Corrupte christenen!

De kerk van Jezus Christus heeft een verdraaid beeld ontwikkeld van wat corruptie is. Niet vele christenen begrijpen Gods definitie van corruptie, en weinigen zullen toegeven dat ze er schuldig aan zijn!

Wanneer we denken aan corrupte mensen, dan denken we meestal aan gemene zondaren. Volgens onze theologie heeft corruptie te maken met alcohol- of drugsmisbruik, overspel of hoererij, oplichterij, gokken, homoseksualiteit, moord, verkrachting, incest en andere dergelijke smerige daden. We beperken dan ons begrip van corruptie tot wilde passies en het leven beheersende lusten.

Maar we hebben niet begrepen hoe God kijkt naar corruptie! Gods definitie gaat veel dieper dan de passies van het vlees. Het woord corruptie betekent: “een verandering van wat solide en goed is naar iets wat smerig is en aan bederf onderhevig”. Corruptie betekent iets dat eens goed en heilzaam was, maar het nu niet meer is, omdat verval en bederf is ingetreden.

Israël werd door God beschuldigd van een corruptie die zelfs erger was dan die van hun goddeloze vijanden! Terwijl Mozes op de berg was met de Heer, besloten de Israëlieten een altaar te bouwen ter ere van een gouden kalf. Ze aten, dronken, dansten en vermaakten zich voor deze waardeloze afgod. En God zei tegen Mozes: "…Ga, daal af, want uw volk, dat gij uit het land Egypte hebt gevoerd, heeft het verdorven" (Exodus 32:7). Deze corruptie was zo groot in Gods ogen, dat Hij dreigde hen allen ter plekke te verteren: " Ik heb dit volk gezien en zie, het is een hardnekkig volk.

"Vervolgens zeide de HERE tot Mozes: Nu dan, laat Mij begaan, dat mijn toorn tegen hen ontbrande en Ik hen vernietige, maar u zal Ik tot een groot volk maken" (Ex. 32:9-10).

God liet zich vermurwen, maar wat een serieuze aanklacht! Wat hadden de mensen gedaan om Hem zo woedend te maken? Was het hun dronkenschap, hun lust, hun naaktheid? Was het hun lichtzinnigheid en hun gespeel tijdens een plechtige tijd? Nee, het ging veel dieper dan alleen hun afgoderij.

Alleen nog maar een paar weken ervoor, waren deze zelfde Israëlieten verlost uit de klauwen van farao en zijn leger. En ze hadden verbaasd gestaan aan de kust van de Rode Zee, en zongen de lofprijs van de Heer: "…Hij is hoog verheven…De HERE is mijn kracht en mijn psalm, Hij is mij tot heil geweest… Uw rechterhand, HERE, heerlijk door kracht, uw rechterhand, HERE, verpletterde de vijand" (Ex.15:1-2,6). Nu, alleen een korte tijd later, waren ze totaal corrupt geworden, en zouden ze bijna door een beledigde God zijn weggevaagd! Het Nieuwe Testament gebruikt hun voorbeeld om ons te waarschuwen: "Laten wij er dus ernst mede maken om tot die rust in te gaan, opdat niemand ten val kome door dit voorbeeld van ongehoorzaamheid te volgen" (Hebr.4:11).

Ik wil een blik werpen op deze corruptie vanuit Gods standpunt. En ik wil dat wij de waarheid onder ogen zien dat wij net zo schuldig aan corruptie kunnen zijn als Israël, toen ze dansten voor het gouden kalf!

"Toen het volk zag, dat Mozes toefde van de berg af te dalen, verzamelde het zich rondom Aäron, en zeide tot hem: Welaan, maak ons goden, die vóór ons uit gaan, want deze Mozes, die man, die ons uit het land Egypte heeft gevoerd - wij weten niet, wat er van hem geworden is" (Ex.32:1).

Wat een ongelooflijke verblindheid was er op deze mensen gekomen! Precies op het moment dat ze hun vertrouwen in God verloren, was de gehele hemel in beweging met het maken van geweldige plannen voor hun toekomst!

