We hebben meer onruststokers nodig in de kerk!

We hebben meer onruststokers nodig in de kerk! Ik bid dat ieder lid van het lichaam van Christus een onruststoker wordt! We hebben een leger van onruststokers nodig die zo vol zijn geworden van de Heilige Geest dat ze New York en iedere andere stad in de wereld wakker maken en verontrusten; verontrust hun zondige instellingen, daag de gevestigde, dode kerken uit, verontrust de leiders, de burgemeesters, de gemeenteraden, de leiders van de gemeentes! Met andere woorden, we hebben Heilige Geest onruststokers nodig die in de Heilige Geest handelen, en die het koningschap van Christus zo effectief proclameren dat gehele steden aangeraakt worden!

Paulus en Silas waren twee van de grootste onruststokers in de wereld! De Bijbel spreekt over "mensen, die hun leven hebben overgehad voor de naam van onze Here Jezus Christus" (Hand.15:26). Paulus, Barnabas, Silas en Timotheüs waren zulke mannen, die in de kracht van de Heilige Geest leefden. Zoals we zien in Hand.16, toen de Heilige Geest hen verbood het Woord in Azië te spreken, gehoorzaamden ze. Toen ze naar Bithynia probeerden te gaan, maar de Geest het hen niet toestond, gingen ze in plaats daarvan naar Troje, onder de leiding van de Geest. Paulus had toen een visioen van een man die hen naar Macedonië riep, dus gingen ze onmiddellijk naar Filippi, de belangrijkste stad van Macedonië. Toen ze daar aankwamen, liep hen een waarzegster achterna, die riep: "Deze mensen zijn dienstknechten van de allerhoogste God, die u de weg tot behoudenis boodschappen" (Hand.16:17). Nadat Paulus het vele dagen hadden verduurd, keerde Paulus zich om en zei tegen de geest: "Ik gelast u in de naam van Jezus Christus van haar uit te gaan. En hij ging uit op datzelfde uur" (Hand.16:18). Plotseling was de gehele stad in een oproer: deze waarzegster was klaarblijkelijk een grote toeristische attractie, maar nu was ze genezen en prees ze de Heer!

Paulus had de status quo geschokt. Hij had de duivel uitgedaagd die vele jaren zijn gang had kunnen gaan. De eigenaars van de slavin die bevrijd was, sleepten toen Paulus en Silas naar de marktplaats om terecht te staan voor de stadsmagistraten. De aanklacht was: "Deze mensen brengen onze stad in rep en roer" (Hand.16:20). "En de massa stond op tegen hen: en de hoofdlieden scheurden hun de kleren van het lijf en lieten hen met de roede geselen; en na hun vele slagen gegeven te hebben, wierpen zij hen in de gevangenis…en sloten hun voeten zorgvuldig in het blok" (Hand.16:22-24). Het leek alsof satan had gewonnen. De nieuw bekeerden moeten verbijsterd zijn geweest!

Maar al de macht van God is met Heilige Geest onruststokers! "Maar omstreeks middernacht baden Paulus en Silas en zongen Gods lof, en de gevangenen luisterden naar hen. Doch plotseling kwam er een zware aardbeving, zodat de grondvesten der gevangenis schudden; en terstond gingen alle deuren open en de boeien van allen raakten los" (Hand.16:25-26). De gevangenisbewaarder viel neer voor Paulus en Silas toen hij zag wat er gebeurd was en zei: "Heren, wat moet ik doen om behouden te worden?" (Hand.16:30). Die stadsbestuurders en religieuze leiders gingen naar bed denkend: "We hebben ze te pakken! Dat is het laatste wat we gehoord hebben van die rondzwervende onruststokers. We hebben ze echt opgesloten en bang gemaakt!" Maar wat een opschudding de volgende dag! Ik kan me voorstellen dat de sergeanten op de deuren klopten van de burgemeester, de gemeenteraadsleden en de religieuze leiders de volgende dag en hen vertelden: "Snel! Ga naar het stadhuis, want we hebben een groot probleem!" In een shock toestand antwoordden de ambtenaren waarschijnlijk: "Wat dan? Een aardbeving? De gevangenisdeuren geopend? Hun ketenen vielen allemaal af? En probeerden ze niet eens te ontsnappen? En heeft de gevangenisbewaarder hun geloof aangenomen? Zijn ze Romeinen?!?" Nu waren ze toch echt bang. Het was een misdaad om romeinse burgers te slaan (Paulus en Silas waren beiden Romeinen). "Wat bedoel je dat ze niet uit onze gevangenis willen weggaan? Wát eisen ze? Dat we naar hen toekomen en ons excuus gaan aanbieden en hen uit de gevangenis zullen leiden?" En ze kwamen…en ze brachten hen eruit…hen dringend verzoekend de stad te verlaten (Hand.16:39).

