TWOJA OSOBISTA ZIEMIA ŚWIĘTA

Kiedy Bóg zawołał Mojżesza z płonącego krzewu, rozkazał mu: „Zdejm swoje sandały, gdyż miejsce na którym stoisz to ziemia święta” (2 Mojż. 3:5). Ziemia święta to nie jest fizyczne miejsce, ale duchowe. Kiedy Bóg kazał Mojżeszowi zdjąć sandały, ponieważ był na ziemi świętej, to nie mówił o działce ziemi dwa na cztery. Mówił o stanie duchowym.

To miejsce było święte! Jakie miejsce? Duchowy stan do którego wreszcie doszedł Mojżesz. Jego duchowy wzrost doprowadził go do miejsca, gdzie Bóg mógł do niego dotrzeć – wrażliwy, otwarty na słuchanie, dojrzały i gotowy, aby Święty Bóg mógł z nim rozmawiać. Ziemia święta jest miejscem bez reputacji i jak wiemy, sam Pan stał na tym sam miejscu: „wyparł się samego siebie i przyjął postać sługi” (2:7).

Kiedyś Mojżesz był wysoko postawiony, szanowany w sferach rządowych, był dystyngowany i uprzywilejowany. Ale Bóg nie mógł go użyć dotąd aż został obdarty z całej tej popularności i wysokiego mniemania o sobie i doprowadził do do miejsca, gdzie nie miał on wpływu. Mojżesz dotarł do tego miejsca, gdzie był złamany i naprawdę nie dbał już o swoją pracę czy reputację. Został obdarty ze wszystkich swoich praw – bo takie znaczenie miało zdjęcie obuwia. I wtedy ten wielki „JESTEM” został objawiony. Dzięki Bogu za ten moment oczyszczenia, kiedy przez wiarę stare ciało umiera i ręka służby jest oczyszczona.

Dojście do twojej osobistej ziemi świętej wymaga kompletnej szczerości przed Bogiem – i może trochę obcinania. Ale kiedy dojdziesz do miejsca rezygnacji z twojej reputacji, znajdziesz objawienie. Zdecyduj się naśladować Pana całym sercem i powiedz z ojcami w wierze, „Zabierzcie ten cały świat i dajcie mi Jezusa.”