Boven op de berg werd aan Mozes een tabernakel geopenbaard waarin God zelf zou neerdalen, waardoor Hij in hun midden zou wonen. Hij gaf hen een wet die hen apart zou zetten van alle anderen op aarde. Hun vijanden zouden weggezonden en vernietigd worden. Reuzen zouden verslagen worden.

God bracht Israël ook in een plaats van vrede, rust en volheid. Hij had het voornemen hen een roemrijke erfenis te geven: huizen die zij niet bouwden, boomgaarden die zijn niet plantten, alles wat zij ooit wilden. En dat alles was in een land van melk en honing, groen gras en groenten.

Op dat moment was God zelf gericht op Israëls noden die ze toen hadden en op hun toekomstige zegeningen. Maar toch, alhoewel de Heer alles aan het regelen was voor hun zegening en erfenis, was het volk aan het roepen: "Waar is God? Waar is zijn leiding? We zien geen bewijs van zijn getrouwheid. Er is alleen stilte. Wat voor soort God zou ons alleen laten en bang laten zijn, zonder een woord te zeggen? Genoeg gewacht, genoeg stilte en oponthoud. Laten we gaan handelen. Laten we iets doen!

Dus zette Israël moedwillig al de wonderbaarlijke dingen uit hun gedachten die God voor hen had gedaan. Ze vergaten de bovennatuurlijke plagen die Hij op Egypte had gebracht. Ze vergaten de Rode Zee wonderen. Ze vergaten de zoet geworden wateren van Mara en het engelen voedsel dat Hij hen elke morgen had gegeven. Zelfs de donderende stem bij de Sinaï maakte op hen geen indruk meer. Het enige wat er nog toe deed, was, dat ze zich in nood voelden en toch alleen maar die stilte ervaarden.

Ze waren onder de betovering van ongeloof! Niets kon deze mensen uit hun overtuiging halen dat God niet langer met hen was. Het enige ding waar ze nog om gaven, was het bevredigen van hun innerlijke verlangen naar actie!

De Bijbel zegt dat deze mensen letterlijk hun oorringen afrukten, zodat Aäron kon beginnen de afgod te vormen: "Toen rukte het gehele volk zich de gouden ringen die in hun oren waren, af en zij brachten ze aan Aäron" (Ex.32:2). Ik kan bijna hun opgewonden geroep horen naarmate het kalf zijn vorm kreeg: "Nu komen we ergens!"

Het lijkt ongelooflijk dat een volk dat zo pas geleden Gods bovennatuurlijke macht had ervaren, zo snel zou offeren aan een levenloos gouden kalf. Waren deze Israëlieten werkelijk zo stom dat ze naar hun gesmolten oorringen keken en zeiden: "Dit is de god die ons uit Egypte bracht"? Wat een ongelooflijke verblindheid!

Maar verblindheid en geestelijke verdoving is de vloek die allen treft die zich van God afkeren om hulp en richting te zoeken bij andere bronnen. Inderdaad, we kunnen net zo vervloekt en corrupt zijn als Israël, als we ons richten op menselijke bronnen voor kracht en leiding! Zoals Israël vergeten we al Gods voorbije zegeningen en genade jegens ons. We vergeten de vele keren dat Hij ons heeft verlost van de valstrikken van de vijand. We vergeten al zijn beloftes aan ons in onze binnenkamer van gebed en zijn belofte om ons te leiden, zelfs tot aan de dood.

In plaats dat we vluchten naar onze binnenkamer om ons hart uit te storten voor de Heer der heren, rennen we naar de telefoon om hulp te zoeken van een vriend. We vertellen alles over ons zelf tegen pastors, counselors, gezinsleden, zelfs vreemdelingen. We zoeken overal naar sympathie. We klagen en beschuldigen God ervan ons geroep niet te horen of te beantwoorden. En we huilen onszelf in slaap, terwijl we steeds maar verschrikkelijke aanvallen hebben van eenzaamheid.

