De handdoek opnemen

In een beroemd passage in Johannes 13, nam Jezus een handdoek en een waskom en waste de voeten van zijn discipelen. Hij zei tegen hen:

"Indien nu Ik, uw Here en Meester, u de voeten gewassen heb, behoort ook gij elkander de voeten te wassen" (Johannes 13:14).

Sommige toegewijde christenen nemen dit vers letterlijk. Ze hebben er een gewoonte van gemaakt om samenkomsten te hebben waar men elkaars voeten wast. Dit is aanbevelenswaardig - maar het blijft alleen maar een ritueel, de echte betekenis van voetwassen is verloren gegaan.

Nadat Jezus de voeten van de discipelen had gewassen, deed hij zijn kleding weer aan, ging zitten en vroeg hen: "Weten jullie wat ik net bij jullie heb gedaan?" Met andere woorden: "Begrijp je de geestelijke betekenis van voetwassen?"

Ik geloof dat de vraag van de Heer ook voor ons vandaag geldt. Inderdaad vond er iets heel krachtigs en diepzinnigs plaats; Christus leerde zijn discipelen zijn kerk één van zijn meest belangrijke lessen. Maar beseffen we eigenlijk de diepzinnigheid van wat Jezus deed door de voeten van de discipelen te wassen?

Jezus was niet een bepaling aan het instellen om door de eeuwen heen uitgevoerd te worden, zoals avondmaal of waterdoop. Als dat zo zou zijn, dan zou Hij het bij het begin van de training van de discipelen hebben ingesteld. En dan zou Hij zelf ook een voetwassing zijn ondergaan, net zoals Hij had gedaan met de waterdoop.

Ik ging door de commentaren van mijn Bijbel om te zien wat de kerkvaders hadden gezegd over deze scène. Bijna zonder uitzondering schreven ze dat het belang ervan is dat Jezus hiermee een voorbeeld stelde van nederigheid. Maar ik geloof dat deze interpretatie helemaal de betekenis mist van dit passage. Per slot van rekening had Jezus al een voorbeeld van nederigheid gezet door in menselijke gedaante te komen: door zijn glorie opzij te zetten en door naar de aarde als een dienstknecht te komen.

Nee, dit passage zegt zoveel meer dan dat! Ik geloof dat Jezus ons een voorbeeld gaf van het soort van fysieke manifestatie waar Hij het meest naar verlangt: die van het opnemen van de handdoek!

Vandaag de dag denken we, wanneer we spreken over manifestaties, aan mensen in kerksamenkomsten die op de grond neervallen. Aan velen schijnt dat soort van manifestatie vreemd toe. Maar, als je het Woord van God bestudeert, dan leer je dat Jezus een heleboel sprak over ongewone manifestaties.

Jezus sprak niet over op de grond vallen. Maar Hij sprak wel over het in de grond vallen en sterven: om vrucht te dragen! Hij sprak over de manifestatie van het kruis opnemen, van het afhakken van een hand die wil zondigen, van het uitsteken van een oog dat wil zondigen en van het gaan van extra stappen.

Maar één van de meest ongewone van alles manifestaties waar Jezus over sprak is de oproep van het opnemen van de handdoek. Gedurende mijn jaren in de bediening hebben vele mensen me gevraagd: "Waarom wassen we niet elkaars voeten in de kerk, zoals Jezus ons voorschreef? Hij zei: "Zoals Ik doe, doet gij evenzo".

Ik antwoordde gewoonlijk: "Jezus sprak vooral over iets geestelijks, niet iets fysieks". Maar zelfs al zei ik dat, dan had ik nog geen goed inzicht over de geestelijke betekenis van voetwassing.

We verdoezelen bepaalde waarheden in de Bijbel omdat we de betekenis ervan niet begrijpen, en jarenlang missen we de kracht van deze passages. De Schriften zeggen ons bijvoorbeeld:

"…dient elkander door de liefde" (Galaten 5:13).

En:

"…weest elkander onderdanig in de vreze van Christus" (Efeze 5:21).

