Wat Is Er Toch Gebeurd Met Prediking Over Berouw?

In New York City kun je kerk na kerk bezoeken, van statige kathedralen tot kleine bijeenkomsten, maar je zult zelden een woord gepredikt horen over berouw. Hetzelfde is waar van vele evangelische kerken in Amerika en wereldwijd. Je kunt bijeenkomst na bijeenkomst bezoeken, maand na maand, en nooit iets horen over berouw.

Natuurlijk zijn er kerken tegenwoordig die niet schipperen met deze belangrijke Bijbelse leerstelling. Maar een zeer groot aantal kerken heeft besloten dat berouw een te beledigende boodschap is. In feite hebben hele kerkgenootschappen het tot een minder belangrijk onderwerp gemaakt.

In zulke kerken kun je van alles horen over Gods liefde, Zijn zegeningen, Zijn voorschriften over hoe je het leven beter aan zou kunnen, maar geen woord over Godvrezend verdriet over zonde. Je kunt er boodschappen horen over het liefhebben van anderen en over hoe je een goed, vriendelijk mens kunt zijn. Dat is allemaal Bijbels. Maar je zult er geen boodschap horen over berouw zoals die van Petrus die hij predikte met Pinksteren. Zijn preek leidde duizenden naar vrijheid in Christus.

Vele pastors vandaag zouden ontzet zijn over wat Petrus die dag predikte. Handelingen 2 vertelt ons over de krachtige boodschap van de apostel:

"Toen zij dit hoorden, werden zij diep in hun hart getroffen, en zij zeiden tot Petrus en de andere apostelen: Wat moeten wij doen, mannen broeders?" (Hand.2:37).

Zoals dit vers aantoont, moet er kennis van zonde zijn voordat er echt berouw kan plaatsvinden. Dat is het doel van de wet, om een gevoel voor zonde wakker te roepen. En de harten van die mensen in Jeruzalem waren aangeraakt toen ze Gods Woord hoorden en hun zonden inzagen. Petrus antwoordde hun wanhopige uitroepen door hen te instrueren: "Bekeert u en een ieder van u late zich dopen op de naam van Jezus Christus, tot vergeving van uw zonden, en gij zult de gave des heiligen Geestes ontvangen" (2:38). Wat betekent het "je te bekeren"?

Berouw betekent zo'n wroeging te ervaren dat je je manier van leven wil veranderen. Eenvoudig gezegd, berouw is je afkeren van je zonde en de tegenovergestelde richting ingaan.

Berouw is niet lofwaardig. Alleen het offer van het bloed van Christus kan vergeven. Maar berouw is de enige manier om echte genezing en vreugde te kennen. Er is geen andere manier om de vrede en rust van Christus in te gaan dan door de deuren van berouw. Paulus schreef aan de Korintiërs over de vruchten die het resultaat zijn van berouw:

"Want de droefheid naar Gods wil brengt onberouwelijke inkeer tot heil, maar de droefheid der wereld brengt de dood. Want zie toch, wat juist deze ervaring van droefheid naar Gods wil u gebracht heeft: welk een ernst, meer nog, verontschuldiging, verontwaardiging, vrees, verlangen, ijver, bestraffing" (2 Cor.7:10-11).

Laat me je de achtergrond geven van de brief van Paulus aan de Korintiërs. Hij had de zonde van incest aan het licht gebracht in hun gemeente, maar niemand deed er wat aan. En omdat deze verschrikkelijke zonde werd genegeerd, was er geen wroeging onder de mensen.

Dus schreef Paulus een nog strengere brief aan de kerk. Nu waren de mensen toen ze zaten te luisteren naar zijn brief, getroffen in hun hart. En ze bekeerden zich, vol met Godvrezend verdriet, van de buitensporige zonde die ze hadden genegeerd in hun midden. Dat berouw bracht grote vreugde teweeg.

Nu bemoedigde Paulus hen en hij zei tegen hen: "Want zie toch, wat juist deze ervaring van droefheid naar Gods wil u gebracht heeft: welk een ernst, meer nog, verontschuldiging, verontwaardiging…" Berouw is de enige manier waarop genezing en kracht kan komen bij diegenen die vastzitten in hun zonde.

