NIE MOŻEMY OMINĄĆ TEGO POSELSTWA

Kaznodzieje i teologowie wszędzie mówią, „Bóg nie ma nic wspólnego z katastrofami. On by nie pozwolił, żeby działy się takie straszne rzeczy.” Jednak nic nie może być dalsze od prawdy. Ten rodzaj myślenia powoduje to, że nasz naród szybko omija poselstwo, jakie Bóg chce do nas posyłać poprzez tragedię.

Faktem jest, że musimy mieć Słowo od Boga. Tak jak wielu pastorów, ja płakałem i smuciłem się z powodu strasznych katastrof. Szukałem Pana w modlitwie i poprzez Jego Słowo. I chcę wam powiedzieć, że przeżywałem smutek, który jest nawet głębszy niż żałoba z powodu śmierci niewinnych ludzi. Jest to smutek, który mówi, że jeżeli ominiemy Boże poselstwo, jeżeli zamkniemy uszy na to, co On głośno mówi, to czeka nas coś jeszcze gorszego.

Prorok Izajasz mówi bezpośrednio o tym, co myśmy przeżywali. Jeżeli nie chcesz korzystać ze Starego Testamentu i jego przykładów, to zwróć uwagę na słowa Pawła na ten temat: „ A to wszystko na tamtych przyszło dla przykładu i jest napisane ku przestrodze dla nas, którzy znaleźliśmy się u kresu wieków” (1 Kor. 10:11). Paweł mówi jasno, że te przykłady ze Starego Testamentu pokazują jak Bóg działa w czasach takich jak nasze.

W czasie, kiedy prorokował Izajasz, Bóg okazywał cierpliwość Izraelowi przez około 250 lat. Pan posyłał „lekkie uciski”na Swój lud, wzywając ich do upamiętania. Próbował ich wywoływać z ich bałwochwalstwa z powrotem do Jego błogosławieństwa i łaski.

Wszyscy prorocy poprzez wszystkie lata mówili do Izraela te same podstawowe słowa: „Ukórzcie się.” Pismo mówi, „ Czcili też bałwany . . . A chociaż Pan ostrzegał Izraela i Judę przez wszystkich swoich proroków, przez wszystkich jasnowidzów, mówiąc: Zawróćcie ze swoich błędnych dróg i przestrzegajcie moich przykazań i ustaw” ( 2 Król. 17:12-13).

Ale wybrany Boży lud odrzucił Jego wezwanie do upamiętania. „ Oni jednak nie słuchali i stwardniał ich kark,” (17:14). Ci ludzie szydzili z proroków, którzy ich wzywali do pokory. Zamiast tego „ poszli za marnością, i sami stali się marnością . . . Odrzucili wszystkie przykazania Pana, Boga swego . . . całkowicie się zaprzedali, czyniąc to, co złe w oczach Pana. . . Oburzył się więc Pan bardzo na Izraela” (2 Król. 17:15-18).