεού. Αυτός κήρυξε στους φτωχούς και συναναστράφηκε με τους λεπρούς. Υπηρέτησε τις χήρες και φρόντισε για τα ορφανά. Και έχουμε εντολή από το Άγιο Πνεύμα ότι πρέπει κι εμείς να κάνουμε το ίδιο . Πωλούμε αυτά τα αγαθά για να συγκεντρώσουμε τα χρήματα για τους φτωχούς και ανίσχυρους. Αυτό είναι το έργο του Ιησού Χριστού."

Φανταστείτε τις συνομιλίες που πραγματοποιήθηκαν σε όλη την πόλη. Στα καφενεία, τις συναγωγές και τις αγορές, ο ένας έμπορος μπορεί να έλεγε σ’ έναν άλλο, "τελικά αγόρασα εκείνο το κτίριο που ήθελα για χρόνια. Όλα αυτά τα χρόνια, ο ιδιοκτήτης έχει προσπαθήσει να με εξαπατήσει με μια υψηλή τιμή. Είναι Φαρισαίος, και εγώ παζάρευα μαζί του. Ήρθε λοιπόν σε μένα χθες, και μου προσέφερε μια λογική τιμή.

"Του ρώτησα τι τον έκανε να αλλάξει το μυαλό του. Μου είπε ότι είναι ένας ακόλουθος του Ιησού τώρα. Πληρώθηκε με το Άγιο Πνεύμα, και δεν επιθυμεί πλέον ν’ αποκτήσει πλούτο. Εκτός αυτού, τα χρήματα από την πώληση θα πήγαιναν για να ταΐσουν τους φτωχούς, καθώς επίσης και στις χήρες και στα ορφανά."

Αυτή ήταν η μαρτυρία της Πεντηκοστής. Ο κόσμος είδε εκείνους τους γεμάτους δύναμη πιστούς, που αγαπούσαν ο ένας τον άλλο, που πωλούν τα αγαθά τους και να δίνουν σε όσους είχαν ανάγκες. Και ακριβώς αυτό ήταν που ζητούσε το Άγιο Πνεύμα απ’ αυτούς. Επιθυμούσε μια ζωντανή μαρτυρία της αγάπης του Θεού στον κόσμο. Διεκήρυσαν το Ευαγγέλιο του Χριστού με τις ενέργειές τους.

Θυμάστε την ιστορία του Ανανία και της Σαπφείρας. Ήταν πιστοί που έπεσαν νεκροί μέσα στην εκκλησία επειδή παραποίησαν ποιος είναι ο Ιησούς. Είπαν ψέματα στον Πέτρο για το ποσό που έλαβαν για το κτήμα που πώλησαν. Αλλά ο Πέτρος τους είπε ότι είχαν πει ψέματα στο Άγιο Πνεύμα. Πράγματι, εάν ένας Χριστιανός λέει ψέματα σε οποιονδήποτε, είναι σαν λέει ψέματα στο Θεό.

Τι ήταν ακριβώς το ψέμα του ζευγαριού αυτού; Ήταν η κατάχρηση χρημάτων που προορίζονταν για τους φτωχούς. Πρέπει να είχαν διαβεβαιώσει στον αγοραστή, "όλα όσα μας πληρώνετε είναι για τον Χριστό. Όλα πηγαίνουν στις χήρες και τους φτωχούς." Αλλά κράτησαν μια μερίδα των χρημάτων για τους εαυτούς τους.

Την ημέρα της κρίσης, πολλοί άνθρωποι θα κατηγορηθούν για κακοδιαχείριση χρημάτων που προορίζονταν για αγαθοεργούς σκοπούς. Σκέφτομαι τις οργανώσεις που συνέλεξαν τις εκατοντάδες των εκατομμυρίων των δολαρίων για τα θύματα της τραγωδίας της 11ης Σεπτεμβρίου, αλλά ιδιοποιήθηκαν ένα μεγάλο μέρος για τον εαυτό τους. Σκέφτομαι επίσης τους διακόνους που συγκέντρωσαν χρήματα για εκείνες τις ίδιες χήρες και ορφανά, αλλά που τα έχουν κακοδιαχειριστεί. Σας λέω, δεν χρειάζονται να φοβηθούν την αστυνομία. Πρέπει να φοβηθούν τον πανίσχυρο Θεό, ο οποίος κρατά τα βιβλία για κάθε δεκάρα.

