Imani huanza na kujiacha kabisa katika uangalizi wa Mungu, lakini imani yetu lazima iwe hai, si ya kupita kiasi. Ni lazima tuwe na uhakika kamili kwamba Mungu anaweza na atafanya yasiyowezekana. Tunaona katika maandiko “Yesu akawakazia macho, akawaambia, Kwa wanadamu hilo haliwezekani, bali kwa Mungu yote yanawezekana” (Mathayo 19:26) na “Kwa maana kwa Mungu hakuna lisilowezekana” ( Luka 1:37).
Kwa ufupi, imani daima husema, “Mungu anatosha!”
Bwana huwafanya wanaume na wanawake wa imani kwa kuwaongoza katika hali zisizowezekana. Anataka kusikia watumishi wake wakisema, “Baba, uliniongoza hapa, nawe wajua vyema zaidi. Kwa hivyo nitasimama tuli na kukuamini kuwa unafanya kisichowezekana. Nitaweka maisha yangu mikononi mwako, nikikuamini kabisa.”
Imani yetu haikusudiwi kututoa katika hali ngumu au kubadili hali zetu zenye uchungu. Badala yake, inakusudiwa kufunua uaminifu wa Mungu kwetu katikati ya hali yetu mbaya. Nyakati fulani Mungu hubadili hali zetu za majaribu; lakini mara nyingi zaidi, hafanyi hivyo kwa sababu anataka kutubadilisha.
Hatuwezi kuamini nguvu za Mungu kikamilifu hadi tupate uzoefu katika shida zetu. Ndivyo ilivyokuwa kwa Danieli na marafiki zake watatu. Rafiki zake walimwona Kristo tu walipokuwa katikati ya tanuru ya moto, na Danieli alipata nguvu na neema ya Mungu alipotupwa kwenye tundu la simba. Kama wangetolewa ghafla kutoka katika hali zao, hawangejua kamwe neema kamili ya uwezo wa Mungu wa kutenda miujiza, na Bwana hangetukuzwa mbele ya wasiomcha Mungu.
Tunafikiri tunashuhudia miujiza mikuu wakati wowote Mungu anapomaliza dhoruba na majanga yetu, lakini tunaweza kukosa kwa urahisi somo la imani katika nyakati kama hizo. Somo hilo ni kwamba Mungu atabaki mwaminifu kwetu katika nyakati zetu ngumu. Anataka kutuinua juu ya majaribu yetu kwa njia ya imani ili tuseme, “Mungu wangu hawezi kufanya lisilowezekana. Yeye ni mkombozi, na atanisaidia.”