Berouw en vertrouwen in het verlossende bloed van Christus resulteren in totale verlossing van zonde, en dat betekent kwijtschelding, vergeving en vrijheid van de zondemacht. Volgens Paulus kan er geen bekering zijn, geen vrijheid, geen wedergeboren wonder zonder berouw: "Komt dan tot berouw en bekering, opdat uw zonden uitgedelgd worden, opdat er tijden van verademing mogen komen van het aangezicht des Heren" (Hand.3:19).

Daarom predikte Paulus tegen de Atheners: "God dan verkondigt…heden aan de mensen, dat zij allen overal tot bekering moeten komen (17:30). En Jezus vertelt ons dat hij precies voor dat doel kwam: "Ik ben niet gekomen om rechtvaardigen te roepen, maar zondaars" (Marcus 2:17). Misschien verklaart Lucas het het duidelijkst van allemaal: "Aldus staat er geschreven, dat de Christus moest lijden en ten derden dage opstaan uit de doden, en dat in zijn naam moest gepredikt worden bekering tot vergeving der zonden aan alle volken, te beginnen bij Jeruzalem" (Lucas 24:46-47).

In de eerste jaren van Times Square Church instrueerde de Heilige Geest ons pastorale team om te prediken over berouw. Hij motiveerde ons hart vol vuur met de waarheid dat als zonde toeneemt, Gods genade nog veel meer toeneemt.

We moesten onze kerk in het hart van Broadway plaatsen, bij de 42-ste Straat met zijn striptease clubs, XXX-theaters, pornografische winkels, drugsdealers, prostituees en strijdlustige homoseksuelen. Dus begonnen we met het houden van diensten in het Nederlander theater in de 41-ste Straat. In die tijd werd dat blok genoemd: "Junkie Steeg", omdat precies er tegenover verslaafden snoven en zich injecteerden. Het was een beeld van de hel op aarde.

De Geest waarschuwde ons dat we ons op moesten stellen tegen de overheersing van zonde, omdat we satans territorium binnenkwamen. In het kort, we kwamen een oorlogsgebied binnen, om diegenen terug te eisen die gevangen genomen waren door de duivel. Daarom moesten we ons erop voorbereiden dat zijn machten tegen ons en tegen hen die we zochten, zouden komen met al de wapenen van de hel.

We wisten gelijk al dat we die gevangenen niet zouden kunnen terugwinnen door gezellig met hun zonde mee te gaan doen. Om hen de realiteit van de genade van Christus te brengen, moesten we hen confronteren met hun zonde, zodat ze van zonde overtuigd zouden worden en bereid zouden zijn hun zonde achter zich te laten. Het was de enige manier om oorlog te voeren in zo'n heftig geestelijk gevechtsterrein.

En daarom predikten we berouw. We vertelden iedereen die door onze deuren liep dat niemand Jezus als zijn Heer kon claimen als zijn leven niet veranderd was. Die boodschap werd aan iedereen gepredikt die onze diensten bijwoonde, welke maatschappelijke positie hij ook had: Broadway acteurs en drugsdealers, leidinggevende mensen van Wall Street en travestieten. Niemand kon zeggen dat hij van Jezus hield als zijn leven niet de vrucht liet zien van bekering.

Nadat we hen met hun zonde hadden geconfronteerd door prediking over berouw, begon een ongelooflijke vreugde uit te breken. Mensen waren bevrijd van hun zonde en braken met oude gewoontes en een zinnelijke manier van leven. Mannen en vrouwen van leidinggevende kantoren tot Junkie Steeg mensen werden getransformeerd door het schoonwassende bloed van Christus en de macht van Zijn Geest die iedere gebondenheid verbreekt.

Twintig jaar later is deze zelfde vreugde nog steeds aan de gang in Times Square Church. En we preken nog steeds de boodschap die de eerste kerk in Jeruzalem predikte met Pinksteren: berouw en het breken met zonde.

Massa's mensen tegenwoordig gaan naar samenkomsten waar een "voel-je-goed-pastor" hen vertelt: "Het enige wat je moet doen is geloven, en dan zul je opnieuw geboren worden". Deze leerstelling is gebaseerd op een passage in Handelingen 16, waar een ongeredde gevangenisbewaarder de apostelen vroeg wat hij moest doen om gered te worden. Paulus' antwoord was: "Stel uw vertrouwen op de Here Jezus en gij zult behouden worden, gij en uw huis" (Hand.16:31).