Αυτό είναι το μήνυμα πίσω από την ιστορία του Ανανία και της Σαπφείρας: δεν αγγίζεις ό,τι ανήκει στους φτωχούς. Ο Θεός δεν θα αδιαφορήσει βλέποντας τον Υιό του να εκπροσωπείται με κακό τρόπο στον κόσμο από κάποιους που επικαλούνται το όνομά του.

(Ακόμα και μουσουλμάνοι αναγνωρίζουν πόσο σοβαρό είναι αυτό το είδος μαρτυρίας. Διάβασα πρόσφατα για έναν Σαουδαραβικό τηλεμαραθώνιο όπου συγκεντρώνονταν χρήματα για τις οικογένειες των παλαιστινίων "μαρτύρων" [ συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπινων βομβών αυτοκτονίας που επιτέθηκαν στο Ισραήλ ]. Ο τηλεμαραθώνιος υποστηρίχτηκε από το κράτος, και ο Σαουδάραβας βασιλιάς έδωσε τα πρώτα $2,7 εκατομμύρια. Μια πριγκίπισσα δώρισε τη Rolls-Royce της. Κάποιος πρόσφερε ένα από τα νεφρά του. Μια γυναίκα πρόσφερε ολόκληρη την προίκα της αξίας $17,000. Πλήθη ανθρώπων ήρθαν στον τηλεοπτικό σταθμό να γεμίσουν με μετρητά τα κουτιά που κρατούσαν παιδιά καθηλωμένα σε αναπηρικά καροτσάκια. Όλοι ήθελαν να αποδείξουν ότι ο Αλλάχ αγαπά τα παιδιά του.

Συνολικά, $155 εκατομμύρια συγκεντρώθηκαν σ’ εκείνον τον Σαουδαραβικό τηλεμαραθώνιο. Αλλά αυτή ήταν μόνο η αρχή. Η πρόσκληση έχει διαδοθεί σε κάθε ισλαμικό έθνος, για να προσφέρουν στην προσπάθεια να επανοικοδομηθεί η Παλαιστίνη. Βλέπετε, ο Σατανάς ξέρει πού είναι η αποτελεσματική μαρτυρία. Και έξυπνα φτιάχνει μια πλαστογραφία της δικής του μαρτυρίας.)

Σας ρωτώ, πώς το Άγιο Πνεύμα επέφερε αυτήν την ξαφνική αλλαγή στην καρδιά εκείνων των πιστών που μόλις είχαν βαφτισθεί στην Ιερουσαλήμ; Η μεταστροφή τους ήταν ένα απίστευτο θαύμα. Η απάντηση είναι, ότι αυτοί οι Χριστιανοί ήταν τα παιδιά της προφητείας του Μαλαχία. Ο Μαλαχίας είναι ο τελευταίος προφήτης της Παλαιάς Διαθήκης. Και ο Θεός μίλησε μέσω αυτού, λέγοντας, ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΠΛΗΣΙΑΣΕΙ ΠΡΟΣ ΕΣΑΣ ΔΙΑ ΚΡΙΣΙΝ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΕΙΣΘΑΙ ΜΑΡΤΥΣ ΣΠΕΥΔΩΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΜΑΓΩΝ ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΜΟΙΧΕΥΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΕΠΙΟΡΚΩΝ ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΕΡΟΥΝΤΩΝ ΤΟΝ ΜΙΣΘΟΝ ΤΟΥ ΜΙΣΘΩΤΟΥ ΤΩΝ ΚΑΤΑΔΥΝΑΣΤΕΥΟΝΤΩΝ ΤΗΝ ΧΗΡΑΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΟΡΦΑΝΟΝ (Μαλαχίας 3:5).