Ik vind het geweldig! Hier waren ze, niet pronkend met hun geestelijke autoriteit, maar alleen maar handelend als ambassadeurs van koning Jezus. Omdat Paulus en Silas gezien hadden hoe het gezag van Christus bespot werd, wilden zij nu aan dat kleine groepje aan de kant van de rivier tonen hoe God zijn macht manifesteert aan hen die opstaan tegen de machten van de hel. Ze gingen gelijk naar het huis van Lidia, en wat een samenkomst moet dat geweest zijn! Ik denk dat Paulus aan die huisgroep gezegd heeft: "Zie je nu wel! De duivel kan razen, de machten die er zijn kunnen bedreigen, maar toch heeft God alle macht! God zal je bijstaan als jij voor hem kiest!"

Ik preek een heleboel over gebed en ik geloof in het doeltreffende, vurige gebed van de rechtvaardige. Maar bidden alleen of met zijn tweeën of drieën of zelfs in een grote gebedsgroep zal niet een stad doen schudden! Elia was een man van machtig gebed, maar het was meer dan zijn gebeden die het koninkrijk van Ahab schudden en Izebel razend maakte: hij had de valse profeten naar Mount Carmel geroepen en hen uitgedaagd. Izebel had Gods profeten gedood en had Israël afvallig gemaakt en tot de afschuwelijke afgoderij van de aanbidding van Baäl verleid – en niemand had het tegen haar opgenomen! Zevenduizend gelovigen hadden niet gebogen, maar ze bleven zwijgen, en waren onbekend en bang. En nu komt Elia er aan, de onruststoker! Ahab noemde hem: "de oproerkraaier van Israël"! (1 Kon.18:17). Elia stond uiteindelijk bij de beek Kison met een zwaard in zijn hand en sloeg honderden van de valse Baäl profeten dood "in de naam van Jehova".

Elia was geen beleefde man bij de duivel en zijn bende. "Toen zij hinkten om het altaar dat zij gemaakt hadden, begon Elia hen te bespotten" (1 kon.18:26-27). De kerk van de laatste tijd is bang geworden voor de machten der duisternis ten gevolge van het gebrek aan heiligheid, want de Schriften zeggen ons: "…de rechtvaardige voelt zich veilig als een jonge leeuw" (Spreuken 28:1). Sommigen zullen zeggen: "Maar Jezus was nederig, Hij opende nooit zijn mond of bood weerstand toen ze hem gevangen namen om gekruisigd te worden!" Maar dat was omdat het uur van de duisternis was gekomen, het uur dat hij in handen van de vijand gegeven moest worden. Hij was niet stil toen hij in de tempel was en de geldwisselaars uitdreef. Hij was niet stil toen hij religieuze leiders serpenten noemde, blinde leiders, gewitte graven, adderengebroedsel (zie Mattheüs 23). Hij zei zelfs stoutmoedig tegen sommigen dat satan hun vader was!

Vele kerken vandaag zijn vol met stille, vriendelijke diplomaten die geen deining willen veroorzaken! Niemand wil narigheid! En dus wordt het koninkrijk van de duivel niet uitgedaagd. We hebben meer dan genoeg glimlachende, timide christenen! Ik hoorde het razen van een man die tegen me zei: "Laten we een weddenschap doen, het maakt niet uit om hoeveel geld! Die mensen bij jou in de kerk kunnen niet alles stoppen! Je zult een beetje publiciteit krijgen, maar niets zal ooit veranderen. Je kunt niet alles stopzetten! Je bent machteloos in deze zaak!" Hij sprak over abortus en ik kon het spotten van satan in zijn stem horen. Het was een stoutmoedige aanval! Het was alsof hij tegen alle christenen zei: "Jullie zijn allemaal geestelijke watjes. Jullie zullen het niet volhouden, jullie zullen opgeven als tegenstand komt. Jullie zullen terugrennen om binnen je veilige muren te komen en je te verbergen!"

