ZWRACAJĄC WZROK NA BOŻĄ WIELKOŚĆ

Były astronauta Charlie Duke kiedyś mówił o tym, jak to było w małej kapsule kosmicznej 28.000 mil od ziemi, zdążając w kierunku księżyca. Kiedy załoga obróciła statek na bok, ktoś wykrzyknął, „Co za niesamowity widok!” Wszyscy spojrzeli i zobaczyli planetę Ziemia zawieszoną w czarnej przestrzeni - olbrzymią, jasną kulę, nie opartą na niczym. Cała załoga była zachwycona tym widokiem; wiedzieli, że jedynie niesamowity Stwórca mógł to uczynić.

Bóg pięknie użył odnośnika do stworzenia, kiedy wyprowadzał Hioba z jego cierpienia. „Gdzie byłeś, gdy zakładałem ziemię? ... Na czym są osadzone jej filary?” (Hiob 38:4, 6) Pytał, „Co utrzymuje ziemię w przestworzach? Potem idzie dalej, „Kto zamknął morza w ich granicach? Kto mówi do potężnego oceanu, „Dotąd, ale nie dalej? Co trzyma fale, by nie zalały lądu? Gdzie jest źródło, skąd wypływają morza?

„Jak jest rozdzielona światłość od ciemności? Jak rozpoczyna się wiatr? Jak rodzi się deszcz? Czy człowiek może stworzyć błyskawice, grzmoty i chmury? Kto włożył dzikość w naturę zwierząt. Kto, twoim zdaniem ustanowił te siły natury, Hiobie?

Bóg dosłownie poprowadził Hioba poprzez „kurs mocy”, objawiając mu przeszłe stworzenie. Przez to wszystko Hiob usłyszał, „Ty mnie oskarżasz i wątpisz, że mam moc cię wyzwolić, a ja ci pokazałem, jak troszczę się o całe moje stworzenie” (Czytaj o tym Hioba 38 i 39).

Hiob był całkowicie zawstydzony i kiedy ponownie spojrzał na swój problem, powiedział, „Byłem tak niemądry. Patrzyłem na niewłaściwe rzeczy. Byłem skoncentrowany na moim bólu, a powinienem patrzyć na ciebie i twoją wielkość. „Wiem, że Ty możesz wszystko i że żaden twój zamysł nie jest dla ciebie niewykonalny.” (patrz 42:2).

Jeżeli zwrócisz swoje oczy na Boga i jego wielkość, wtedy strach i zwątpienie nie może zawładnąć twoim sercem.