Τώρα ας πάμε στην εκκλησία στην Ιερουσαλήμ. Αυτοί οι πιστοί πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι για να έχουν κοινωνία. ΚΑΙ ΕΝΕΜΕΝΟΝ ΕΝ ΤΗ ΔΙΔΑΧΗ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΚΑΙ ΕΝ ΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΕΝ ΤΗ ΚΛΑΣΕΙ ΤΟΥ ΑΡΤΟΥ ΚΑΙ ΕΝ ΤΑΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΑΙΣ (πράξεις 2:42). Ποια ήταν η διδαχή των αποστόλων που αναφέρεται εδώ; Ήταν τα ίδια τα λόγια του Χριστού. Ο Ιησούς είχε πει στους αποστόλους του: Ο ΔΕ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΣ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΘΕΛΕΙ ΠΕΜΨΕΙ Ο ΠΑΤΗΡ ΕΝ ΤΩ ΟΝΟΜΑΤΙ ΜΟΥ ΕΚΕΙΝΟΣ ΘΕΛΕΙ ΣΑΣ ΔΙΔΑΞΕΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΣΑΣ ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΕΙ ΠΑΝΤΑ ΟΣΑ ΕΙΠΟΝ ΠΡΟΣ ΕΣΑΣ (Ιωάννης 14:26).

Τώρα, προσέξτε καλά. Ένα από τα τελευταία μηνύματα που μίλησε ο Ιησούς στους αποστόλους του πριν από τη σταύρωσή του περιέχεται στο Ματθαίος 25. Θεωρώ ότι το Άγιο Πνεύμα έφερε τώρα αυτό το συγκεκριμένο μήνυμα στην ενθύμηση των πιστών του. Πιθανώς ήταν ο Ματθαίος που κήρυξε αυτό το μήνυμα του Χριστού στους πιστούς που μόλις είχαν βαφτισθεί.

Τα λόγια του Ιησού συγκλόνισαν τις καρδιές τους, και ήξεραν ότι δεν θα μπορούσαν ποτέ ξανά να ζήσουν με τον ίδιο τρόπο. Ξαφνικά, είδαν πόσο σοβαρό ήταν αυτό το θέμα του να εκπροσωπείς τον Ιησού. Τους οδήγησε στα σπίτια τους για να βρουν όσα αντικείμενα δεν χρειάζονταν, και μετά τα πήραν για πούλημα. Απλά, τα λόγια του Χριστού στο Ματθαίος 25 έδωσε σε αυτούς τους πιστούς μια νέα στάση αγάπης και ενδιαφέροντος για τους φτωχούς. Πώς; Τους έβαλε κυριολεκτικά μπροστά στο θρόνο της κρίσης.

Αυτό το μήνυμα του Ματθαίος 25 έχει συγκλονίσει την ίδια μου την ψυχή. Και προκαλεί αλλαγές στη ζωή μου και τη διακονία μου. Επιπλέον, εάν κράξεις για το άγγιγμα του Θεού και εκζητήσεις να έχεις ένα καινούργιο πάθος για τον Ιησού, το Άγιο Πνεύμα θα σε πάρει σε ένα ταξίδι. Και κάποια στιγμή, θα βρεθείς αντιμέτωπος με το Ματθαίος 25. Δεν θα μπορείς πλέον να προσπεράσεις με ελαφριά την καρδία αυτόν τον συντριπτικό Λόγο.