Geliefde, het is corruptie van de ergste soort om toe te geven aan zulke angst en wanhoop! Door zo te doen negeren we de majesteit en getrouwheid van onze liefdevolle Vader! God vertelde Israël:

• "…gij hebt gezien, dat Ik van de hemel met u gesproken heb…op elke plaats waar Ik mijn naam doe gedenken, zal Ik tot u komen en u zegenen" (Ex.20:22,24).
• "Kan ook een vrouw haar zuigeling vergeten, dat zij zich niet ontfermen zou over het kind van haar schoot? Al zouden zij die vergeten, toch vergeet Ik u niet. Zie, Ik heb u in mijn handpalmen gegrift, uw muren zijn bestendig vóór Mij" (Jes.49:15-16).

Maar Israël antwoordde: "…God vergeet het, Hij verbergt zijn aangezicht, Hij ziet het in eeuwigheid niet" (Psalm 10:11). "…De HERE heeft mij verlaten en de HERE heeft mij vergeten" (Jes.49:14).

Ik ontving niet lang geleden een brief van een jonge man die was afgestudeerd aan een Bijbelschool, die jaren had besteed aan het voorbereiden van zijn bediening. Hij had overal gezocht naar een baan, maar werd overal waar hij kwam niet geaccepteerd. Tenslotte schreef hij aan een vriend dat hij zó ontmoedigd was dat hij bijna zelfmoord wou plegen.

De vriend zond de brief van de jonge man naar mij. Hierin stond: "Ik kan er niet meer tegen. Ik wil alleen maar mijn talenten in dienst van de Heer stellen. Maar alle deuren worden voor me gesloten. Nu heb ik geen geld, en ik ben wanhopig. Er zit niets meer op voor mij. Ik bid en roep uit tot God, en ik hoor preken over vertrouwen in God. Maar ik zie niets in mijn toekomst dat de moeite waard lijkt. Er blijft me niets anders over dan mijn leven te nemen".

Ik heb gebeden voor deze jonge man en zal hiermee doorgaan. Maar vergis je niet: zijn wanhoop is een voorbeeld van corruptie!

Deze jonge man zegt in wezen: "God redde me, maar daarna liet Hij me hulpeloos achter drijven, zoals een houtsplinter op de oceaan". Hij heeft al zijn vertrouwen in de Heer verworpen, vanwege een oponthoud! Hij weet niet dat God op de achtergrond aan het handelen is ten behoeve van hem, en dat Hij er voor zorgt dat alle dingen ten goede medewerken. En Hij wacht erop totdat die jonge man zegt: "Heer, of ik nu blijf leven of doodga, ik zal op U vertrouwen!" Wanneer Hij zover komt, zal God haastig handelen!

Ieder van ons wordt corrupt als we onnoodzakelijke lasten van schuld, angst, eenzaamheid, angst, verwarring dragen. Het betekent dat we weigeren te rusten in Gods grote en waardevolle beloftes! God bespot zijn kinderen niet als Hij zegt:

• "Wij weten nu, dat God alle dingen doet medewerken ten goede voor hen, die God liefhebben, die volgens zijn voornemen geroepenen zijn" (Rom.8:28).
• "De ogen des HEREN zijn op de rechtvaardigen, en zijn oren tot hun hulpgeroep…Roepen zij, dan hoort de HERE, en Hij redt hen uit al hun benauwdheden" (Psalm 34:15,17).

Wat een ongelooflijk schouwspel als de Heer ons toestond een blik te werpen achter de sluier, waar Hij goede dingen aan het voorbereiden is voor allen die Hem aanroepen. Maar omdat we geen oponthoud kunnen verdragen, doen we zoals Israël en keren ons van Hem - en kiezen ervoor op de arm van het vlees te vertrouwen!

"En toen Mozes zag dat het volk naakt was (want Aäron had gemaakt dat ze naakt waren, tot beschaming voor hun vijanden)…" (Ex.32:25, letterlijk vertaald vanuit de King James). Het Hebreeuwse woord dat hier voor naakt wordt gebruikt is: "para", betekenend: "de vrije teugel laten, bloot geven, alle perken te buiten gaan". Het geeft ook: "een nieuw begin" aan. De Israëlieten zeiden: "De dingen gebeuren niet zoals ze zouden moeten gebeuren. We zijn moe van deze strijd, moe van wachten op God. En nu gaan we genieten. Weg met het oude! We willen nieuwe vrijheid, een nieuwe ster, en we willen het nu!"