Hoevelen van ons weten werkelijk wat het betekent om elkaar te dienen in liefde? En hoe moeten we onderdanig zijn aan elkaar in de vreze van Christus? Het is gemakkelijk genoeg te begrijpen dat een vrouw zich moet onderwerpen aan het geestelijke gezag van een gelovige echtgenoot. En het is ook gemakkelijk te begrijpen dat kinderen die zich aan hun gelovige ouders moeten onderwerpen. Maar hoe moeten we op praktische manieren elkaar dienen en ons aan elkaar onderwerpen in het huis van God?

Ik geloof dat als we begrijpen wat Jezus deed toen hij de voeten van zijn discipelen waste, we deze begrippen van dienen en onderwerpen zullen begrijpen. Zie je, elkaar dienen in liefde en je aan elkaar onderwerpen in de vreze Gods betekent veel meer dan het aannemen van orders van iemand die hoger in rang is of rekenschap afleggen aan zo iemand. Veeleer worden deze glorieuze waarheden alleen ontsloten in de context van: "de handdoek opnemen".

Toen ik onlangs in gebed was, gaf de Heilige Geest mij drie woorden om mijn begrip te geven over deze zaak van "de handdoek opnemen". De drie woorden zijn: vuil, troost en eenheid. Hopelijk zal de Heilige Geest ons zijn waarheid ontsluiten als we deze woorden onderzoeken.

De discipelen waren twaalf door God geliefde mannen - waardevol in zijn ogen, vol van liefde voor zijn zoon, zuiver van hart, die in volledige eenheid stonden met Jezus. Maar toch hadden ze vuil aan hun voeten!

Jezus zei in wezen tegen deze mensen: "Jullie harten en handen zijn schoon, maar je voeten zijn dat niet. Ze zijn vuil geworden in je dagelijkse wandel met Mij. En het is ook niet nodig dat je hele lichaam wordt gewassen - alleen maar je voeten".

Het vuil dat Jezus hier noemt heeft niets te maken met gewoon vuil. Het gaat allemaal over zonde - onze fouten en ons falen, ons in verleiding komen om te zondigen. En hoe stoffig en vuil de wegen ook waren in het oude Jeruzalem, geen tijd was ooit zo vuil als de onze!

Ik vraag me af hoeveel mensen die deze boodschap nu lezen enig vuil aan zich hebben vastkleven. Misschien viel je deze week voor een verleiding of heb je ergens bij God gefaald. Het is niet zo dat je je van God hebt afgekeerd. Integendeel, je houdt inniger dan ooit van de Heiland. Maar je viel, en nu zit je te treuren, omdat je voeten vuil zijn!

De Schriften zeggen ons:

"Broeders, zelfs indien iemand op een overtreding betrapt wordt, helpt gij, die geestelijk zijt, hem terecht in een geest van zachtmoedigheid, ziende op uzelf; gij mocht ook eens in verzoeking komen" (Gal. 6:1).

Het Griekse woord voor overtreding betekent hier: "een val, een zonde, een overtreding". We behoren iedere christen weer in ere te herstellen, als er een berouwvol hart is.

En voetwassen, in zijn diepste geestelijke betekenis, heeft te doen met onze houding over het vuil dat we zien aan onze broeder of zuster. Dus, vraag ik je: wat doe je als je geconfronteerd wordt met iemand die in zonde is gevallen of een misstap heeft begaan?

Wat je doet met het vuil aan je broeder of zuster heeft alles te maken met de bediening die Jezus beschrijft als "de handdoek opnemen". Het heeft alles te maken met hoe je anderen dient in liefde en je je aan anderen onderwerpt in de vreze Gods.

Laat me duidelijk zeggen: christenen kunnen erg wreed zijn! In feite zijn gelovigen vaak gemener en vernietigender dan het schuim van de samenleving. En Jezus wist dat. Hij wist hoe we reageren bij de aanblik van vuil aan iemand anders - hoe we dan een houding aannemen van: "ik ben heiliger dan jij", en dan oordelen, roddelen en kwaadspreken. Inderdaad, vleselijke christenen vinden het heerlijk als ze vuil aan anderen zien. Maar hun verspreiden van het vuil is de vuilste zonde van allemaal!

