God volledige controle geven

De meeste lezers weten dat het Hoogste Hof van de Verenigde Staten geregeld heeft dat er geen afschrift van de Tien Geboden meer mag getoond worden in een regeringsgebouw. Deze belangrijke beslissing is uitgebreid besproken in de media. Maar wat betekent deze regel?

Een gerechtshof is een plaats waar wetten worden aangenomen. En de Tien geboden vertegenwoordigen Gods morele wetten, die nooit wisselen of veranderen. Ze liggen zo vast als de wet van de zwaartekracht. Als je die wetten weerstaat, dan is het alsof je van een hoog gebouw afstapt. Je kunt niet ontkennen dat de wetten je beïnvloeden, maar het is zeker dat er consequenties aan vastzitten.

Eenvoudig gezegd: de Tien Geboden zijn eeuwige wetten die door God zijn gemaakt om de mensen ervan te weerhouden zichzelf te vernietigen. Maar verbazend genoeg zijn er precies nu veel zandstraalbedrijven bezig om die wetten, en ook Gods naam, weg te schuren, op alle plekken waar ze zijn gegraveerd in het marmer of beton van het gerechtsgebouw.

Wat een onthullend feit van de toestand waarin onze maatschappij zich bevindt. Deze onveranderlijke wetten werden oorspronkelijk op steen gegraveerd door Gods vinger zelf. En nu worden ze weggewist van steen door de wet van mensen.

Ik hoor sommige christenen zeggen: "Waar maak je je druk om? We zijn toch niet onder de wet. Waarom zou dit nog van belang zijn?" Ik schrik erg als ik zoiets hoor. Inderdaad, we zijn niet onder de Hebreeuwse Wet, bedoelend de 613 wetten die er door joodse rabbijnen aan toe zijn gevoegd. Maar iedere christen staat wél onder Gods morele wet, die wordt opgesomd in de Tien Geboden. Geen gelovige kan het doen van overspel, van diefstal, of moord, rechtvaardigen.

En weer claimen sommige gelovigen: "We hebben deze afbeeldingen van de Geboden niet nodig". Alles wat echt nodig voor ons is, dat ze in ons hart staan geschreven". Dat is niet wat Gods woord zegt. Bedenk dat God ook juist deze zichtbare aanwezigheid van de Geboden bedoelde toen ze aan zijn volk werden gegeven.

"Wat ik u heden gebied, zal in uw hart zijn, gij zult het uw kinderen inprenten en daarover spreken, wanneer gij in uw huis zit, wanneer gij onderweg zijt, wanneer gij nederligt en wanneer gij opstaat. Gij zult het ook tot een teken op uw hand binden en het zal u een voorhoofdsband tussen uw ogen zijn, en gij zult ze schrijven op de deurposten van uw huis en aan uw poorten" (Deut.6:6-9).

Het verschrikkelijke feit is dat goddeloze machten in onze maatschappij God hebben verworpen. Het noemen van zijn naam wordt nu weggenomen uit onze scholen, onze gerechtshoven, onze openbare gebouwen. En spoedig zullen deze zelfde machten proberen de woorden: "Een natie onder God" weg te legaliseren van de Eed van Trouw.

Ik geloof dat deze gekte niet lang onbeantwoord zal blijven. Ik ben ervan overtuigd dat God snel zal handelen. Bedenk bijvoorbeeld wat er onlangs in Europa is gebeurd. Verleden jaar probeerde de Europese Unie er een grondwet door te krijgen die botweg God verwierp en verklaarde dat Europa niet religieus was. Het besluit kwam er niet doorheen, maar zij die er voorstanders van zijn, zullen zeker terugkomen; ze zullen niet opgeven totdat de naam van God in geheel Europa wordt verworpen. Ze hebben hun bedoelingen duidelijk gemaakt, en zeggen in wezen: "Laat God zijn hemel hebben. Geef ons de aarde. Haal godsdienst bij ons vandaan".