Naaktheid in de Bijbel heeft ook te maken met geen bescherming hebben. Iedere man die geen bescherming had, werd als naakt beschouwd. Deze Israëlieten waren letterlijk naakt, ontkleed en dansend voor het gouden kalf, maar ze hadden ook hun wapenrusting afgelegd.

Kun je je hun vijanden voorstellen, de Amalekieten, neerkijkend op dit wilde schouwspel vanaf de omringende bergen? Deze Amalekieten beefden eens bij de aanblik van Israël. God had vrees in hun hart gelegd voor zijn volk, zodat ze altijd op hun hoede waren voor hun.

Maar nu zagen ze dat Israël hun wapens aflegde en hun kleding uitdeed. En de Amalekieten waren hen aan hen bespotten en aan het uitlachen! "Kijk naar hen, ze zijn net zo als wij! Hun God heeft geen macht. Ze vertrouwen hem niet. Zie je wel? Ze hebben maling aan al hun strikte regels! Ze willen hun lusten botvieren en feestvieren en zich vermaken, net zoals ieder van ons. Wat een "heiligheid"! Wat een huichelachtigheid!"

Door die ene gebeurtenis van naaktheid, maakte Israël hun God klein in de ogen van de goddelozen! Ze maakte dat de Heer harteloos toescheen, wreed, liefdeloos en hulpeloos. Ze besmeurden zijn eer, zijn majesteit, zijn almacht. Ze waren niet langer een voorbeeld voor de wereld.

En dat is precies wat we doen als we onze geloofskleding afleggen en ons vertrouwen in God opgeven! Zonder kinderlijk vertrouwen in God staat een christen naakt voor de wereld, en staat hij bloot aan twijfels, angsten en ongeloof!

Israël zei tegen de wereld: "We willen niet vechten tegen nog meer vijanden. We willen niet langer verzet bieden. We hebben genoeg verwerping en opoffering gehad, genoeg toekomstige hoop en ver-weg-zegeningen. We willen nú leven en nú plezier hebben!"

Evenzo zijn er ook tegenwoordig massa's naakte gelovigen in de kerk. Dat zijn christenen die moe zijn van de strijd, van de ontberingen, het lange oponthoud, de eenzame tijden, de pijnen en het verdriet. Daarom hebben ze alle vertrouwen in God opgegeven. En ze praten alsof Hij hén in de steek heeft gelaten. Nu verlangen ze alleen nog naar goede tijden, naar plezier, lachen, verlossing van de strijd.

Ze keren zich af van al zijn beloftes. Ze verwerpen de binnenkamer van gebed. Ze leggen hun Bijbel opzij. Ze gaan niet meer naar de kerk. En ze beginnen weg te drijven in een op zichzelf gerichte jacht naar geluk: "Geen wetticisme meer, niet nog meer zwarigheden", zeggen ze, "we willen vrij zijn!".

Ik voel me geschokt door het grote aantal voorgangers dat tegenwoordig hun pastoraat neerlegt. Onze bediening ontvangt brieven van herders die zeggen: "Ik ben zo moe, ik kan er gewoon niet meer tegen". Sommigen hebben een zenuwinstorting.

Ik luister ook naar vele meelijwekkende verhalen van voorgangers en andere gelovigen in het land die naar onze bediening bellen om advies. Als je ze hoort praten, zou je denken dat God een tiran is, dat gebed niet werkt en dat geloof nutteloos is!

Ze hebben hun vertrouwen in God verloren! Ze leven in vrees en twijfel, en denken dat God hen verlaten heeft met de bedoeling dat ze alles zelf maar moeten zien te klaren. Dat soort van denken is, mijn vriend, corruptie!