In de afgelopen weken heb ik geprobeerd een jonge pastor te bemoedigen die aftrad in zijn kerk nadat hij een morele zonde had beleden. Deze beste man houdt van de Heer. Hij heeft een hart voor mensen en voor Gods Woord. Maar zijn voeten werden smerig! Toch is hij volledig berouwvol.

Zodra ik hoorde van zijn val en zijn aftreding, instrueerde de Heilige Geest me om onmiddellijk met hem contact te zoeken. Ik wist dat deze jonge pastor nog steeds een goede man was. Hij was niet plotseling gemeen geworden. Zijn hart was niet hard geworden door zijn zonde.

Maar zijn beste vrienden lieten hem in de steek. Zij die het meest claimden dat ze van hem hielden, negeerden hem nu, alsof hij een besmettelijke ziekte had. Om het allemaal nog erger te maken: de leiders van zijn denominatie eisten dat hij een video maakte van zijn bekentenis, en dat hij daarbij ieder detail van zijn overtreding levendig zou beschrijven.

Ik belde deze beste broeder op - en ik nam een handdoek met me mee. Ik liet een boodschap achter op zijn telefoonbeantwoorder en zei: "Broeder, ik wil dat je weet dat ik van je houd. Gods werk met je is nog niet beëindigd. Als je een berouwvol hart hebt, zal de Heer je herstellen. En ik zal naast je staan!"

Geliefde, de handdoek opnemen is een houding, een toewijding. Het betekent dat we alles doen wat in onze macht is om het vuil van de voeten van onze broeder te wassen. Met die houding zeggen we: "Ik wil er zijn voor je om je te helpen het vuil van je af te halen, je reputatie te herstellen, je gezin, om alles te doen om je in Christus in leven te houden!"

Een vriend van deze pastor belde me later op. Hij zei: "David, je zult nooit beseffen hoeveel dat telefoontje betekende voor mijn vriend - hoe gezegend, bemoedigd en getroost hij was. Niemand anders heeft naar hem omgekeken. Jouw woorden gaven hem nieuwe hoop".

De Schriften zeggen duidelijk dat wij moeten proberen een broeder (of zuster), wanneer hij (of zij) in zonde is gevallen, te herstellen door hem in liefde te dienen, zich aan hem te onderwerpen in de vreze Gods. Maar, vraag je misschien, hoe doen we dat dan?

We moeten de handdoek van Gods genade opnemen en naar diegene die pijn lijdt, heengaan. In de speciale liefde van Jezus, moeten we al onze menselijke neigingen om hem te negeren, te veroordelen, publiekelijk zijn fouten bekend te maken, de les te lezen en fouten bij hem te vinden, afleggen en in plaats daarvan moeten we ons toeleggen om zijn vriend te zijn. We moeten helpen zijn zonde weg te wassen door het corrigerende, genezende, wassende, troostende Woord van God met hem te delen.

Dit betekent niet dat we de zonde maar over het hoofd zien of door de vingers zien. Het betekent niet dat we wat slecht is goed noemen. We praten hier over gevallen heiligen die een berouwvol hart hebben, maar toch geen hoop meer hebben. Ze weten dat ze de Heer hebben gekwetst, en ze leven met angst, schuld, verwerping.

Het is een totaal andere zaak bij diegenen die al twee of drie keer zijn gewaarschuwd, maar toch blijven volharden in hun zonde. De Bijbel zegt dat we zulke gelovigen publiekelijk scherp moeten berispen, zodat anderen God mogen leren vrezen. Vaak moeten ze een tijdje buiten de gemeente worden geplaatst, totdat ze van God gegeven berouw tonen. Maar diegenen die hun zonde erkennen - deze belijden en achterwege laten - hebben iemand nodig om hen de handdoek van genade te brengen, om hen schoonmaking en genezing te brengen.

Een paar jaar geleden belde een bevriende pastor van een erg grote kerk me in tranen op. Hij zei tegen me: "Broeder David, ik kan mijn hoofd niet meer opheffen, ik voel me zo gebroken". Hij beschreef me de pijn die hij voelde toen zijn dochter, een tiener, in verwachting kwam, maar niet getrouwd was. De senior pastor van de kerk eiste dat zijn collega voor de gemeente kwam vertellen wat zijn dochter had gedaan.