Laat me je tonen hoe en waar de apostolische mannen van God de machten van duisternis uitdaagden – de gebieden waar ook wij moeten handelen.

"…En hun weg nemende over Amfipolis en Apollonia, kwamen zij te Tessalonica, waar een synagoge der Joden was. En Paulus ging, zoals hij gewoon was, daar binnen en behandelde drie sabbatten achtereen met hen gedeelten uit de Schriften, door aanhalingen uitleggende, dat de Christus moest lijden en opstaan uit de doden, en dat deze de Christus is, die Jezus, die ik (zeide hij) u predik" (Hand.17:1-3). De synagoge in Thessalonica had waarschijnlijk jarenlang stille samenkomsten gehouden, ongestoord. Ze leerden ijverig de Schriften en aan de buitenkant leken ze erg heilig.

Toen kwam Paulus, de onruststoker, ten tonele en in minder dan drie weken prediking over het koningschap van Jezus, keerde hij dat hele gebied van Thessalonica ondersteboven! Hij wist uit ervaring dat alleen een paar vrome mensen zouden luisteren naar de eisen stellende woorden van Christus, en dat de meerderheid hun verharde religieuze tradities niet zou opgeven. Hij wist ook dat ze zeer jaloers zouden worden en vol haat voor alles wat hun manier van doen verstoorde. Paulus verklaarde dat de prediking van zijn evangelie twist veroorzaakte: "Wij hebben u, in onze God vrijmoedig, onder zware strijd het evangelie Gods gebracht" (1 Thess.2:2). De Nieuwe Amerikaanse Standaard Versie zegt: "met veel oppositie".

Wat veroorzaakte die twist, die geweldadige oppositie? Paulus en Silas waren niet luid of provocerend, zij beroofden geen kerken. Later, in een brief aan diegenen in Thessalonica die doorgingen met de Heer, schreef Paulus: "Want ons vermanen komt niet voort uit dwaling, noch uit onzuivere bedoeling; het gaat ook niet met list gepaard…niet om mensen te behagen, maar Gode, die onze harten keurt. Want wij hebben ons nooit afgegeven met vleitaal, zoals gij weet, of met (enig) baatzuchtig voorwendsel; God is getuige!…maar wij gedroegen ons in uw midden vriendelijk, zoals een moeder haar eigen kinderen koestert. Zo waren wij, in onze grote genegenheid voor u, bereid u niet alleen het evangelie Gods, maar ook ons eigen leven mede te delen, daarom, dat gij ons lief geworden waart" (1 Thess.2:3-8). Deze religieuze mensen die jarenlang zo ingetogen en Godliefhebbend hadden gehandeld, zijn nu razend. De reden van al deze twist was dit ene onwrikbare woord: "Er is een andere koning…Jezus" (Hand.17:7).

De prediking van Paulus over de heerschappij van Jezus was niet zoals we vandaag de dag over dit onderwerp horen spreken! Het was niet een slogan van een cheerleader of een emotionele hype. Ik geloof dat Paulus urenlang voor deze religieuze Joden stond, en hen al de kosten van het volgen van Jezus als Koning voorlegde. Hij predikte over het zich afkeren van alle afgoden en over het opgeven van de pleziertjes van zonde. Hij predikte zelfverloochening en over het lijden voor de glorie van Christus, zelfs tot aan het martelaarschap toe. Zijn boodschap over het koningschap van Christus omvatte ook een waarschuwing om niet langer mensen of leraren of hun doctrines te volgen, noch je te laten leiden door mensen die koopwaar maken van anderen; maar veeleer om een leven te leiden van heiligheid en afscheiding van alle schijn van kwaad, en om niet om te gaan met slechte mensen.

Ik weet van christenen die absoluut veel liefde voelen voor hun pastor en voor hun kerk, zelfs als het bekend is dat erbij sommigen sprake is van trots, overheersing van geesten, manipulatie, en vlees. Maar ze zeggen: "We horen de juiste boodschap, we horen over heiligheid, over de heerschappij van Jezus! Zonde wordt niet toegelaten in onze kerk!" Als dat zo is, waarom worden die zelfde voorgangers en gemeentes zo woedend en vijandig tegen anderen die beginnen te prediken en leven volgens de ware kosten van het maken van Christus tot koning van hun leven? Waarom is er zoveel oppositie naar gelovigen toe die getrouw de opdrachten van de Heer uitvoeren, zonder ermee te sjoemelen?