God ziet het en moet zeggen: "Je maakt dat Ik een wrede tiran lijk voor de hele wereld, alsof ik je in de steek heb gelaten. Wat voor soort getuigenis is dat?" Mijn eigen mening is dat ik denk dat het beter voor je zou zijn als je zou drinken, roken, vloeken of overspel plegen, dan dat je maakt dat God voor de ogen van de wereld zo wordt voorgesteld als jíj doet! Je hebt je geloofskleding afgegooid, je helm, je schoenen, je schild. Je heb al je wapens terzijde gelegd. En je staat naakt voor een Christus bespottende wereld!

Een bier-reclame spoort onze generatie aan om: "vannacht lekker door te zakken". Met andere woorden: "Werp al je morele beperkingen weg. Schud alle wetten af en houd alleen met je zelf rekening. Doe alles wat je maar gelukkig maakt".

Welvaartspredikers staan dicht bij deze vorm van denken. Enige leren: "Wacht niet op je taart in de hemel. Je kunt je droom nú hebben! Ga er achter aan. Noem je droom en claim je droom, dan zal die droom werkelijk gebeuren!" Zelfs pinkstermensen houden conferenties met deze boodschap: "Je hoeft niet zo strikt te leven. God is niet zo. Hij wil dat je relaxt en je verheugt op je weg naar de hemel. Het leven is leuk…, relax!"

Waar ik het meest van walg is de toestand waar onze jonge mensen zich in bevinden. Ik ben geschokt van wat ik hoor van christelijke studenten. Zovelen van onze jeugd hebben geen relatie met de Heer, geen gevoel van leiding. En ze hebben een angstig voorgevoel bij hun toekomst, meer dan welke vorige generatie dan ook. Weinigen zeggen: "God spreekt met mij". En nog minder zeggen: "Ik spreek met God".

In té veel bijbelscholen is de roep: "Weg met alle beperkingen. Het is allemaal een hoop wetticisme!" Iedere keer als ik een preek houd die misschien hard lijkt, zeggen meer en meer studenten: "Ik kan niet tegen zo'n manier van prediken. Het maakt me nerveus!"

Meer en meer worden er corrupt – niet alleen vanwege een weggesleten moraal, maar omdat ze niet een diep vertrouwen in de Heer hebben ontdekt of ontwikkeld. Ze hebben geen basis van loyaliteit naar hem toe. Ze leven volgens hun emoties, omdat ze nooit echt rust in God hebben gekend of ervaren. In plaats daarvan leven ze voor het moment, en doen het beste wat ze kunnen met wat ze hebben.

Ze hebben zich van de Geest van God afgekeerd naar de muziek van de wereld en hebben de manieren, de kleding, de feestjes en de lichtzinnigheid van de wereld overgenomen. En beetje bij beetje hebben ze dat wat ze nog aan geestelijke wapenrusting hadden, afgeworpen. Het is geestelijke naaktheid, een verwerping van oude waarden en een verlangen naar pret en plezier.

Ik dank God voor die studenten die groeien in de vrees en kennis van onze gezegende Heer. God heeft beloofd dat Hij een muur van vuur zal houden om allen die Hem vertrouwen. Maar de meeste jonge christenen van tegenwoordig zijn praktisch onbekend met fundamentele dingen als gebed.

Ik geloof dat satans belangrijkste aanval in deze laatste dagen erop gericht is de gehele christelijke jeugd corrupt te maken. Hij is erop uit hun vertrouwen in Gods zorg voor hen te vernietigen. Hij wil hen ervan overtuigen dat geloof en gebed niet langer doeltreffend zijn in deze tijd van wetenschap en verstand.

De kerk moet op zijn knieën vallen voor onze jonge mensen! We moeten naar God roepen voor een ontwaken van geloof en vertrouwen in God onder hen. Als we dat niet doen, als deze trend zo doorgaat, dan kunnen sommige van onze christelijke opleidingcentra de meest corrupte plekken worden op aarde!

