WIELKI OKRZYK

Czasami musimy się uciszyć i wiedzieć, że On jest Bogiem. Czasami Duch przynosi słodką melodię w pieśni miłości do Jezusa. Ale w Słowie Bożym, kiedy On dał zwycięstwo nad nieprzyjacielem, ludzie zawsze podnosili wielki okrzyk, głośny hałas uwielbienia dla Pana. Siódmego dnia, kiedy Izrael maszerował wokół Jerycho, to polecenie brzmiało: „niech cały lud wzniesie głośny okrzyk bojowy. Wtedy mur miasta rozpadnie się w miejscu, (Joz 6:5) „Lud wzniósł potężny okrzyk bojowy i mur rozpadł się w miejscu” (Joz 6:20).

W księdze Ezdrasza czytamy, że miał miejsce inny potężny okrzyk, kiedy założono fundamenty świątyni, „Gdy zaś budowniczowie położyli fundamenty świątyni Pańskiej,… I zanucili pieśń pochwalną i dziękczynną Panu,… tak że lud nie odróżniał głosu radosnych okrzyków od donośnego płaczu ludu, gdyż lud wznosił głośne okrzyki, a głos ten słychać było daleko” (Ezd 3:10-11,13). Hebrajskie słowo określające „okrzyk” oznacza „rozedrzeć uszy”. Płacz Izraelitów był tak radosny, a ich chwała dla Pana tak głośna, że „rozrywała uszy”! Niektórzy mówią, że nie mogą znieść hałasu i okrzyków kościele. Słuchajcie tego: „Gdyż sam Pan na dany rozkaz, na głos archanioła i trąby Bożej zstąpi z nieba” (1 Tes 4:16).

Bóg chce, byśmy w tej sprawie znali Jego Słowo. Psalmy zalecają, byśmy czynili radosny hałas dla Pana. „Hałas” w hebrajskim sugeruje grzmoty, iskry, ogień. „Radośnie wysławiajcie Boga, wszystkie ziemie!” (Ps 66:1). „Radośnie śpiewajcie Bogu, mocy naszej, Wykrzykujcie Bogu Jakuba!” (Ps 81:1). „Wznoście Panu okrzyki radosne, wszystkie ziemie; Weselcie się, cieszcie się i grajcie!... Na trąbach i głośnych rogach, Grajcie przed Królem, Panem!... Niech rzeki klaszczą w dłonie, A góry niech się radują razem” (PS 98:4,6,8).

Lud Boży zna niezmiernie wielką radość, kiedy objawia się obecność Jezusa. Jeżeli nie będziemy śpiewać na Jego chwałę, będą to robić drzewa. W kościele Times Square śpiewamy taką pieśń: „Podnieście głowy, nie bójcie się! Śpiewajcie dotąd, aż zstąpi moc Pana!” Ta moc, to Jego obecność!