POCZĄTKI JEGO SŁUŻBY

W ewangelii Jana 2 Jezus wstępuje do świątyni, dając sygnał rozpoczęcia Swojej publicznej służby. (Jego wcześniejszy cud w Kanie, przemiana wody w wino, nie był publiczną deklaracją). Po tym następuje coś dramatycznego:

„A gdy się zbliżała Pascha żydowska, udał się Jezus do Jerozolimy. I zastał w świątyni sprzedających woły i owce, i gołębie, i siedzących wekslarzy. I skręciwszy bicz z powrózków, wypędził ich wszystkich ze świątyni wraz z owcami i wołami; wekslarzom rozsypał pieniądze i stoły powywracał, a do sprzedawców gołębi rzekł: Zabierzcie to stąd, z domu Ojca mego nie czyńcie targowiska. Wtedy uczniowie jego przypomnieli sobie, że napisano: Żarliwość o dom twój pożera mnie” (J 2:13-17).

To, co Jezus tu zrobił, było więcej, niż radykalne. Gdybyś chciał ogłosić rozpoczęcie służby, czy poszedłbyś do dużego kościoła i zaczął wywracać stoły, i wyganiać ludzi? Jezus chciał czegoś więcej, niż pokazać Swój autorytet. On pokazywał, że będzie wiele rzeczy całkiem zmieniał.

To wszystko działo się w okresie Paschy. W czasie pierwszej Paschy rodziny żydowskie musiały zabić baranka, jako rytualną ofiarę, wypuścić krew i pokropić nią odrzwia swojego domu. Chodziło o to, że kiedy anioł śmierci przechodził i zobaczył krew na drzwiach, omijał ten dom. Był to symboliczny rytuał, który zapoczątkował Boże wybawienie Izraela z Egiptu, by wyzwolić ludzi z niewoli.

Teraz Jezus pojawił się na scenie jako Baranek Boży, którego ofiara zapewni nam wyzwolenie z przekleństwa grzechu. Jan Chrzciciel był tego świadomy i ogłosił o Nim, „Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata” (J 1:29). Za mniej niż trzy lata świat miał oglądać dokonane dzieło Chrystusa, kiedy grzech całej ludzkości został włożony na Niego.