"…Mozes ging staan in de poort van de legerplaats en zeide: Wie is voor de HERE? Die kome tot mij! en tot hem verzamelden zich al de Levieten. En hij zeide tot hen: Zó zegt de HERE, de God van Israël: Ieder gorde zijn zwaard aan zijn heup en ga heen en weer door de legerplaats van poort tot poort en dode, ieder zijn broeder en ieder zijn verwant en ieder zijn naaste. De Levieten deden naar het woord van Mozes en er vielen van het volk op die dag ongeveer drieduizend man" (Ex.32:25-28).

Hier is het beeld:

De "zonen van Levi" waren de achterkleinkinderen van Levi, een man die een geestelijke slapjanus was geweest! Levi was de zoon van Jacob, die er, samen met zijn broer Simeon, voor had gezorgd dat zijn familie stonk bij de omringende heidenen. Deze twee broers hadden ieder een zwaard genomen en Sichem gedood omdat hij hun zuster Dina had verkracht. Ze doodden ook Sichems vader, Hamor, en namen al hun schapen, ossen, ezels, rijkdom, zelfs hun vrouwen en kleine kinderen mee. Wat een afschuwelijk, verschrikkelijk beeld van Levi!

Maar nu staan zijn afstammelingen op om te doen wat goed is in Gods ogen: "…en tot hem (Mozes) verzamelden zich al de Levieten" (Ex.32:26).

Deze mensen hadden geen geestelijke erfenis waarop ze konden steunen. Maar iets binnen in hen riep uit: "We zullen de naam van onze God niet te schande brengen, zoals onze vader deed. We zullen opstaan voor de Heer!"

Mozes had hen gezegd: "Als je vrouw of broer of zuster of iemand gedanst heeft voor dat gouden kalf, doodt ze dan! Dat soort van afgoderij kan niet toegestaan worden!" De Schriften zeggen dat deze mensen gehoorzaamden: "De Levieten deden naar het woord van Mozes…" (vers 28).

De boodschap hier is: Je kunt hier de eerste zijn van een nieuw, heilig zaad voor God: een nieuwe, erfelijke tak! Het doet er niet toe wat je achtergrond is. Je kunt de moeder, vader, of jonge persoon worden die opstaat voor God, en die gezegend gaat worden!

God is niet geïnteresseerd in de manier waarop je bent grootgebracht. Ik heb over de gehele wereld geestelijke kinderen van wie de vader een drugsverslaafde, een alcoholist of drugsdealer was, en van wie de moeder óf drugs verkocht of een hoertje was. Toen deze jonge mensen zich tot Jezus bekeerden, accepteerde Hij hen en noemde ze hun dienaren. En nu kijken hun eigen kinderen naar hen op. Ze zijn moeders en vaders van Sion geworden!

De Heer wil alleen één ding weten: wil jíj je zwaard opnemen en opstaan voor rechtvaardigheid vandaag? Wil je zélf onder familieleden en vrienden opstaan, onder al diegenen die naakt staan en vol ongeloof?"

De kinderen van Levi hadden de start gezet voor hun eigen traditie van vroomheid. Ieder van hen die die dag een zwaard droeg, had kinderen en kleinkinderen die tegen hen opkeken en aan hen dacht vanwege hun vrome standpunt. Ik vraag jullie, vaders: Als jullie kinderen tieners worden, wat zullen ze dan van je denken? Zullen ze tegen hun vrienden zeggen: "Mijn vader zit altijd op de bank te hangen. Het enige dat hij doet is TV kijken en golf spelen"? Moeders, wat zal je kinderen in gedachte komen wanneer ze aan jullie denken?

God roept u nú op om te doen wat heilig is: op te staan tegen de trends van de tijd! Hij wil dat ú degene bent waar mensen tegen opkijken. Hij wil dat ú een nieuwe traditie start. Het doet er niet toe of u getrouwd bent of niet, of u uit een hechte gezinssituatie komt of uit een gebroken thuissituatie. God wil zijn heilig vuur in u stoppen!

Je zegt misschien: "Maar het is me nú al niet gelukt. Mijn kansen zíjn al verkeken! Eens diende ik de Heer met mijn gehele hart. Ik was gezalfd, vol van geloof en vertrouwen in hem. Al mijn kinderen en vrienden keken naar me op. Maar toen zondigde ik en verbruide het bij God. Ik ben het allemaal kwijtgeraakt!"