Het feit is, als je niet wil dat God iets met je te maken heeft, dan gaat Hij maar niet zomaar weg. Bedenk wat er in Europa is gebeurd sinds die wetgeving werd geïntroduceerd. Duitsland en Frankrijk hebben massale werkloosheid. De kosten voor de bijstand schieten omhoog. Besturingsorganen worden lamgelegd, en er is een overal een ongelooflijke verwarring. Maar dit is alleen nog maar het begin van een nog grotere angst en chaos die op mensen komt die volledig God verwerpen.

Nu is dezelfde anti-God-geest die aan het werk is in Europa, ook aan het werk in Amerika, en het behoort ons te bedroeven. De bijbel waarschuwt telkens weer voor deze zaak. Waarom oordeelde God Noachs generatie door een zondvloed te zenden? Waarom werden Sodom en Gomorra verwoest? Het gebeurde allemaal vanwege wetteloosheid. De Bijbel zegt dat in die samenlevingen iedereen zelf maar zijn eigen wetten maakte, en de mensen die God wel gehoorzaamden, leden hier erg onder. Lot, die in Sodom woonde, werd dagelijks gekweld door de wetteloosheid van de samenleving waarin hij verkeerde (zie 2 Petrus 2:8).

Aan het einde van het boek Genesis had God een klein, onbeduidend volk gekozen om een natie te worden die anderen zou onderwijzen. Hij wilde een volk in het leven roepen dat een levend voorbeeld zou zijn voor de heidense wereld van zijn goedheid. Daarom, om zo'n getuigenis tot stand te brengen, bracht God zijn volk in plaatsen waarbij zij zelf, in eigen kracht, niet meer konden blijven voortbestaan. Hij isoleerde Israël in een wildernis, waar Hij alleen de bron van leven zou zijn, en Hij alleen voor alles zou zorgen.

Israël had geen controle over zijn voortbestaan in die troosteloze plaats. Ze konden geen invloed uitoefenen op de beschikbaarheid van voedsel of water. Ze konden zelf niet bepalen waar ze heen gingen, want ze hadden geen kompassen of plattegronden. Hoe zouden ze aan eten en drinken komen? Welke richting moesten ze op gaan? En waar zouden ze terecht komen?

God zou het allemaal voor hen regelen. Hij zou hen iedere dag leiden door een wonderwolk, eentje die 's nachts licht gaf en de duisternis voor hen verdreef. Hij zou hen met engelenvoedsel voeden vanuit de hemel en hen water uit een rots geven. Ja, alles wat ze nodig hadden zou door de Heer gegeven worden, en geen vijand zou hen kunnen verslaan.

"Uit de hemel heeft Hij u zijn stem doen horen om u te vermanen" (Deut.4:36). Gods mensen zouden woorden van hem zelf horen om hen te leiden, en op hun beurt zouden ze getuigen: "Heeft ooit een volk een goddelijke stem gehoord?" (zie 4:32-34).

De volken die het oude Israël omringden, hadden allemaal "andere goden", afgoden gemaakt van hout, zilver en goud. Deze goden waren doof, niet in staat om te zien of te horen, niet in staat om de mensen die ze aanbaden lief te hebben, leiding te geven of te beschermen. Maar al die volken konden naar Israël kijken en een speciaal volk zien dat door God door een verschrikkelijke wildernis werd geleid. Ze zouden een God zien die tot zijn volk sprak, die lief had en gevoelens had, die gebeden beantwoordde en wonderen deed. Hier was een levende God, één die zijn volk leidde in ieder detail van hun leven.

Dit was precies de reden dat God Israël deed verrijzen: om aan een heidense wereld te tonen hoe de echte, levende God optreedt. Toen hij neerkeek op de volken, zag Hij een menselijk ras dat vol zat met geweld en wetteloosheid, meelijwekkend aan het huilen tegen goden die hen niet konden helpen. Het was een wereld vol met rusteloze, strijdende mensen, die slechte dingen in hun gedachten hadden, en die aan het verdwalen waren als schapen zonder herder.

Daarom wekte God een volk op dat door hem zou worden opgevoed. Er moest een volk zijn dat onder zijn autoriteit leefde, hem volledig zou vertrouwen in ieder aspect van hun leven. Dat volk zou zijn getuigenis worden voor de wereld.