Τα λόγια του Χριστού εδώ δεν είναι μια παραβολή αλλά μια προφητεία. Είναι η ημέρα της κρίσης, όταν όλοι θα σταθούμε μπροστά στο θρόνο: ΟΤΑΝ ΔΕ ΕΛΘΗ Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΝ ΤΗ ΔΟΞΗ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΤΕΣ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΜΕΤ ΑΥΤΟΥ ΤΟΤΕ ΘΕΛΕΙ ΚΑΘΗΣΕΙ ΕΠΙ ΤΟΥ ΘΡΟΝΟΥ ΤΗΣ ΔΟΞΗΣ ΑΥΤΟΥ. ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΣΙ ΣΥΝΑΧΘΗ ΕΜΠΡΟΣΘΕΝ ΑΥΤΟΥ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΕΘΝΗ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΧΩΡΙΣΕΙ ΑΥΤΟΥΣ ΑΠ ΑΛΛΗΛΩΝ ΚΑΘΩΣ Ο ΠΟΙΜΗΝ ΧΩΡΙΖΕΙ ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ ΑΠΟ ΤΩΝ ΕΡΙΦΙΩΝ: ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΣΤΗΣΕΙ ΤΑ ΜΕΝ ΠΡΟΒΑΤΑ ΕΚ ΔΕΞΙΩΝ ΑΥΤΟΥ ΤΑ ΔΕ ΕΡΙΦΙΑ ΕΞ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ (Ματθαίος 25:31-33).

Μερικοί ισχυρίζονται ότι, "αυτό είναι μια κρίση εθνών, όχι ανθρώπων." Αυτό δεν στέκει. Δεν υπάρχουν έθνη πρόβατα ή έθνη ερίφια. Προκαλώ οποιονδήποτε για να κατονομάσει ένα έθνος πρόβατο, που να υπάρχει σήμερα ή να υπήρξε στο παρελθόν. Είναι σαφές ότι αυτή είναι μια κρίση όλης της ανθρωπότητας. Και τα πρόβατα που αναφέρονται εδώ κρίνονται με ένα κριτήριο:

ΤΟΤΕ Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΘΕΛΕΙ ΕΙΠΕΙ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΚ ΔΕΞΙΩΝ ΑΥΤΟΥ ΕΛΘΕΤΕ ΟΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΙ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΚΛΗΡΟΝΟΜΗΣΑΤΕ ΤΗΝ ΗΤΟΙΜΑΣΜΕΝΗΝ ΕΙΣ ΕΣΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΝ ΑΠΟ ΚΑΤΑΒΟΛΗΣ ΚΟΣΜΟΥ: ΔΙΟΤΙ ΕΠΕΙΝΑΣΑ ΚΑΙ ΜΟΙ ΕΔΩΚΑΤΕ ΝΑ ΦΑΓΩ, ΕΔΙΨΗΣΑ ΚΑΙ ΜΕ ΕΠΟΤΙΣΑΤΕ, ΞΕΝΟΣ ΗΜΗΝ ΚΑΙ ΜΕ ΕΦΙΛΟΞΕΝΗΣΑΤΕ, ΓΥΜΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕ ΕΝΕΔΥΣΑΤΕ, ΗΣΘΕΝΗΣΑ ΚΑΙ ΜΕ ΕΠΕΣΚΕΦΘΗΤΕ, ΕΝ ΦΥΛΑΚΗ ΗΜΗΝ ΚΑΙ ΗΛΘΕΤΕ ΠΡΟΣ ΕΜΕ (Ματθαίος 25:34-36).

Ο Ιησούς επαινεί τα πρόβατα, λέγοντας, "με εκπροσωπήσατε σωστά. Μαρτυρήσατε στον κόσμο ότι ταυτίζομαι με τους αιχμαλώτους της αμαρτίας και της φτώχειας. Ξέρατε την καρδιά μου, και με αφήσατε να εκφράσω τη φύση και την αγάπη μου μέσα από σας." Ο Χριστός δεν λέει ούτε μια λέξη για τα άλλα φιλόπονα έργα τους ή τα επιτεύγματά τους. Εστιάζει τα πάντα σ’ αυτό το πράγμα.