Deze beste man heeft dit toen gedaan - en het verwoestte zijn dochter. Het brak het hart van het gezin. Maar de gemeente zwelgde in alle details van de zonde van het arme tiener meisje.

Toen, een jaar later, werd ook de dochter van de senior pastor zwanger terwijl ze niet was getrouwd. Maar dit keer deed de senior-pastor alles wat in zijn vermogen lag om de zonde weg te moffelen.

God zei ons genadig: omdat we mensen kapot maken die vuil krijgen aan hun voeten! Wanneer zullen we ooit leren de handdoek van genade op te nemen, om ons toe te leggen op het schoon wassen en herstellen, in plaats van vuil in de wind te werpen en waardevolle zielen te verwoesten?

Weet je wat het betekent om blootsvoet te gaan en te moeten lopen door modder heen? Het vuil dat aan je voeten blijft vastkleven, kan erg veel narigheid veroorzaken. Je voelt je veel beter als je voeten gewassen en schoon zijn.

Toen Jezus het vuil van de voeten van de discipelen waste, waren zij getroost. Maar, geestelijk gesproken, onderwees Jezus hen de troost van het verlost zijn van overtredingen!

In 1 Corinthe 5 lezen we van een man in de kerk die in de verschrikkelijke zonde viel van incest. Klaarblijkelijk was de man niet berouwvol, en Paulus instrueerde de kerk om de man aan de satan over te leveren tot verderf van zijn vlees (met de bedoeling zijn geest te redden). Paulus zei niet dat de man verloren was en naar de hel zou gaan. Nee - hij wilde alleen dat hij uit de gemeenschap zou worden gesloten en aan de satan zou worden overgeleverd, zodat hij tot zijn positieven kon komen en tot berouw gedreven zou worden.

Later, in 2 Corinthe 2 bemerkte Paulus dat deze zelfde man tot berouw was gekomen en dat de kerk hem had vergeven. Satan had hem tot wanhoop gedreven, en de lusten van zijn vlees waren verbroken. De man was berouwvol geworden. En nu schreef Paulus aan de Corinthiërs:

"…zodat gij nu integendeel hem vergiffenis moet schenken en hem vertroosten, opdat hij niet door overmatige droefenis overstelpt worde. Daarom spoor ik u aan te besluiten hem liefde te betonen" (2 Corinthe 2:7-8).

Paulus wist dat deze man absoluut overweldigd werd door verdriet en spijt. Degenen die in de kerk waren hadden zijn gebrokenheid en nederigheid gezien, en ze waren overstelpt door een geest van genade. Ze bemoedigden hem, waren vriendelijk tegen hem en wasten zijn voeten. Nu was hij schoon - en hij was hersteld in het lichaam van Jezus Christus. Wat een prachtig beeld!

Er zijn vandaag de dag vele christenen die in dezelfde toestand verkeren als deze man, nadat ze in zonde zijn gevallen. Ze zeggen tegen zichzelf: "Ik heb mijn Heiland te schande gemaakt. Ik heb schande gebracht aan zijn naam!" Maar wat ze ervaren is niet te vergelijken met wat 2 Corinthe beschrijft.

Ik wil u een passage tonen van een boek dat ik niet lang geleden heb ontvangen. Het was geschreven door de dochter van een pastor die verscheidene jaren geleden overweldigd was door een zonde. En gedurende al die jaren heeft het gezin een helse nachtmerrie ervaren. Zij schrijft: "…De pers volgde ons tot ons huis. We kregen telefoontjes van beroemde roddelbladen die grote sommen geld aanboden voor een verhaal. We waren er eindelijk in geslaagd om vader ons huis uit te krijgen naar een restaurant toe, toen we merkten dat we daar het onderwerp waren van de gesprekken van mensen. Het was verschrikkelijk.

"Maar de eerwaarde ….. schaamde zich nooit om zich met ons te identificeren. Vader zat letterlijk bij de telefoon om het telefoontje van deze man af te wachten. Hij was overweldigd met schuldgevoel en schaamte… Vader was in een diepe depressie gevallen… De mensen aan wie hij zo veel van zichzelf had gegeven waren degenen die zich scherp tegen hem keerden.