Waarom zou God volledig de controle willen hebben bij een volk? Waarom drong Hij bij hen aan dat ze volledig op hem moesten vertrouwen? Omdat alleen God de weg wist. Hij alleen wist hun toekomst en had de macht om hen in zijn volle rust te brengen. En Hij zou het onmogelijke doen dat nodig was om hen daar te brengen.

Dit is de reden waarom Israël in situaties werd geplaatst waar zij zelf geen macht over hadden. Ze moesten het hoofd bieden aan beproevingen die ze niet konden begrijpen, testen die zo groot waren dat ze daar zelf niet voldoende kracht voor hadden. God bracht hen in deze crisissen om hun geloof op te wekken. Hij wilde hen door deze ervaringen leiden om hun vertrouwen te doen groeien, zodat, ongeacht hoe de toekomst er uit zou zien, zij konden zeggen: "God heeft ons bevrijd, en Hij zal ons weer bevrijden. Hij bevrijdde ons van de plagen van Egypte, en van de slavernij van de farao. Alle eer aan de Heer ook in de crisis waar we nu in zitten".

Geliefde, dit is nog steeds de manier waarop God geloof bij zijn volk doet groeien. Hij brengt ons in zware beproevingen die we niet in eigen kracht kunnen overleven. We gaan door moeilijkheden heen die we niet kunnen oplossen tenzij we wonderen van bevrijding ervaren. Zie je, net als Israël zijn we ervoor bestemd om Gods "overwinningsvolk" te zijn. Hij wil dat we zijn voorbeelden zijn voor een verloren wereld: een volk dat uit zichzelf niets meer kan doen, die voor hen onmogelijke bergen zien, onoverbrugbare zeeën, onmogelijke wilderniservaringen, en die verklaren: "Dit is me allemaal te veel. Er zullen wonderen nodig zijn om me hier doorheen te brengen. Ik kan hier zelf niet tegenop, en ik kan mezelf er niet uit redeneren. Geen enkel persoon of instelling kan me bevrijden. De Heer is mijn enige hoop. Ik moet hem de volledige leiding geven van mijn leven en toekomst. Ik ga hem in al mijn wegen vertrouwen."

Dus, welke keus maakte Israël? Ze antwoordden met uitbarstingen van wantrouwen en ongeloof, met tien uitbarstingen, in feite. En tenslotte zei God: "Genoeg". Lees de opsomming in de bijbel hiervan: "Zo zien wij, dat zij niet konden ingaan wegens hun ongeloof" (Hebr.3:19). Droevig genoeg werden deze oude Israëlieten niet het voorbeeld van een volk dat zich geheel afhankelijk liet zijn van hun Heer, maar veeleer werden zij voorbeelden van ongeloof.

Dit volk van de laatste dagen zou door Christus zelf worden opgevoed. En ze zouden geleid worden door God, geleid door de Geest, en geheel aan de Heer overgegeven op ieder gebied van hun leven. Jezus leefde ons dit voor door geheel afhankelijk van de Vader te leven. Hij verscheen niet alleen als de laatste Adam, maar ook als de "laatste voorbeeldige mens", het uiteindelijke voorbeeld dat God had gezocht: één die God volledig controle over zijn leven zou geven.

"Want Ik ben van de hemel nedergedaald, niet om mijn wil te doen, maar de wil van Hem, die Mij gezonden heeft" (Joh.6:38). "Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u, de Zoon kan niets doen van Zichzelf, of Hij moet het de Vader zien doen; …Ik zoek niet mijn wil, doch de wil van Hem, die Mij gezonden heeft" (5:19,30).

We weten dat Jezus geheel afhankelijk was van de Vader, en Hij is ons voorbeeld van overgave en vertrouwen. Inderdaad, Hij maakt duidelijk dat zo'n leven voor ons mogelijk is. De meeste christenen stemmen hiermee in en zeggen: "Ja, zó moeten we proberen te leven. We behoren niet te leven met angst en bezorgdheid, proberend onze problemen zelf op te lossen. Veeleer zouden we ons leven en onze zorgen in zijn handen moeten leggen".