Voorgangers die deze leerstelling benadrukken vergeten dat toen de gevangenisbewaarde de apostelen benaderde, hij zo van zonde overtuigd was dat: "hij zich, bevende over al zijn leden, voor Paulus en Silas nederwierp" (Hand. 16:29). Deze man was zo terneergeslagen dat hij zelfs overwoog om zelfmoord te plegen. Hij had een gevoel van zondebesef, en zijn ontzag voor God leidde hem tot berouw.

De waarheid is, menselijk medelijden alleen kan niemands ziel bekeren. Het bereikt alleen het vlees, en is niet in staat de diepere plaatsen van de ziel te raken. Dit is een belangrijke waarheid die we in die eerste dagen van Times Square Church leerden. En het is een waarheid die precies het hart van het evangelie raakt. Het zegt dat Bijbelse terechtwijzing vanwege zonde – een boodschap die de zondaar waarschuwt om naar het kruis te rennen, omdat hij anders verloren gaat – de grootste liefde is die aan een mens gegeven kan worden.

Tegenwoordig is onder de naam van onze kerk op de luifel van het theater een boodschap te lezen: "De kerk die door Liefde wordt gebouwd". Voor ons is dit geen melodramatisch, sentimenteel, halfzacht idee. Veeleer is het een boodschap die duidelijk verklaart: "We zijn hier om voor je te vechten tegen alle machten van de hel. We zullen je de waarheid geven in onbedekte termen, als je tenminste een nieuw leven wilt hebben".

De pastor van een zeer grote kerk werd pas geleden van zonde overtuigd over zijn lichte, gemakkelijke boodschappen. Wekenlang streed hij met zichzelf, denkend: "Ik ben geen ware herder. Ik geef de mensen niet wat ze nodig hebben om te groeien en volwassen te worden in Christus".

Daarom veranderde hij zijn prediking zodat er ook berouw in voorkwam. In die tijd telde zijn kerk duizenden mensen. Maar, toen hij begon met het preken over berouw, hield hij minder dan twee honderd mensen over. Maar hij is voldaan en gezegend omdat hij nu ziet dat zijn mensen groeien in Christus.

Ik moet het mezelf afvragen: Is dit de reden waarom zo veel pastors nooit over berouw prediken? Zijn ze bang dat ze mensen kwijtraken? Zijn ze bang dat ze niet in staat zijn hun hypotheek te betalen? Zijn ze erop bedacht dat de mensen meer moeten geven voor de groeiende onkosten van de kerk? Ik ben ervan overtuigd dat deze dingen samengecombineerd maken dat goede mensen een zwakke boodschap prediken.

Soms heb ik me afgevraagd hoe het zou zijn voor mensen in "voel-je-goed-kerken" als ze een boodschap zouden horen over berouw door hun prediker. Ik stel me dan massa's mensen voor die zouden komen om zijn nieuwste preek te horen. Maar, achter de schermen is deze man in de greep van de Heilige Geest, die met hem spreekt met machtige overtuiging van zonde:

"De dag van de Heer komt spoedig. Het schrift is aan de wand, en God zal spoedig de naties oordelen. Alle dingen worden geschut, en de harten van de mensen zullen bezwijken van vrees".

"Ga niet op dat podium vanavond staan om de mensen in hun zonden te troosten. Velen zijn ziek in hun ziel en verblind, als schapen die verdwaald zijn. Ze zijn erg in verwarring, met pijnlijke familieproblemen, verslavingen, gebondenheden waarmee de vijand hen kwelt".

"Als je hen niet waarschuwt, zal hun bloed aan je handen zitten. De profeet Ezechiël heeft gewaarschuwd dat als je de slechte mensen geen waarschuwingssignaal laat horen, zij in hun ongerechtigheid zullen sterven en dat de Heer van hun bloed jouw rekenschap zal vragen".

"Ga nu, en waarschuw de mensen om zich berouwvol te bekeren en te breken met hun boze wegen. Ga nooit meer Mijn overtuiging van zonde uit de weg, want het leidt tot Leven. En ga hen daarna troosten en bemoedigen".