"Dezen, die de wereld in opschudding gebracht hebben, zijn ook hier gekomen" (Hand.17:6). Wie hebben de wereld in opschudding gebracht? Het is die religieuze groep waarbij niemand het koningschap van Christus serieus neemt. Een voorgangers vrouw, hier in New York, vertelde me: "Times Square Church heeft zowat iedere charismatische kerk in de stad in opschudding gebracht! U weet dat, is het niet?" Ik wist het niet. En ik weet ook niet of het wel waar is. Maar als dat zo is, en als het komt door arrogantie in deze kansel, of van mensen die vanuit deze kerk komen en zitten op te scheppen dat dit de enige kerk is die echte heiligheid predikt, dan zouden we in grote dwaling verkeren! Maar, aan de andere kant, als voorgangers en gemeentes "geschut worden" omdat we over de heerschappij prediken van Christus en er niet mee sjoemelen, als mensen sommige van die kerken verlaten omdat hun zonde niet werd ontmaskerd en er niets over werd gezegd, als mensen van hier weggaan, en meer als Jezus worden, levend in zijn zuiverheid, dan zijn wij de Heilige Geest onruststokers van het juiste soort!

Ik kan je verzekeren vanuit het Woord van God dat niets dode kerken en predikers, die sjoemelen met God, zo schut of woedend maakt dan iemand die leeft in de volheid van Christus, die leeft en predikt volgens al de eisen van het heilig evangelie. Het is een berisping aan hun adres! In iedere kerk zul je die weinige "vrome christenen", zoals Paulus hen noemde, vinden. Maar de dag dat je, samen met Paulus, zegt: "De dingen van deze wereld zijn als vuilnis. Ik heb me van de afgoden bekeerd om mijn Koning te dienen. Ik zal niet langer twee heren dienen. Ik heb een groot licht gezien en ben weggegaan van de zondige, slechte mensen, de ongelovigen, de afgevallenen, de werkers van ongerechtigheid", dan is dát de dag dat je gemarkeerd staat als een onruststoker! Ga je ook naar hen toe, zoals Paulus deed, en vertellen van het licht dat je hebt ontvangen, om anderen uit bedrog weg te trekken? Absoluut, ja! Over de telefoon, door bezoekjes, door tapes, ga op iedere manier naar hen toe, en wees zelfs bereid je leven neer te leggen voor hen.

"De broeders zonden onmiddellijk Paulus en Silas 's nachts weg…" (Handelingen 17:10). Weer leek het alsof satan het gevecht won toen ze getweeën in de duisternis bij nacht heimelijk moesten weggaan de stad uit. Stel je eens de trotse woorden voor van de mensen op de volgende sabbat: "Wat een opwekking was dat, zeg! We waren hier voordat ze kwamen en we zijn hier nu ze weer weg zijn. De mensen willen gewoon dat soort van prediking hier niet hebben! Laten we doorgaan met God zonder verdere onderbrekingen van deze "heiligheids onruststokers"! Maar Paulus en Silas hadden zo de ogen van de bekeerlingen van henzelf af naar Jezus toe gekeerd, dat ze uit de stad konden weggaan, en de gemeente er toch verder bloeide. Door vervolging werd de kerk in Thessalonica zo sterk in geloof dat ze een machtige getuige werd voor allen in Azië, en de vreugde van het hart van Paulus!

Paulus schudde hen precies op hun werkplek en predikte over Jezus de Koning met opstandingskracht: "en op de markt dagelijks met hen, die hij er aantrof…hij bracht het evangelie van Jezus en van de opstanding" (Hand. 17:17-18). Als er ook maar één plek is waar christenen hun licht meer verbergen, dan is dat bij hun baan, op de werkplek. Er zijn massa's christenen in dit land die in Gods huis zitten en daar hun intense liefde voor Jezus verklaren, maar wanneer ze naar hun werk gaan, zijn ze verlegen en beschaamd voor Christus! Zoals Petrus zeggen ze door hun stilte: "Ik ken die man niet!" Ze zijn bang dat ze hun baan kwijtraken en ook dat ze belachelijk worden gemaakt of verworpen worden.

Waarom is er zo'n laffe stilte over Jezus op het werk bij christenen die bidden, het Woord verslinden en in heiligheid leven? Het is omdat ons hart niet geraakt is, in tegenstelling tot dat van Paulus, als we rondom ons mensen zien die zich hebben overgegeven aan afgoderij (zie Hand.7:16). We moeten zeker niet zeggen: "Ja, maar Paulus was een prediker. Hij was geroepen tot dit werk!" We zijn allemáál ambassadeurs van Jezus Christus en allemaal worden we bevolen ons licht niet onder een korenmaat te verbergen!