"Nieuwe geruchten verspreiden zich dagelijks. Voorgangers schreven naar elkaar, en verspreidden die geruchten… Alleen een heel klein groepje toonde zich ware christenen door christelijke liefde te geven en een positieve bijdrage te leveren door ons op te bellen en ons in hun gebeden te gedenken".

Ik ken de man die deze dochter beschrijft. Hij is een toegewijd man van God, een goede vader en een zorgzame pastor. Zijn hart is nog steeds vol innige liefde voor Jezus. Hij is gelukkig weer in ere hersteld en is pastor over een groeiende kerk.

Maar, kun je je voorstellen hoe hij zich al deze jaren heeft gevoeld? Iedereen die hij jaren had gediend, keerde zich tegen hem - met inbegrip van diegenen die hij tot Christus had gewonnen! Hij was kapot, overweldigd door verdriet. Op een zeker moment zei zijn dochter tegen haar echtgenoot dat het misschien beter was het geweer uit het huis van de man te halen, uit angst dat hij overweldigd zou worden door gedachten van zelfmoord.

Deze eenzame, wanhopige man wachtte bij de telefoon voor een belletje van zijn trouwe pastor vriend. De liefdevolle, medelijdende voorganger was de enige die bereid was om een handdoek op te nemen voor zijn vriend: een beetje troost, een woord van bemoediging, een kort moment van lachen.

Kun je het de gevallen, verworpen pastor kwalijk nemen dat hij wat verlichting wilde ervaren van de lange jaren van pijn die hem toegebracht waren door Gods volk en andere voorgangers?

Zodra een politicus aankondigt dat hij een bepaalde post nastreeft, verandert de pers in een bende aasgieren, en gaan graven in zijn verleden alleen maar om wat vuil te vinden. En als ze het vinden, dan vullen ze de koppen van hun krant ermee, zodat heel Amerika erin kan zwelgen.

Amerika is gek geworden van het kwaadspreken! De TV zit vol met talk shows die geroddel laten zien, misstappen blootleggen, en de zaken bespottelijk maken. De slechte mensen krijgen er een kik van om mensen, gezinnen, goede reputaties, kapot te maken. En hoe viezer het vuil, hoemeer de mensen ervan houden.

Maar dit soort dingen heeft geen plek in Gods huis. De kerk hoort anders te zijn. Het hoort een huis van schoon wassen te zijn!

De heidenen in Efeze respecteerden Gods volk zo dat ze hen: "christenen" noemden, betekenend: "vriendelijk van hart". Ze hadden gezien hoe vriendelijk deze gelovigen waren naar anderen.

"Maar weest jegens elkander vriendelijk, barmhartig, elkander vergevend, zoals God in Christus u vergeving geschonken heeft" (Efeze 4:32).

Als je vriendelijk wil zijn: de handdoek wil opnemen om een broeder of zuster te herstellen, dan hoef je niet de details te weten over hoe die persoon vies werd. Jezus vroeg zijn discipelen niet: "Hoe kreeg je zulke vieze voeten?" Hij wilde alleen hun schoon wassen volbrengen: om het vuil van hen af te halen. Zijn liefde voor hen stelde geen voorwaarden.

Evenzo moeten zij die wandelen in de volheid van Jezus Christus ook die houding van liefde hebben tegen degenen met vieze voeten. We horen niet om details te vragen. In plaats daarvan horen we te zeggen: "Laten we iets aan het vuil gaan doen!"

Maar al te vaak gebeurt dit niet. Vele christenen willen gaan graven in al de gore details. Ze komen naar een gelovige die vieze voeten heeft en zeggen: "Ik wil je voeten wassen. Maar, vertel me, wat is er gebeurd? Hoe kwam je zo vies?"

Dan, op een zeker moment in het verhaal van de begane misstap, realiseert de nieuwsgierige trooster zich: "Owee, dit is erger dan ik dacht. Hier kan ik me niet mee inlaten. Ik kan het niet aan". En na twee minuten van details komt hij aan het eind van zijn kleinzielige menselijke genade. Hij veroordeelt de persoon als zijnde te slecht, buiten het bereik van hulp, en verkiest hem verder te negeren. Hij laat zijn handdoek vallen en vertrekt.