Als die prediker zou gehoorzamen, zou hij onmiddellijk getuige kunnen zijn van twee dingen: een groot aantal mensen zou richting uitgang gaan, en maar een klein gedeelte van de mensen zou verbijsterd in hun stoel blijven zitten. Na een paar minuten, zou de prediker tranen beginnen te zien en zacht gehuil horen. Tenslotte zou een stem komen vanuit degenen die zijn gebleven, vragend: "Wat doen we nu?"

Dit begint al te gebeuren. Een belangrijke welvaartsprediker in Europa stond pas geleden in Europa voor een kolossale menigte en zei: "De tijd is gekomen om zonden te belijden, te huilen, de dingen recht te maken met de Heer". Een predikervriend van mij was daar en vertelde dat de gebeurtenis verbijsterend was. Mijn gebed is dat hetzelfde zal gebeuren in al onze kerken, hier in Amerika en over de hele wereld.

Ik moet toegeven, soms heb ik de kansel met veel hartzeer verlaten vanwege een harde boodschap die ik moest prediken. Dan vraag ik mezelf vaak af: "Heer, dat leek zo hard. Heb ik U goed gehoord? Als het verkeerd was dit te prediken, wilt U het me dan alstublieft tonen". Eens, toen ik in een zware innerlijke strijd was over een boodschap, ontving ik een telefoontje van één van mijn kinderen, die zei: "Pa, dank u dat u die boodschap predikte. De Heer sprak duidelijk tegen me erdoor. Het bracht me tot een crisis met Hem die ik het hoofd moest bieden".

Ik ben er zeker van dat God gegriefd is over kerken die Zijn boodschap over berouw verwerpen. In feite is het mijn geloof dat de Heilige Geest niet in dergelijke kerken zal blijven.

Maar er is nog iets waarvan ik geloof dat het Gods hart grieft, zelfs meer dat de verwaarlozing van de prediking over berouw. En dat is wanneer zij die Christus belijden en vergeving hebben ontvangen voor hun zonden, doorgaan met leven in vrees en ongeloof .

Ik spreek over diegenen die overtuiging van hun zonden hebben gekend. Ze hebben vroom verdriet gekend over hun zonden, en ze hebben ervan getuigd dat ze vergeving hebben ontvangen. Maar ze zijn nog niet in de rust en vreugde gekomen die voortkomen uit vergeving door berouw.

Zie je, berouw leidt tot vergeving – en vergeving moet leiden tot rust en vreugde. Deze mensen echter hebben die rust niet. Integendeel, ze leven voortdurend in angst dat hun leven God niet welgevallig is. Ze blijven maar bidden om vernieuwing van hun redding, of ze willen misschien zelfs steeds weer opnieuw gedoopt worden. Eenvoudig gezegd, ze hebben nooit de volle kennis verkregen van de kracht van vergeving.

In werkelijkheid leven ze onder het Oudtestamentische verbond. En ze worden terneergedrukt door een wet die hen blijft kwellen met een veroordelend geweten. Zoals Jesaja zegt, zijn ze: "ellendig, door storm voortgedreven, ongetroost" (Jes.54:11).

Al het getreur over zonden uit het verleden, alle zelfopgelegde vernedering, moeten geworpen worden in de schoonwassende bron van het bloed van Christus. Uiteindelijk komt er een tijd dat allen die Jezus volgen Hem moeten horen zeggen: "Komt tot Mij, allen, die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven" (Mattheüs 11:28).

De Heer roept uit tot allen die hun zonden hebben beleden, zich berouwvol hebben bekeerd, en gelovig zijn geworden, maar die zich toch niet kunnen verheugen omdat ze nog steeds rondlopen met een zware last van schuld en veroordeling – tot al dezen roept Hij om naar Hem te komen en hun zware last aan Hem te geven, en Hij zal ze blijdschap van hart geven.

Als we dit doen, komt de Heilige Geest naast ons staan. Jezus noemde de Geest: "De Vertrooster", een naam die betekent: "Een die komt en bijstaat". In het kort, vanaf dat moment lopen we niet meer alleen, vanuit onze eigen inspanning, maar in samenwerking met de Heilige Geest.

Dit is allemaal vanwege het Nieuwe Verbond dat God met gelovigen maakte in deze laatste dagen. Volgens de Hebreeënbrief trad dit verbond in werking op het moment dat Jezus zijn laatste adem uitblies: "Een testament toch wordt alleen van kracht, indien er iemand gestorven is, daar het nog geen gevolg heeft, zolang de erflater leeft" (Hebr.9:17).

