'Toch hebt u er goed aan gedaan dat u gedeeld hebt in mijn verdrukking. En ook u, Filippenzen, weet dat in het begin van het Evangelie, toen ik uit Macedonië vertrok, geen enkele gemeente mijn deelgenoot werd in de rekening van uitgave en ontvangst, dan u alleen. Want ook in Thessalonica hebt u mij een- en andermaal iets gestuurd voor wat ik nodig had. Niet dat ik de gave zoek, maar ik zoek de vrucht die op uw rekening toeneemt. Maar ik heb alles ontvangen en ik heb overvloed; ik ben geheel voorzien, nu ik door middel van Epafroditus ontvangen heb wat door u gezonden was, als een aangename geur, een welgevallig offer, welbehaaglijk voor God. Maar mijn God zal u, overeenkomstig Zijn rijkdom, voorzien van alles wat u nodig hebt, in heerlijkheid, door Christus Jezus. Onze God en Vader nu zij de heerlijkheid in alle eeuwigheid. Amen.' (Filippenzen 4: 14-20).
Als christenen denken we vaak aan vrijgevigheid; we plannen ruimhartig en geven onze familie, onze echtgenoten, aan onze vrienden, onze buren en onze kerk en andere goede doelen. Maar Paulus plaatste dit in de context van een verborgenheid - een geheim dat sommige mensen niet weten over de kracht van vrijgevigheid.
Paulus zei: "Ik heb nooit gezocht naar het cadeau dat je aan mij hebt gegeven. Ik heb altijd gezocht naar datgene dat in jou werkt terwijl je aan me geeft.”
Zie je het verschil daar? Hij zou kunnen hebben gezegd: 'Die 50 euro die je me gaf, daarvan kan ik drie weken boodschappen doen. Prijs de Heer!"
Ik ben er zeker van dat hij wellicht dankbaar was voor dat feit, maar weet je wat er door zijn hoofd ging? Hij dacht: 'Loof de Heer! Het evangelie werkt in je omdat je niet meer egoïstisch bent. Je houdt niet meer angstvallig alles voor jezelf. Je leeft niet meer in onmin met mensen. Je geeft aan mensen! Je leeft je leven met je blik naar buiten en doet dingen die je nooit zou doen als het evangelie niet in je hart geworteld was.'