Toen Jezus over de aarde wandelde, maakte Hij zichzelf toegankelijk voor de gehele bevolking. Hij onderwees in synagogen, op hellingen en vanaf boten. Hij genas de zieken en verrichtte wonderen. Hij verhief zijn stem tijdens de feesten en riep: "Ik ben het levende water! Kom naar Mij toe en Ik zal je dorstige ziel verzadigen." Iedereen kan tot Hem naderen en vervuld worden. Maar de uitnodiging van onze Heere werd meestal genegeerd.
Jezus huilde over het volk: "Jeruzalem, Jeruzalem, u die de profeten doodt en stenigt wie naar u toe gezonden zijn! Hoe vaak heb Ik uw kinderen bijeen willen brengen, op de wijze waarop een hen haar kuikens bijeenbrengt onder haar vleugels; maar u hebt niet gewild!" (Mattheüs 23:37). Hij zei tegen Israël: "Ik ben hier, nu, beschikbaar voor jullie. Ik heb je geroepen om naar Mij toe te komen voor genezing en om je behoeften te laten vervullen, maar jullie wilden niet komen."
Jezus reageerde op de afwijzing van de mensen door te verklaren: "Zie, uw huis wordt als een woestenij voor u achtergelaten.” (Mattheüs 23:38). Het woord dat Jezus hier gebruikt voor ‘woestenij’, betekent eenzaamheid, onvruchtbaarheid en verspilling. Hij zegt: "Je kerkleven, je huishouden, je geestelijke wandel zullen allemaal opdrogen en sterven."
Onze hemelse Vader geeft veel om alle problemen van Zijn kinderen. Telkens wanneer we moeilijke tijden tegemoet gaan, spoort Hij ons aan om dichterbij te komen en te zeggen: "Kom, stort al je problemen, behoeften en klachten voor Mij uit en Ik zal jouw huilen horen en beantwoorden." Hij verlangt ernaar dat we naar Hem dorsten, net zoals de psalmist zei: "Zoals een hert schreeuwt naar de waterstromen, zo schreeuwt mijn ziel tot U, o God! Mijn ziel dorst naar God, naar de levende God." (Psalm 42:2-3).
Wacht niet met het naderen tot God totdat er een crisis ontstaat. Hij verlangt ernaar dat je je hart elke dag voor Hem uitstort, in liefde en aanbidding.