Nee, het is nooit te laat bij God! Het is nooit te laat om je zwaard op te nemen en deel te hebben aan zijn Levietpriesterschap. Je kunt altijd weer op nieuw beginnen!

Er is in Lower-Manhattan een waterfontein die opgedragen is ter nagedachtenis aan een man genaamd Jerry Macauley. Jarenlang was deze man een alcoholist en straatzwerver die steeds maar weer terugviel in deze "levensstijl". Maar op een dag zei God: "Genoeg!" en Hij kwam in het hart van Jerry. Jerry begon een zendingsmissie in deze stad die nu al tientallen jaren aan de gang is. Toen hij begraven werd, kwamen er zoveel mensen naar zijn begrafenis dat het verkeer in Lower-Manhattan moest stoppen. Deze man had zijn erfenis verspeeld. Maar hij had berouw – en God gaf het hem allemaal terug, vele keren meer!

Dus, wat ga jíj doen? Ga je de brui eraan geven? Of ga je je zwaard trekken?

Je vraagt misschien: "Wat betekent het: 'je naakte broeders en zusters neer te slaan'? Hoe 'sla je zulke mensen heden ten dage neer'?" Dat doe je door onder hen te leven met een houding van geduld, hoop en vreugde! Als iedereen om je heen geen zin meer heeft in vechten, dan ben jíj bezig steeds meer te gaan vechten. Je getuigt meer en meer van Gods getrouwheid, zelfs als je geen antwoord ziet. Dat zal iedereen om je heen 'doen neerslaan' van schaamte over hun eigen ongeloof.

O, de onbegrensde genade van God: om de meest onwaardige van alle mensen te kiezen om zijn werktuigen te zijn: de zonen van Levi! Mozes beloofde hen: "Weest heden de HERE gewijd - want ieder was tegen zijn zoon en zijn broeder - en wel om heden een zegen over u te brengen" (Ex.32:29).

En God beloonde hen. Hij maakte ze tot een halfpriesterlijke orde genaamd de Levieten, die in dienst stonden voor het huis van God.

Beste heilige, het doet er niet toe wat je achtergrond of afkomst is, je moet de stap nemen en verklaren: "Ik sta aan de kant van de Heer! Ik wil opstaan tegen alle aanvallen op zijn majesteit en getrouwheid. Ik zal alle angsten en twijfels neerslaan. En ik zal totaal en volledig alle neigingen naar wereldse pleziertjes en afgoderij neerslaan. Het kan me niet schelen of het mijn familie of vrienden wel of niet gelukt is – ik werp mijn lot in handen van de Heer!"

Is er iets in je dat je aanspoort naar een hogere plaats in de Heer? Voel je dat er een vuur voor hem binnen in je wordt aangestoken? Voel je dat je aangespoord wordt tot hernieuwd geloof en vertrouwen in God? Wees dan dankbaar! Dat is de stem van 'je Mozes': Jezus Christus de Heer, die je roept om op te staan voor Hem in deze duivelse tijd!

Moge God je helpen op je hoede te zijn voor de corruptie van het twijfelen aan zijn zorg voor jou. En moge je geduldig in geloof op God wachten om alle dingen ten goede voor jou uit te werken. Zijn belofte aan jou is zelfs nog groter en waardevoller dan zijn belofte aan de Levieten. Hij zegt tegen jou: "Maar, gelijk geschreven staat: Wat geen oog heeft gezien en geen oor heeft gehoord en wat in geen mensenhart is opgekomen, al wat God heeft bereid voor degenen, die Hem liefhebben" (1 Cor.2:9).

Zul je je zwaard vandaag voor hem opnemen? Zul je opstaan voor zijn naam in dit duivelse uur? Geef hem je hele hart, al is dat nog zo zwak. En Hij zal jóu een goddelijke erfenis geven die al je verwachtingen te boven gaat! Halleluja!