Polish Newsletters

"Dziecię narodziło się nam, syn jest nam dany i spocznie władza na jego ramieniu, i nazwą go: Cudowny Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Odwieczny, Książę Pokoju" (Iz 9,5).

Izajasz mówi tutaj o zbawicielu - wspaniałym księciu pokoju, który przychodzi panować nad królestwem. Królestwo to mieliby stanowić ludzie całkowicie podporządkowani najwyższej władzy sprawowanej przez tego właśnie księcia. Natomiast sam książę miałby w miłości doradzać tym wszystkim, nad którymi panuje, udzielając im wskazówek i prowadząc ich.

Dzisiaj na świecie rozwija się coś bardzo potężnego i napawającego lękiem! Bóg pracuje, dokonując czegoś ukrytego i cichego. Jest to tak nadprzyrodzone, że przekracza możliwości ludzkiego umysłu. Jednak to, czego On dokonuje w tej chwili wywrze wpływ na cały świat w tych dniach ostatecznych.

Bóg przygotowuje małą, ale potężną armię chrześcijan! Ta armia będzie najbardziej oddana na powierzchni całej ziemi. A Pan wyjdzie naprzód, aby wydać im rozkaz, aby dokonywali bohaterskich czynów oraz wstrząsali piekłem. On zakończy wszystkie wieki czystą, oddaną, nieustraszoną resztką!

W ostatnich miesiącach coraz większa liczba posługujących pisze do mnie o swojej trosce o ludzi w ich zborach, którzy po prostu poddają się. Jeden z posługujących napisał:

Kiedy Bóg posyła powiew Jego Ducha, wszyscy wiedzą, że to przyszedł On. Łukasz, autor Dziejów Apostolskich pisze, „I powstał nagle z nieba szum, jakby wiejącego gwałtownego wiatru” (Dz. Ap. 2:2). Ja lubię inne tłumaczenie tego fragmentu, które mówi, „mocny wiatr, uderzenie”.

Według tego wiersza, Boże tchnienie przyszło w dzień Pięćdziesiątnicy z „szumem z nieba”. Łukasz mówi, że ten szum był potężny, poruszający i wypełnił całe to miejsce: „i napełnił cały dom, gdzie siedzieli” (2:2).

Ewangelia Jana mówi nam: “Wystąpił człowiek, posłany od Boga, który nazywał się Jan. Ten przyszedł na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości (...). Nie był on światłością, lecz miał zaświadczyć o światłości. Prawdziwa światłość, która oświeca każdego człowieka, przyszła na świat” [Jan 1:6-9].

Jezus jest światłością opisywaną powyżej. Napisane jest, że jest On światłością świata “by wszyscy przezeń uwierzyli” [1:7]. Dalej jednak czytamy: “A światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła” [1:5 BT]. “Do swej własności przyszedł, ale swoi go nie przyjęli” [1:11].

2 rozdział 2 Księgi Królewskiej zawiera jeden z najbardziej spektakularnych fragmentów w całym Starym Testamencie. Rozdział ten opowiada cudowną historię proroka Eliasza, będącego już w podeszłym wieku i jego sługi Elizeusza. Kiedy rozpoczynamy czytać tą historię Bóg informuje Eliasza, że jego służba na ziemi się skończyła. Teraz ma on przejść przez rzekę Jordan i dotrzeć do pewnego miejsca, gdzie niebiański rydwan zabierze go i przeniesie do chwały.

Chcę wam opowiedzieć o trzech mężach, których Bóg używał w potężny sposób i o tym jak Bóg wykorzystał niepowodzenie, aby wytworzyć w każdym z nich pobożność.

Obecnie słyszymy dużo o tym, jak możemy odnosić sukcesy we wszystkim. Chyba już czas, żeby ciało Chrystusowe nauczyło się rozpoznawać biblijny wzór, jakim posługuje się Bóg, aby kształtować Swych wybranych sług. A prawda jest taka: ból, udręka, smutek i niepowodzenie stworzyły mężów i niewiasty Boże, którzy wywarli głęboki wpływ na swoje pokolenia.

Nie możemy rozdzielić Świąt Bożego Narodzenia od zmartwychwstania Chrystusa. Możesz myśleć o zmartwychwstaniu jako poselstwie Wielkanocnym, ale narodzenie dzieciątka w żłobku nie może być oddzielone od mężczyzny na krzyżu. Boże poselstwo dla nas poprzez oba wydarzenia jest takie samo.

Kiedy Bóg mówi do ludzkości: “Uwierz”, wówczas żąda On czegoś, co leży w zupełności poza rozumem. Wiara jest całkowicie sprzeczna z logiką. Sama jej definicja ma coś wspólnego z tym, co nieracjonalne. Pomyśl o tym: List do Hebrajczyków mówi, że wiara jest podstawą tego, czego się spodziewamy, dowodem na to, co niewidzialne. Krótko mówiąc, dowiadujemy się, że nie istnieje żadna namacalna materia, że nie ma żadnego dowodu. Mimo to, jesteśmy wezwani do uwierzenia. Czy przychodzi ci na myśl żądanie równie niedorzeczne jak to? Słyszymy w tym wezwaniu: “Przyjmij to na słowo.

Gdzie podziała się pokuta? Rzadko kto wspomina dziś to słowo w kościele, nawet w kręgach baptystycznych, zielonoświątkowych i ewangelicznych. Pastorzy rzadko zwracają się dziś do swoich słuchaczy z wezwaniem do żalu za grzechy - wezwaniem do zdania sobie sprawy i żalu za zranienie Jezusa naszymi występkami.

Zamiast tego z wielu kazalnic słyszymy dziś: "Tylko wierz. Przyjmij Jezusa i będziesz zbawiony". Tekst, za pomocą którego usprawiedliwia się takie kazania, jest zapisany w Dziejach 16:30-31.