Τώρα έρχεται ο λόγος που με κάνει να τρέμω. Ο Ιησούς λέει: ΤΟΤΕ ΘΕΛΕΙ ΕΙΠΕΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΞ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΥΠΑΓΕΤΕ ΑΠ ΕΜΟΥ ΟΙ ΚΑΤΗΡΑΜΕΝΟΙ ΕΙΣ ΤΟ ΠΥΡ ΤΟ ΑΙΩΝΙΟΝ ΤΟ ΗΤΟΙΜΑΣΜΕΝΟΝ ΔΙΑ ΤΟΝ ΔΙΑΒΟΛΟΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΓΕΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥ: ΔΙΟΤΙ ΕΠΕΙΝΑΣΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΟΙ ΕΔΩΚΑΤΕ ΝΑ ΦΑΓΩ, ΕΔΙΨΗΣΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕ ΕΠΟΤΙΣΑΤΕ, ΞΕΝΟΣ ΗΜΗΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕ ΕΦΙΛΟΞΕΝΗΣΑΤΕ, ΓΥΜΝΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΕΔΥΣΑΤΕ, ΑΣΘΕΝΗΣ ΚΑΙ ΕΝ ΦΥΛΑΚΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕ ΕΠΕΣΚΕΦΘΗΤΕ (Ματθαίος 25:41-43).

Σημειώστε ότι εδώ ο Ιησούς δεν καταδικάζει τα ερίφια για μοιχεία, πορνεία, ομοφυλοφιλία, ή άλλες ακάθαρτες συνήθειες. Ναι, όλες αυτές είναι αμαρτίες, και εκείνοι που τις διαπράττουν θα κριθούν για κάθε πράξη τους. Αλλά με το Χριστό, υπάρχει ένα ακόμα υψηλότερο πρότυπο κρίσης.

Καθώς εφάρμοσα αυτό το πρότυπο στη ζωή μου, σκέφτηκα, "δεν μπορώ να βρω τον εαυτό μου σ’ αυτήν την προφητεία. Πότε έχω κάνει αυτά τα πράγματα που λέει ο λόγος του Θεού; Έχω ασχοληθεί σοβαρά με την υπηρεσία στους πεινασμένους, τους άστεγους, τις χήρες, τα ορφανά, τους φυλακισμένους, τους θλιμμένους; Πόσο εφαρμόζω τα λόγια Ιησού εδώ: ΑΛΗΘΩΣ ΣΑΣ ΛΕΓΩ ΚΑΘ ΟΣΟΝ ΔΕΝ ΕΚΑΜΕΤΕ ΕΙΣ ΕΝΑ ΤΟΥΤΩΝ ΤΩΝ ΕΛΑΧΙΣΤΩΝ ΟΥΔΕ ΕΙΣ ΕΜΕ ΕΚΑΜΕΤΕ. ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΣΙΝ ΑΠΕΛΘΕΙ ΟΥΤΟΙ ΜΕΝ ΕΙΣ ΚΟΛΑΣΙΝ ΑΙΩΝΙΟΝ (25:45-46).

Για μήνες έχω προσευχηθεί για τις χήρες, τα ορφανά και τους φτωχούς. Λαμβάνουμε επιστολές από άπορους ανθρώπους που δεν μπορούν πλέον να πληρώσουν για ασφάλεια ή να αντέξουν οικονομικά το νοίκι. Έχω παρακαλέσει το Θεό, "Εσύ είσαι ο Κύριος των δυνάμεων. Εσύ να τους ταΐσεις. Εσύ να καλύψεις τις ανάγκες τους." Τελικά, ο Κύριος μου απάντησε, "πρέπει να κάνεις περισσότερο από το να προσεύχεσαι γι αυτούς, David. Εσύ μπορείς να κάνεις κάτι γι αυτό. Εσύ να τους ταΐσεις. Είναι μέσα στην εξουσία που έχεις."