Als we dat ook zouden uitleven, dan zou God nu het hoofd zijn van onze ziel. Maar is Hij dat ook? Voor velen in de kerk is het antwoord een duidelijk nee. We zingen liedjes over Jehova Jireh, onze Redder, en we zeggen alle namen van God op: El Shaddai (de Almachtige), Adonai (mijn Heer), Jehova (God van het Verbond), Elohim (God, de Schepper), en noemen de roemrijke namen van Christus: Messias, Heer der Heren, Koning der Koningen. Maar zodra onze volgende crisis opkomt, treuren we en twijfelen we aan Gods trouw. En we geven toe aan twijfel en angst, en rekenen op ons verstand om een oplossing te vinden.

Veel christenen lezen de Bijbel regelmatig, en geloven dat het Gods levende, geopenbaarde woord is voor hun leven. Steeds weer lezen ze in de bijbel over generaties die de stem van God hoorden. Ze lezen over God, hoe hij steeds weer sprak tot zijn volk, met deze zin steeds weer herhaald: "En God zei…" Maar deze zelfde christenen leven alsof God heden ten dage niet tot zijn volk spreekt.

Een hele generatie van gelovigen is beslissingen helemaal zelf gaan nemen, zonder ervoor te bidden of Gods woord te raadplegen. Velen beslissen eenvoudig wat ze willen doen, en vragen dan aan God het te bevestigen. Ze gaan hier krachtig mee door, en hun enige gebed is: "Heer, als dit niet uw wil is, dan moet u me stoppen".

We leven nu in een tijd die wel de "blinkgeneratie" (blink= oogwenk, flikkering) wordt genoemd. Mensen maken belangrijke beslissingen in een oogwenk tijd. Een bestseller is over dit onderwerp geschreven, getiteld: "Blink: de macht van denken zonder te denken". De theorie is: "Vertrouw op je instincten. Beslissingen die in een oogwenk tijd worden genomen, blijken de beste te zijn".

Denk aan de gehaaste "blinktaal" die we iedere dag horen: "Dit is de aanbieding van de eeuw. Je kunt in één keer een smak geld verdienen. Maar je hebt hier maar héél even de tijd voor. Maak er nu gebruik van!" De voortdrijvende geest achter het alles is: "Blink, blink, blink!"

Zulk denken is de kerk begonnen te infecteren, en beïnvloedt niet alleen de beslissingen die door "blinkchristenen" worden genomen, maar ook die van "blinkvoorgangers". Tientallen verbijsterde gemeenteleden hebben ons geschreven en vertelden ons hetzelfde verhaal: "Onze voorganger kwam terug van een conferentie over kerkgroei en kondigde onmiddellijk aan: "Vanaf vandaag verandert alles". Hij besloot dat we ineens één van dat populaire soort kerken zouden worden! Hij vroeg ons niet eens om er eerst voor te gaan bidden. We zijn er allemaal door in verwarring gebracht".

Nog maar een paar jaar geleden was de leus onder christenen: "Heb je hierover gebeden? Heb je de Heer hierover gezocht? Omringen je broers en zusters je in gebed? Heb je adviezen gehad van mensen die de Heer volgen?"

Ik vraag je, is dát je manier van werken geweest? Hoeveel belangrijke beslissingen maakte je in het afgelopen jaar waarbij je eerlijk de zaak aan God overgaf en er ernstig voor bad? Of, hoeveel van die beslissingen maakte je "in een oogwenk tijds"? De reden dat God de volledige leiding over ons beslissingsmaken wil, is dat hij ons wil beschermen tegen rampen, en dat is waar de meeste van onze "blinkbeslissingen" op uit lopen.

Er bestaat geen formule voor een leven geheel afhankelijk van de Heer. Alles wat ik je kan aanbieden is wat God mij heeft geleerd op dit gebied. Hij heeft me twee eenvoudige dingen getoond over hoe ik hem volledig de leiding kan geven.