Deze Atheners waren precies zoals de mensen met wie je nu werkt, bezig met "niets anders dan om iets nieuws te zeggen of te horen…en in elk opzicht buitengewoon ontzag hebbend voor godheden" (Hand.17:21-22). Vele christenen dachten, door horen zeggen, dat de president een wedergeboren gelovige in Christus was, terwijl hij en zijn vrouw al die tijd de sterren aan het raadplegen waren! Ik geloof dat God boos is hierover, omdat we tegen de hele wereld logen door te proclameren: "Op Christus vertrouwen we". Gods boosheid komt tot uitdrukking in Jesaja: "Uw schaamte worde ontbloot, uw schande ook gezien. Ik zal wraak nemen…ondanks uw vele toverijen en zeer krachtige bezweringen. Gij vertrouwdet op uw boosheid; gij zeidet: Niemand ziet mij. Uw wijsheid en uw kennis zijn het, die u verleid hebben.. Maar u overkomt een onheil, dat gij niet weet te bezweren; …Houdt maar aan met uw bezweringen en met de talrijke toverijen…laten nu opstaan en u redden, zij die de hemel indelen, die de sterren waarnemen, die maand voor maand doen weten wat u overkomen zal" (Jes.47:9-13). "Al was uw nest geplaatst tussen de sterren, vandaar zal Ik u neerhalen, luidt het woord des HEREN…" (Obadja 1:4). Volgens de Schriften zullen zulke leiders te schande gemaakt worden!

Zo is het in deze natie: de meerderheid van hen rondom je op het werk hebben zich overgegeven aan afgoderij, geroddel, en allerlei soorten bijgeloof. Op Wall Street is het nieuwste ding: "kristal kracht"! Intelligente, rijke, machtige effectenhandelaars geven duizenden dollars uit aan een stuk kristal of jade en plaatsen het in hun kantoor om "straling" te ontvangen en "vibraties", om hen toe te rusten met geheime kennis. Anderen verdiepen zich in yoga, meditatie, het occulte, en velen nu doen niets totdat ze hun goeroe of sterrenziener hebben geraadpleegd!

Athene was een stad die zich geheel had overgegeven aan afgoderij. Hun zonde en slechtheid moet nog overweldigender geweest zijn dan wat we hier in New York hebben, want er was daar geen licht van het evangelie, geen kerk. De bevolking was onder de invloed van twee machtige leugendoctrines: die van de Epicuristen en die van de Stoïcijnen: twee doctrines van duivels! De Epicuristen geloofden niet in leven na de dood. Ze geloofden dat de dood het einde was van alle dingen en dat geluk wordt bereikt door een meditatieve onthechtheid, en dat vreugde alleen gevonden wordt in vriendschap. Het eind resultaat was sensualiteit, vraatzucht en exotische pleziertjes. De Stoïcijnen, aan de andere kant, hadden een religie van menselijk redeneren, van het dicht bij de natuur moeten zijn. Ze redeneerden dat als je je naaste in liefde wilde dienen, dat gepaard zou gaan met pijn en lijden; daarom drongen ze er bij iedereen op aan zijn redding in de natuur te vinden, door de wil te verbinden met de universele wijsheid. Het was zo hopeloos dat het vaak leidde tot zelfmoord. (Tegenwoordig noemen we het "new age", en satan probeert de universele geest te worden). De Atheners werden uiteindelijke bloeddorstige sadisten, en hadden plezier in het afslachten van gladiatoren.

In zijn tijd was Athene één van de meest moderne, vooruitstrevende en intellectuele steden in de wereld. Het was vorstelijk, druk, machtig en goddeloos! Ik kan me Paulus, een tentenmaker, voorstellen, wachtend op Silas en Timotheüs om uit Berea aan te komen, terwijl hij over de marktplaats gaat om de laatste draad- en naaldwerken te bekijken, en verschillende soorten canvas te vergelijken. Paulus had vele steden bezocht en het allemaal gezien: de dronkenschap van Corinthe, de homoseksuele geest die heerste in Rome, de geestelijke duisternis van Jeruzalem. Maar hij liet zijn hart nooit hard worden; hij kon nog steeds bewogen worden door dit alles. Toen hij over de Atheense marktplaat liep, huilend, was "zijn geest in hem geprikkeld…" (Hand.17:16). Paulus had geen strategie, geen evangelisatieplan, geen schema of taktiek. Hij had alleen een gebroken hart vol van de last van Christus. Hij zei tegen hemzelf: "Ze gaan allemaal naar de hel. Ze zijn allemaal verloren, allemaal verblind. Iemand moet iets doen!"