Μην κάνετε κανένα λάθος: κανένας δεν μπορεί να σωθεί μόνο από τις καλές του πράξεις. Αλλά θα κριθούμε από το εάν τις κάναμε. Όμως το ζήτημα δεν είναι πόσους φτωχούς ταΐζω ή ντύνω. Το κεντρικό ζήτημα είναι: " Επαγγέλλομαι τον Χριστό ως Κύριο μου, και κατόπιν ζω μόνο για τον εαυτό μου; Μήπως αντιπροσωπεύω κακώς τον Ιησού, αποθησαυρίζοντας και ξοδεύοντας χρόνο συσσωρεύοντας υλικά αγαθά; Μήπως έκλεισα τα μάτια μου στις ανάγκες του φτωχού και του ανίσχυρου;"

Η μαρτυρία μας σε έναν αμαρτωλό κόσμο πρέπει να περιλάβει και το κήρυγμα και την υλοποίηση, και Λόγο και πράξη. Η διακήρυξή μας για τον Χριστό δεν μπορεί να χωριστεί από τα έργα μας. Όπως λέει ο Ιάκωβος, τέτοια έργα βοηθούν να αποδείξουν τη δύναμη του Ευαγγελίου:

ΤΙ ΤΟ ΟΦΕΛΟΣ ΑΔΕΛΦΟΙ ΜΟΥ ΕΑΝ ΛΕΓΗ ΤΙΣ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΠΙΣΤΙΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑ ΔΕΝ ΕΧΗ; ΜΗΠΩΣ Η ΠΙΣΤΙΣ ΔΥΝΑΤΑΙ ΝΑ ΣΩΣΗ ΑΥΤΟΝ; ΕΑΝ ΔΕ ΑΔΕΛΦΟΣ Ή ΑΔΕΛΦΗ ΓΥΜΝΟΙ ΥΠΑΡΧΩΣΙ ΚΑΙ ΣΤΕΡΩΝΤΑΙ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΤΡΟΦΗΣ, ΚΑΙ ΕΙΠΗ ΤΙΣ ΕΞ ΥΜΩΝ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΥΣ ΥΠΑΓΕΤΕ ΕΝ ΕΙΡΗΝΗ ΘΕΡΜΑΙΝΕΣΘΕ ΚΑΙ ΧΟΡΤΑΖΕΣΘΕ. ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΩΣΗΤΕ ΕΙΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΑ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ, ΤΙ ΤΟ ΟΦΕΛΟΣ; (Ιακώβου 2:14-16).

Μεγάλος αριθμός Χριστιανών ανταποκρίνεται στην προφητεία του Ιησού με δύο τρόπους. Υπάρχουν εκείνοι του "εύκολου Ευαγγελίου," οι οποίοι λένε, "ο Θεός δεν είναι τόσο σκληρός. Αυτό είναι ένα κήρυγμα για την ημέρα της κρίσεως. Ο Θεός μας αγαπά τόσο πολύ για να ΄μας κρίνει τόσο αυστηρά." Κατόπιν, εκείνοι του "σκληρού Ευαγγελίου" λένε, "αυτό είναι πολύ αυστηρό, πολύ απαιτητικό. Δεν μπορώ να αποδεχθώ έναν τόσο ενοχλητικό λόγο. Δεν μπορώ ποτέ να τον φτάσω."

Έτσι και τα δύο Ευαγγέλια ακολουθούν το καθένα το δικό του δρόμο . Κι εμείς συνεχίζουμε να επικεντρωνόμαστε σε αναζωπυρωτικές συναθροίσεις. Συνεχίζουμε τις συναντήσεις προσευχής, ζητώντας απ’ το Θεό να συναντήσει τις ανάγκες των φτωχών. Τα Χριστούγεννα, μοιράζουμε καλάθια σε φτωχές οικογένειες. Και σε άλλες στιγμές, δίνουμε μερικά νομίσματα σε κανένα ζητιάνο. Αλλά δεν παίρνουμε καμιά χειροπιαστή δέσμευση να κάνουμε αυτό που λέει ο Ιησούς.

