Die apostel Paulus het geskryf, “Die Gees self getuig saam met ons gees dat ons kinders van God is” (Romeine 8:16).
“Kinders van God.” Ons gebruik dikwels hierdie frase om onsself as gelowiges te beskryf. Maar ek glo ons gebruik hierdie woorde te onverskillig, met min begrip van die krag en diepte van hulle ware betekenis.
Hoe beweeg jy aan as jou omstandighede sê, “Geen manier nie”? Wat doen jy wanneer jou familie verbrokkel, jy finansieel sukkel, jy moedeloos is en jou hart oorloop van pyn? Is daar ‘n weg vorentoe wanneer jy nie ‘n uitweg kan sien nie?
Markus 2 wys vir ons daar is. Wanneer dinge onmoontlik lyk en ons alle hoop om aan te gaan, verloor, maak Jesus getrou ‘n weg waar daar nie ‘n weg is nie.
Toe ek ‘n tiener was, het ek my somers gespandeer deur uit te help op ‘n plaas in Texas. Die plaasbestuurder, Jimmie, was ‘n groot, frisgeboude ou wat beperkte sig gehad het, maar hy het geweet hoe om allerhande dinge te doen. Jimmie het my geleer hoe om strooi te sny en aan te ry, byvoorbeeld en ook hoe om pille in koeidele in te sit (Ja, Jimmie het baie van baie dinge geweet.)
Lukas 19 gee ons ‘n kragtige beeld waar Jesus Sy laaste intog in Jerusalem maak. Die beeld is van Christus wat die stad op ‘n donkie nader onder die luide applous van lofprysings van ‘n groot skare. Hy het by die Olyfberg begin en hoe nader Hy aan die stadspoort gekom het, hoe groter het die skare geword. Gou het die mense hulle kledingstukke voor Hom neergegooi, en palmtakke gewaai en uitgeroep, “Hy is hier! Die uur het gekom vir die koning van Israel om te arriveer. Vrede het na Jerusalem gekom.
Toe ek ? seun was, was die uitroep van die kerk, “Jesus kom! Hy kom soos ? dief in die nag wanneer jy dit die minste verwag. Hy sal in ? oogwink met trompet geskal kom. Wees altyd gereed.”
Gedurende my tienerjare het ek by elke Sondag byeenkoms hierdie uitroep gehoor. Elke evangelis wat by my pa se gemeente kom preek het, het ? roerende boodskap oor die nabye wederkoms van Jesus gehad. Hul uitroep is in my geheue vas geêts. En die boodskap het ? goddelike vrees en verwagting in my meegebring. Ek het geleer om met die verwagting dat Jesus enige oomblik sal kom, te leef.
Daniël het getuig, “En kyk, ‘n hand het my aangeraak en my op my knieë en op die handpalms waggelend laat opstaan” (Daniël 10:10). Die woord die “aanraak” beteken hier “met geweld oorval.” Daniël het eintlik bedoel, “Wanneer God sy hand op my plaas, het dit my op my aangesig laat val. Sy aanraking het my ‘n dringendheid gegee om te bid en om Hom te soek met alles wat binne-in my is.”
Dit gebeur elke keer wanneer God iemand se lewe aanraak. Daardie persoon val op sy knieë. En hy word ‘n man of vrou van gebed, gedring om God te soek.
Hoogmoed is die toppunt van God se lys van dinge wat Hy haat: "Hierdie ses dinge haat die Here, en sewe is vir sy siel 'n gruwel; trotse oë, 'n leuenagtige tong en hande wat onskuldige bloed vergiet, 'n hart wat onheilsplanne beraam, voete wat haastig na die kwaad toe loop, een wat as valse getuie leuens uitstrooi en tussen broers tweedrag saai" (Spreuke 6:16-19).
Dit was die nag van die Laaste Avondmaal, die Nagmaal, en Jesus het sy laaste gesprek met die dissipels afgesluit. Alles wat Hy daardie aand gesê het, was met die wete dat Hy op die punt was om hulle te verlaat. Daarom het hy die byeenkoms afgesluit met ‘n bemoedigende gebed oor dinge wat sou kom: ‘n kerk wat sou oorwin en triomfantlik wees, mense wie se liefde vir mekaar ‘n getuienis vir die wêreld sou wees; ‘n goddelike krag en gesag wat deur sy volgelinge sou vloei; en die heerlikheid van die Vader wat op sy mense rus.
Ek word gedring deur die Heilige Gees om vir jou die eenvoudigste ding te vertel wat jy ooit sal hoor. Jy mag dalk dink dat terwyl ons deur die lewe gaan, ons ‘n dieper, meer komplekse teologie nodig het om alles te verstaan. Maar die teenoorgestelde is waar. Die belangrikste ding wat ek ooit vir jou kan sê is dit: Jou Vader het jou lief.
Geen waarheid, geen feit, geen realteit is groter, dieper of beter as hierdie een nie. Miskien dink jy, “Ek weet dit reeds. Dit is stap 1 in die Christelike lewe. Waarom is hierdie kwansuis openbaringsnuus?”
Wat gebeur met ons siel as ons innige, persoonlike droefheid beleef? Watter rol speel droefheid in ons lewe saam met Jesus! In een kort gedeelte, verduidelik Petrus dit alles, “Daarin verheug julle jul, al word julle nou — as dit nodig is — ’n kort tydjie bedroef onder allerhande beproewinge, sodat die beproefdheid van julle geloof, wat baie kosbaarder is as goud wat vergaan maar deur vuur gelouter word, bevind mag word tot lof en eer en heerlikheid by die openbaring van Jesus Christus” (1 Petrus 1:6-7).