Voor diegenen van jullie die in New York City wonen of deze stad hebben bezocht, hebben jullie nog nooit 's middags op Times Square Church gestaan en naar de massa's mensen gekeken, naar de massa's zakenmensen die her en der gaan, of 's nachts gekeken naar al het dolende "uitschot" van de maatschappij? Hebben jullie niet gehuild: "Heer, ze zijn verloren! Deze stad gaat naar de hel, de duivel heeft hier de vrije hand en niemand lijkt deze troep iets uit te maken!" Of ben je zo gewend geraakt aan de duisternis, zo opgebrand door al de bedelaars, de armoede, de misdaad, en het vuil dat je je er niet langer druk om kunt maken? Ik weet hoe het voelt om aan alle kanten gebombardeerd te worden door bedelaars, wetend dat er giften worden gegeven voor hen die aan drugs en alcohol verslaafd zijn. Je kunt het niet langer allemaal bijbenen. Maar er is het gevaar dat je hardheden toestaat over je hart te komen, zodat je op het werk niet langer bewogen wordt door de zonde en de wonden overal om je heen.

Paulus liet zich niet ontmoedigen door de intensiteit van het probleem. Hij werd niet overweldigd door de greep die satan had op de stad, omdat hij wist dat hij er een geheim wapen tegen had: de evangelie van opwekkingskracht! Paulus haalde zijn ogen weg van dat wat de duivel had gedaan en richtte zich op wat Jezus kon doen door zijn opwekkingskracht! Het maakte hem niet uit dat ze hem een kletsmajoor noemden, bedoelend een klaploper, een lanterfanter, een prediker van nonsens. Ben je ooit een "onrust-stokende-kletsmajoor" genoemd? Heeft ooit iemand tegen je gezegd: "Stop mijn rechten te schenden. Stop je religie aan mij op te dringen. Stop om te proberen mij hetzelfde te laten geloven wat jij gelooft!" Niets van dat soort van spot kon Paulus stoppen omdat zijn hart bloedde. Laat ze zeggen wat ze willen, of hem noemen met wat voor naam ze willen, hij wist dat als hij niet voor Christus zou opkomen, zij in zonde zouden sterven zonder dat er iemand hen over Jezus had verteld.

Het is niet genoeg om alleen maar goed te leven of om "een goed voorbeeld te zijn". Al te lang hebben we ons verborgen achter het oude cliché: "Daden spreken luider dan woorden". We claimen stille getuigen te zijn door zijn leven te leven. Het getuigenis echter moet gepaard gaan met het gesproken Woord: "Hoor, uw wachters verheffen de stem…" (Jes.52:8). "Hoe horen zonder prediker?" (Rom.10:14).

"En Filippus daalde af naar de stad van Samaria en predikte hun de Christus. En toen de scharen Filippus hoorden en tekenen zagen, die hij deed, hielden zij zich eenparig aan hetgeen door hem gezegd werd. Want van velen, die onreine geesten hadden, gingen deze onder luid geroep uit en vele verlamden en kreupelen werden genezen; en er kwam grote blijdschap in die stad". (Hand.8:5-8). Filippus had geen theologie gestudeerd, maar hij was wel vol van de Heilige Geest. Hij was niet een man die in de kansel stond, maar een gewone gelovige die geloofde in de opstandingskracht van Christus. Daarom ging hij overal naar toe, wonderen verwachtend. Hij was een man van de marktplaats. We zullen nooit indruk maken op deze of een andere stad totdat ieder lid van het lichaam een volledig door Christus gebruikte Filippus wordt, en totdat ieder lid evangeliseert met geloof om duivels uit te werpen en met geloof om te bidden voor de redding en genezing van mede-arbeiders. We kunnen en zullen deze zondige stad de goede kant op krijgen!