Αυτοί θα φωνάξουν, " Κύριε, αυτό είναι έκπληξη. Πιστέψαμε σε σένα. Προσευχηθήκαμε, νηστέψαμε, πηγαίναμε στην εκκλησία. Είμαστε τα λυτρωμένα πρόβατά σου." Γιατί αυτοί θα ξεχωριστούν με τα ερίφια;

Το γεγονός είναι, εάν αγαπάμε τον κόσμο και τα πράγματά του, εμείς δεν μπορεί να είμαστε του Θεού: ΕΑΝ ΤΙΣ ΑΓΑΠΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝ ΑΥΤΩ (Α’Ιωάννη 2:15). Εάν είμαστε άπληστοι, θέλοντας όλο και περισσότερα πράγματα, τότε δεν είμαστε ένα από τα πρόβατά του: ΟΥΤΕ ΚΛΕΠΤΑΙ ΟΥΤΕ ΠΛΕΟΝΕΚΤΑΙ … ΘΕΛΟΥΣΙ ΚΛΗΡΟΝΟΜΗΣΕΙ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (Α’Κορινθίους 6:10).

Επίσης , αυτοί οι πιστοί θα είναι ερίφια όχι μόνο λόγω της σφοδρής τους επιθυμίας για υλικά αγαθά, ή επειδή δεν βοήθησαν αυτόν που έχει ανάγκη. Ο Κύριος θα τους πει, "είστε ερίφια επειδή με παρουσιάσατε με λάθος τρόπο στον κόσμο. Ενεργήσατε έτσι ώστε να με ταυτίζουν με την ευημερία, τα χρήματα, την επιτυχία. Εξαπατήσατε τους φτωχούς λέγοντάς τους ότι εγώ ήθελα να τους κάνω πλούσιους. Και είπατε στους αρρώστους ότι υπέφεραν επειδή δεν είχαν πίστη.»

"Σας ευλόγησα. Σας έδωσα με αφθονία τα πλούτη μου, επειδή σας αγάπησα. Αλλά δεν ανοίξατε τα αυτιά σας στην κραυγή του φτωχού γύρω σας. Αντ’ αυτού, πνιγήκατε στα αγαθά σας. Εάν ήσασταν δικοί μου - εάν με αγαπούσατε - θα είχατε υπακούσει τις εντολές μου."

Μπορεί να πείτε, "αδελφέ David, αυτό είναι πολύ σκληρό. Σίγουρα ο Θεός δεν είναι έτσι." Διαβάστε τα λόγια του Ιεζεκιήλ: " ΙΔΟΥ, ΑΥΤΗ ΗΤΟ Η ΑΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΑΔΕΛΦΗΣ ΣΟΥ ΣΟΔΟΜΩΝ, ΥΠΕΡΗΦΑΝΙΑ, ΠΛΗΣΜΟΝΗ ΑΡΤΟΥ, ΚΑΙ ΑΦΘΟΝΙΑ ΤΡΥΦΗΛΟΤΗΤΟΣ ΑΥΤΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΘΥΓΑΤΕΡΩΝ ΑΥΤΗΣ ΤΟΝ ΠΤΩΧΟΝ ΔΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΝΔΕΗ ΔΕΝ ΕΒΟΗΘΕΙ (Ιεζεκιήλ 16:49, οι πλάγιοι χαρακτήρες δικοί μου). Όταν ο Θεός έκρινε τα Σόδομα, δεν ανέφερε την ομοφυλοφιλία ή την ειδωλολατρία τους. Τα έκρινε μόνο για την υπερηφάνεια, την τρυφηλότητα και την παραμέληση του φτωχού και του ενδεούς. Δεν είχαν κανένα ενδιαφέρον για τους φτωχούς.