Ten eerste, ik moet ervan overtuigd zijn dat de Heer verlangend en bereidwillig is zijn wil aan mij bekend te maken, zelfs in de kleinere details van mijn leven. Ik moet geloven dat de Geest, die in mij verblijft, Gods wil voor mij weet, en dat Hij mij zal leiden en tot mij zal spreken.

"Doch wanneer Hij komt, de Geest der waarheid, zal Hij u de weg wijzen tot de volle waarheid…Hij zal Mij verheerlijken, want Hij zal het uit het mijne nemen en het u verkondigen". Jezus zegt ons dat de Heilige Geest ons de gedachten en wil van God zal meedelen. "Zodra Hij dat hoort (uw stem), zal Hij u antwoorden…Wanneer gij rechts of wanneer gij links zoudt willen gaan, zullen uw oren achter u het woord horen: Dit is de weg, wandelt daarop" (Jes.30:19,21).

Misschien ga je op het ogenblik door een beproeving, misschien één die is veroorzaakt door een "blink"-besluit. Maar toch belooft de Heer je: je binnenste zal mijn Geest tot je horen spreken: "Ga die weg; doe dit, en doe niet dat…"

Ten tweede, we moeten met onwankelbaar geloof bidden voor kracht om Gods leiding te gehoorzamen. De schriften zeggen: "Maar hij moet bidden in geloof, in geen enkel opzicht twijfelende, want wie twijfelt, gelijkt op een golf der zee, die door de wind aangedreven en opgejaagd wordt. Want zulk een mens moet niet menen, dat hij iets van de Here zal ontvangen" (Jac.1:6-7).

Als God ons vertelt iets te doen, dan hebben we kracht nodig om op het rechte pad te blijven en om hem volledig te gehoorzamen. In de vijftig jaar van mijn bediening, heb ik geleerd dat satan en het vlees altijd zullen proberen twijfel en vragen in mijn gedachten te planten. En ik heb kracht nodig van de hemel om geen "ja" te zeggen tegen iedere situatie waar Jezus "nee" tegen heeft gezegd.

Velen van ons bidden: "Heer, ik weet wat U mij heeft verteld. Maar ik weet nog steeds niet zeker dat het uw stem was die sprak. In feite ben ik er zelfs niet zeker of ik geestelijk genoeg ben om zelfs maar uw stem te herkennen. Alstublieft, wilt U gewoon maar de deur voor mij in deze zaak openen of sluiten".

Dat is niet het geloofsantwoord waar Hij naar zoekt bij zijn kinderen. Je kunt bidden zoveel je wilt, uren of zelfs dagen aanéén, huilend en pleitend. Maar als je niet bid met geloof – gelovend dat de Heilige Geest je zal leiden, zoals Jezus heeft beloofd – dan zul je nooit de gedachten van God aan je meegedeeld krijgen. Hij wacht totdat Hij ziet dat je bereid bent wat Hij ook maar zegt te accepteren, en het zonder bezwaar te gehoorzamen. Ons antwoord aan hem zou moeten zijn: "Heer, U staat aan het hoofd van mijn verlossing. Uw wil geschiede in mijn leven".

Soms kan God je vragen iets te doen wat totaal onredelijk lijkt. Voor een plattelandsprediker als ik was het absoluut onredelijk om mijn kleine stadje te verlaten om naar New York City te komen om te prediken tegen bendeleiders. Het druiste bij mij tegen mijn hele verstand in om gezegd te worden: "Ga naar Brooklyn, naar het Fort Greene huizenproject, en getuig tegen de Mau Mau bende".

Er was maar één reden dat ik ging: omdat God zei het te doen. Dat was waar ik Nicky Cruz ontmoette. Nu, tientallen jaren later, gaan de honderdduizenden die tot Jezus gekomen zijn als gevolg van dat "onverstandige" besluit, nog steeds door zich te vermeerderen.

God bedriegt zijn volk niet: Hij heeft beloofd zijn wil duidelijk te maken aan allen die hem zoeken. En als we hem de volledige leiding van ons leven hebben gegeven, dan zullen we zijn stem achter ons horen, die zegt: "Dit is de weg, geliefde dienaar. Nu, bewandel die weg met vertrouwen. Ik heb alles onder controle.