Geliefde, je kunt geen voeten wassen als je de kleding aan hebt van een rechter! Je moet je zelfgerechtigde kleding afleggen, je: "ik ben heiliger dan jij" houding, voordat je aan schoonwassen kan beginnen. Zoals Jezus, moet je je kleding afdoen en jezelf kleden met liefde. Weg met alle zelfgerechtigheid, alle trots, alle gedachtes dat jij nooit zo laag zou kunnen zinken! Je moet een houding hebben die zegt: "Het kan me niet schelen wat je deed. Als je berouwvol bent en Gods Woord wil horen, dan zal ik vriendelijk en teerhartig tegen je zijn!"

Maar, vraag je je misschien af, wat als de vieze persoon voor je een Judas is, iemand die je heeft verraden? Mijn antwoord aan jou is: Judas was in die kamer met de andere discipelen, en Jezus waste ook zijn voeten. Christus boog zich neer om het vuil van Judas af te wassen, alhoewel satan al verraad in zijn hart had gelegd.

Inderdaad, Judassen van deze hedendaagse tijd kunnen gered worden door middel van het kruis. Vaak beschouwen we zekere zondaars, zoals homoseksuelen of lesbische mensen, als personen die hopeloos aan hun geaardheid vastzitten. We denken dat ze nooit verlost kunnen worden. Maar Paulus zei van hen:

"Of weet gij niet, dat onrechtvaardigen het Koninkrijk Gods niet beërven zullen? Dwaalt niet! Hoereerders, afgodendienaars, overspelers, schandjongens, knapenschenders, dieven, geldgierigen, dronkaards, lasteraars of oplichters, zullen het Koninkrijk Gods niet beërven.

En sommigen uwer zijn dat geweest. Maar gij hebt u laten afwassen, maar gij zijt geheiligd, maar gij zijt gerechtvaardigd door de naam van de Here Jezus Christus en door de Geest van onze God" (1 Corinthe 6:9-11).

Zo waren sommigen van ons - maar onze voeten werden gewassen door Jezus! Ik vraag je - als Jezus bereid is alle zondaars te rechtvaardigen, waarom zijn wij dan niet bereid om de voeten van die zondaars te wassen? Paulus zegt dat we aardig en vriendelijk moeten zijn tegen alle mensen:

"En een dienstknecht des Heren moet niet twisten, maar vriendelijk zijn jegens allen, bekwaam om te onderwijzen, geduldig, met zachtmoedigheid de dwarsdrijvers bestraffende. Het kon zijn, dat God hun gaf zich tot erkentenis der waarheid te keren en, ontnuchterd, zich te wenden tot de wil van Hem, (losgekomen) uit de strik des duivels, die hen gevangen hield" (2 Timótheüs 2:24-26).

Onze kerk heeft nu bijna dertig weken doorgebracht om te bidden voor opwekking in New York City. Maar, het maakt niet uit hoeveel een kerk bidt; God zal er geen nieuwe gelovigen planten als ze er moeten gaan strijden met een groep veroordelende, op zichzelf gericht christenen.

Zie je, iedere nieuwe gelovige zal vieze voeten gaan krijgen voordat hij standvastig wordt in het geloof. En hij heeft mensen nodig die bereid zijn snel naar hem toe te gaan om zijn voeten te wassen en hem te herstellen. Echte opwekking laat deze geest van vriendelijkheid zien: een geest die bereid is de handdoek op te nemen om schoon te wassen en vieze gelovigen te herstellen!

Ik geloof dat toen Jezus de voeten waste van de discipelen, Hij een diepe les leerde over hoe eenheid te krijgen in het lichaam van Christus.

Toen Jezus Petrus benaderde om zijn voeten te wassen, deed de discipel een stap achteruit.

"…Simon Petrus zeide tot Hem: Here, wilt Gij mij de voeten wassen? (Johannes 13:6).

Petrus vroeg verbijsterd: "Here, U gaat toch niet míjn voeten wassen, nee, toch? Nee, dat nooit, nooit!

Jezus antwoordde:

"…Indien Ik u niet was, hebt gij geen deel aan Mij" (vers 8).