Αγαπητέ μου, ο Κύριος δεν κάλεσε για ένα και μοναδικό ξεπούλημα τότε στην Ιερουσαλήμ. Ήθελε κάτι να πει στις καρδιές των ανθρώπων του. Ήθελε μάρτυρες που θα ήταν ελεύθεροι από τη δουλεία στα υλικά αγαθά, θα αντανακλούσαν την καρδιά του σε έναν χαμένο κόσμο. Ο Θεός δεν ενδιαφέρεται για τα οικήματά μας. Θέλει να ξυπνήσουμε, να δούμε πόσο πνιγμένοι είμαστε με τις ιδιοκτησίες μας.

Πώς μπορείτε να βοηθήσετε τον φτωχό; Αυτό είναι το έργο του Αγίου Πνεύματος. Εάν πεισθήκατε από αυτό το μήνυμα, πηγαίνετε σ’ Εκείνον. Θα σας οδηγήσει άμεσα στις ανάγκες που Εκείνος θέλει να συναντήσετε, σε μια από τις περιοχές διακονίας έμπρακτης αγάπης. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα σας βάλει κάτω από ενοχή ή καταδίκη, αλλά θα σας βοηθήσει να ψάξετε την καρδιά σας κάτω απ’ το φως του λόγου του Ιησού.

Ο Κύριος δεν περιμένει οποιονδήποτε από μας για να τα κάνει όλα Αλλά ξέρω ότι περιμένει από μας να είμαστε προσωπικά δεσμευμένοι στην έμπρακτη συμμετοχή μας τουλάχιστον σε μια από αυτές τις περιοχές όπου υπάρχει ανάγκη. Μπορείτε να πείτε ότι είστε έτοιμοι να σταθείτε μπροστά στο Χριστό εκείνη την ημέρα, ξέροντας ότι βοηθάτε στην εξασφάλιση τροφής ή στο ντύσιμο των φτωχών, επισκεπτόμενοι φυλακισμένους, ευλογώντας ή επισκεπτόμενοι χήρες και ορφανά;

Το Άγιο Πνεύμα δεν θα μου επιτρέψει να αποφύγω αυτήν την αλήθεια. Ούτε θα απαλλάξει οποιοδήποτε αληθινό πιστό. Ο Θεός εννοεί αυτό που λέει. Ακόμη και εκείνοι που είναι απομονωμένοι, οι ηλικιωμένοι ή ασθενικοί, μπορούν να προσεύχονται για τους αστέγους. Μπορούν να γράφουν γράμματα στους φυλακισμένους.

Όταν υπάρχει επιθυμία να υπακούσουμε αυτή την εντολή, το Άγιο Πνεύμα θα δείξει τον δρόμο. Και όταν κάνουμε το βήμα υπόσχεται: ΚΑΙ ΑΝΟΙΓΗΣ ΤΗΝ ΨΥΧΗΝ ΣΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΕΙΝΩΝΤΑ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣ ΤΗΝ ΤΕΘΛΙΜΜΕΝΗΝ ΨΥΧΗΝ, ΤΟΤΕ ΤΟ ΦΩΣ ΣΟΥ ΘΕΛΕΙ ΑΝΑΤΕΛΛΕΙ ΕΝ ΤΩ ΣΚΟΤΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΣΟΥ ΘΕΛΕΙ ΕΙΣΘΑΙ ΩΣ ΜΕΣΗΜΒΡΙΑ: ΚΑΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΣΕ ΟΔΗΓΕΙ ΠΑΝΤΟΤΕ, ΚΑΙ ΧΟΡΤΑΙΝΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗΝ ΣΟΥ ΕΝ ΑΝΟΜΒΡΙΑΙΣ, ΚΑΙ ΠΑΧΥΝΕΙ ΤΑ ΟΣΤΑ ΣΟΥ: ΚΑΙ ΘΕΛΕΙΣ ΕΙΣΘΑΙ ΩΣ ΚΗΠΟΣ ΠΟΤΙΖΟΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΩΣ ΠΗΓΗ ΥΔΑΤΟΣ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΤΑ ΥΔΑΤΑ ΔΕΝ ΕΚΛΕΙΠΟΥΣΙ (Ησαΐας 58:10-11).