De Plymouth broeders begonnen vele jaren geleden in Plymouth, Engeland. Ze waren een vrome groep die het evangelie naar de straten bracht. Wat een last hadden ze voor zielen! Een grote opwekking brak uit en Christus werd aan hen geopenbaard als een verheerlijkt mens in de hemel. Maar ze werden zo geobsedeerd door het bestuderen van Christus, zo gefocust op hun vorm van aanbidding, dat ze hun last voor stervende zielen verloren. Ze splitsten zich in twee groepen, de open en de gesloten broeders. De gesloten broeders stonden ten slotte aan niemand toe met iemand om te gaan zonder hun uitnodiging. Vandaag is alles wat over is van de oorspronkelijke beweging de grote geschriften van mensen als Darby, Stoney, Mackintosh, en Raven - wat allemaal prachtig onderwijs is over Christus en heiligheid. Maar geestelijk elitarisme is binnengeslopen, zonder brandende passie voor de verlorenen. We hebben het diepe, zuivere Woord van God nodig en de brandende passie voor de verlorenen.

Je kunt zo veel gepredik en onderwijs horen dat je "traag wordt in het horen" (Hebreën 5:11). Ik ontvang vellen vol met profetieën - lange, ingewikkelde "geestelijke" geschriften - van christenen die claimen dagen en weken en zelfs maanden door te brengen in gebed. Het is een spervuur van "Zo spreekt de Heer", maar veel ervan heeft totaal geen inhoud! Eén echtgenoot vroeg me om zijn vrouw tot de orde te roepen. Ze had mensen verteld hoe ze zogenaamd was gestorven en naar de hemel was gegaan, had gedanst met Jezus, en met hem was gaan skydiven! Ze claimde dat die openbaring tot haar kwam nadat ze urenlang had gebeden.

Waarom zijn deze beste mensen niet ergens tussen de mensen, een opgestane Heer predikend? Waarom besteden ze al hun tijd met het terecht wijzen van anderen, zonder gebrokenheid voor de verlorenen? De beste genezing voor allerlei vermoeidheid is onder de zondaars te gaan: predikend, genezend, en duivels uitwerpend. We bidden: "Heilige Geest, kom!" Maar voor wat? Om ons alleen maar te zegenen en in onze noden te voorzien? Of om ons toe te rusten en ons het gebroken hart van onze Heer te openbaren? De laatste woorden van Jezus voordat Hij deze aarde verlaatte, waren: "Gaat heen in de gehele wereld, verkondigt het evangelie aan de ganse schepping" (Markus 16:15).

We hebben gebeden dat God de bar voor travestieten vlak naar Times Square Church zou sluiten. De eigenaar zei tegen ons: "Jullie mensen zijn echt in moeilijkheden. Weet je dan niet met wie je te maken hebt?" Nee! Híj weet niet met wie híj te maken heeft! Jezus zei: "Alle macht in mij gegeven…" (Matth.28:18). "Daarom kunnen wij met vertrouwen zeggen: De Here is mij een helper, ik zal niet vrezen; wat zou een mens mij doen?" (Hebreën 13:6). Paulus bad "Dat gij weet…hoe overweldigend groot zijn kracht is aan ons, die geloven, naar de werking van de sterkte zijner macht, die Hij heeft gewrocht in Christus…boven alle overheid en macht en kracht en heerschappij en alle naam, die genoemd wordt niet alleen in deze, maar ook in de toekomende eeuw: en Hij heeft alles onder zijn voeten gesteld…" (Efeze 1:18-21).

"Voorts, weest krachtig in de Here en in de sterkte zijner macht" (Efeze 6:10). Satan heeft sommigen van jullie bang gemaakt: bang om te vallen, bang voor een hardnekkige zonde of een kwellende gewoonte, en bang voor mensen. Maar het Woord zegt: "Onderwerpt u dus aan God, maar biedt weerstand aan de duivel, en hij zal van u vlieden" (Jacobus 4:7). Jullie zijn niet degene die wegrennen! "En met grote kracht gaven de apostelen hun getuigenis van de opstanding des Heren Jezus…" (Hand.4:33). "Al legert zich een leger tegen mij, mijn hart vreest niet; al verheft zich een krijg tegen mij, nochtans blijf ik vertrouwen…Want Hij bergt mij in zijn hut ten dage des kwaads…Hij plaatst mij hoog op een rots" (Psalmen 27:3-5).

----
Tenzij anders vermeld is de NBG-1951 vertaling gebruikt. Soms wordt een letterlijke vertaling vanuit de King James Version (KJV) gebruikt.