Wat is de gift van de erfenis die Jezus ons heeft nagelaten door Zijn testament? Het is deze belofte: "Want Ik zal genadig zijn over hun ongerechtigheden, en hun zonden zal Ik niet meer gedenken" (8:12).

Maar ons is meer gegeven dan alleen vergeving door dit Nieuwe Verbond. God geeft ons nog een woord van verlossing, door te zeggen: "Hij bevestige u in alle goed, om zijn wil te doen, terwijl Hij aan ons doe, wat in zijn ogen welbehagelijk is door Jezus Christus. Hem zij de heerlijkheid in alle eeuwigheid" (13:21).

Grote aantallen christenen, met inbegrip van enige pastors, hebben me verteld dat ze voortdurend gekweld worden door vroegere zonden. Ze zeggen: "Broeder David, als u alleen wist wat ik eens deed, hoe ik gezondigd heb tegen zoveel licht, dan zou u begrijpen waarom ik me zo terneergeslagen voel. Mijn zonde hangt nog steeds over mijn hoofd heen, en ik moet voortdurend strijden tegen schuldgevoelens hierover. Ik geloof dat de Heer me vergeven heeft, dat Zijn bloed voldoende is om mijn ongerechtigheid te bedekken. Maar ik heb niet de vrede die voortkomt uit die kennis".

Anderen vertellen me: "Ik geloof dat ik vergeven ben, maar mijn geest wordt voortdurend gebombardeerd met helse gedachten. Het kan overal gebeuren, zelfs in de kerk, en dat maakt dat ik me zo vies voel. Ik vind het heel moeilijk om te geloven dat ik schoongewassen ben in Gods ogen".

Deze gelovigen vergeten dat satan ook Jezus probeerde te verleiden met verschrikkelijke, lelijke gedachten toen hij getest werd in de wildernis. Vandaag zendt de duivel kleine vosjes in je leven, om je te laten geloven dat je hopeloos bent, dat God boos is op je. Ze injecteren gedachten in je geest met de bedoeling je geloof in de kracht van het bloed van Christus te verwoesten.

Beste gelovige, je moet niet luisteren naar die geestelijke aanvallen. Je moet ze afsnijden, roepend: "Heilige Geest, ik weet dat U naast me staat. Help me". Je moet geloven dat allen die het kruis opnemen en het goede gevecht vechten van geloof, in een voortdurende strijd verwikkeld zijn. We moeten allemaal het hoofd bieden aan duivelse gedachten. Gedachten, die komen vanwege ons verleden, of vanwege een gevoel van verwerping, of gewoon, omdat we in zondige, sensuele tijden leven. Maar als we het bloed van Christus toepassen op deze wortels van twijfel, dan reikt dat tot iedere cel van ons wezen, met inbegrip van onze geest, en wast ons door en door schoon. En dat brengt ons vrijheid en ware vreugde.

Heb je besloten dat er geen hoop is dat je ooit vrij zult worden? Ik spoor je aan, bedenk deze vier dingen:

1. Wees er zeker van dat de Heer nog steeds van je houdt. Je leeft nog steeds onder Zijn genade en goedheid, en zijn banier over jou is Liefde.

2. Bekeer je vol berouw, vraag de Heer Godvrezende droefheid in je tot stand te brengen.

3. Ontvang Gods Liefde en rust in Zijn belofte dat Hij je vergeeft.

4. Geloof in Zijn Woord van het Nieuwe Verbond voor jou: "Ik zal je genadig zijn en al je zonden vergeven. En Ik zal in jou werken wat goed is en Mij behaagt.

Je bent niet alleen in je strijd. Hij heeft je de Heilige Geest gezonden, die weet hoe met de vijand moet worden omgegaan en hoe je van alle gebondenheden bevrijd kan worden. Hij is de stille, kleine stem die je zal leiden en je kracht zal geven in al je gevechten.

Bid met me mee: "Heilige Geest, ik wil groeien in geestelijke vruchtbaarheid. Ik wil me ontdoen van alle huichelarij, en ik wil vriendelijkheid, geduld en liefde. Ik weet dat U nog steeds van me houdt, ondanks mijn gebrek aan al deze dingen. Daarom, sta me bij en help me. Amen".