Kumbukumbu la Torati sura ya 6 inaanza na sala muhimu sana ambayo Musa aliwafundisha Waisraeli. “Sikia, Ee Israeli: Bwana Mungu wetu, Bwana ni mmoja. Mpende Bwana Mungu wako kwa moyo wako wote na kwa roho yako yote na kwa nguvu zako zote” (Kumbukumbu la Torati 6:4-5).
Musa alikuwa akiongoza taifa katika jangwani kwa miaka 40 kwa hatua hii. Alikuwa ameona kichaka kinachowaka moto, basi Mungu alikuwa amemtuma kwa wazee wa Israeli kutangaza, “Mimi ni Mkuu hapa. Mungu ataenda kwa nguvu, na miaka yako 400 ya utumwa na utumwa inaisha. Mara tu nitakapokwenda kwa Farao na kuzungumza naye, nitamwambia; Waachilie watu wangu waende. Mungu yuko njiani!”
Je! Unaweza kufikiria mtu huyu ambaye hamu ya moyo wake ilikuwa kuona watoto wa Israeli wameachiliwa kutoka utumwani, na badala yake walilalamika dhidi ya Mungu? Baada ya hapo, kila mtu alitumwa kwa safari ndefu kupitia jangwa. Ikiwa hiyo haikumfanya Musa ajaribiwe kuwa na wasiwasi juu ya watu na Mungu, sijui ingekuwa nini.
Waisraeli walilalamika dhidi ya Mungu na walitilia shaka ahadi zake sana. Sijui unatoka katika familia gani, lakini ikiwa utatumia muda mwingi katika familia iliyojaa shaka na mazungumzo mabaya, hiyo itakuchoka. Hapo ndipo unapaswa kufanya kile Musa alifanya. Lazima utoke kwenye umati na uwe peke yako na Mungu na uombe, “Nilinde mahali hapo na katika sehemu zote ambazo ningejazwa na sauti hizi za kutokuamini.”
Tunapoingia katika eneo hili la ukaribu na Mungu, mbali na sauti za kejeli, mioyo yetu itaanza kujazwa na furaha. Lazima tukumbuke Mungu ni nani katika utakatifu wake wote, na ndipo tutakumbuka upendo wetu kwake. Hii ni sehemu ya kile Musa anafundisha kizazi kijacho katika sala hii.
Tunapokumbuka kwa makusudi asili ya Mungu, imani inayobaki ndani yetu itaanza kujengwa katika maisha yetu, na tutaanza kuona ujasiri tena kwa Bwana. Ni ujasiri huu ambao hutoa kumwagika kwa baraka ya Mungu.