Jezus zei in wezen: "Petrus, als ik je voeten was, dan hebben we een waardevolle basis voor vriendschap, een basis voor echte eenheid". Evenzo kan geen pastor eenheid in een kerk brengen door gewoon maar programma's toe te passen en zelfs niet door zijn vurige preken. Nee, eenheid komt door het opnemen van een handdoek!

Nadat Jezus de voeten van zijn discipelen had gewassen, vroeg hij hen: "Begrijpt gij wat Ik u gedaan heb?" (Joh. 13-12). Als ze de geestelijke betekenis hadden begrepen van wat Hij net had gedaan: het vuil en de schuld van hun zonde weghalen, dan zou het dankbaarheid in hen teweeggebracht hebben.

Ik vraag je: Wat deed Jezus bij je toen Hij je schoonwaste? Hij waste al je misstappen en schuld weg, Hij waste de laatste restjes van zonde weg, en je werd schoongewassen, heel gemaakt. Hij legde dankbaarheid, blijheid, vreugde in je ziel. Hij vulde je met zoveel liefde voor Hem dat je Hem overal zou volgen en alles voor Hem zou doen. Alles wat je wilde was een nauw contact met Hem, om alles wat Hij voor je had gedaan.

Geliefde, dát is het geheim van eenheid! Als je de handdoek opneemt van genade voor een broeder die pijn heeft en is gevallen, dan bemoedig je hem door hem in zijn pijn te omarmen, door in vrome vrees je nederig op te stellen, zijn gevoelens van waardeloosheid, van doodsangst en wanhoop weg te wassen, en door hem lief te hebben en om hem te geven.

Maar, wat heb je aan die persoon gedaan door zijn voeten te wassen? Je hebt een stevige basis gelegd voor ware eenheid en geweldige vriendschap. Je bent één door je gemeenschappelijke ervaring, die is: gewassen te zijn door het water van het Woord!

Om over dankbaarheid te spreken: die christen zal voor de rest van zijn leven je vriend zijn. Hij zal je verdedigen, van je houden, en alles voor je doen. Hij zal tegen je zeggen: "Je hielp me in moeilijke tijden. En nu zal ik er voor zorgen dat niemand je iets aan kan doen!"

Kun je je een kerk voorstellen die gevuld is met zulke zorgzame mensen, die weigeren ook maar een enkel woord te horen over het vuil van een ander; die pijn hebben wanneer een ander pijn lijdt; die naar iedere wanhopige, met schuld beladen broeder of zuster toegaan met een woord van liefde en hoop? Dat is de reden dat we onze bediening naar New York City overbrachten: om een heilige, godvrezende rest van mensen voort te brengen die een sterke basis van troosters zouden leggen, mensen, in eenheid levend, die een handdoek in hun hand dragen!

Je vraagt je misschien af: "Maar hoe vind ik mensen van wie de voeten gewassen moeten worden?" Mijn antwoord aan jou is: "Op dezelfde manier zoals je hen vond toen je over hen roddelde!"

Vraag je vanaf nu, wanneer je iets negatiefs hoort over iemand, alleen af: "Over wie praat je? De naam alleen, alsjeblieft!" Ga dan snel naar die pijn lijdende persoon met je handdoek vol genade, en begin zijn voeten te wassen! Vertel de gevallen persoon: "Ik geef om je. En ik wil voor je bidden - maar ik hoef geen details te weten. Ik wil dat je alleen weet dat ik nog steeds van je houdt, en ik zal je terzijde staan!"

Deze boodschap is voor mij net zo goed als voor iemand anders. Ik ben pas geleden tot de overtuigende wetenschap gekomen wat voetwassen eigenlijk precies inhoudt. En, door Gods genade, zal ik de handdoek van genade opnemen samen met anderen en die mensen uitzoeken die pijn lijden en van wie de voeten van vuil gewassen moeten worden.

Jezus zei:

"Indien nu Ik, uw Here en Meester, u de voeten gewassen heb, behoort ook gij elkander de voeten te wassen;… Indien gij dit weet, zalig zijt gij, als gij het doet" (Joh. 13:14,17).

Nu dat we: "deze dingen weten", zoals Jezus zei, kunnen we ze doen. Ik vraag je: ben je bereid ze te doen? Ben je bereid je handdoek in liefde op te nemen?

Halleluja!