W swoim pierwszym liście do kościoła Piotr mówi o czasach ostatecznych. Stwierdza wyraźnie: „Przybliżył się koniec wszystkiego. Bądźcie więc roztropni i trzeźwi, abyście mogli się modlić. Nade wszystko miejcie gorliwą miłość jedni ku drugim, gdyż miłość zakrywa mnóstwo grzechów” (1 Piotra 4:7-8).
Cała V Księga Mojżeszowa składa się z jednej mowy wygłoszonej przez Mojżesza tuż przed śmiercią. Ta mowa była przeglądem czterdziestu lat wędrówki Izraela po pustyni, zaś Mojżesz wygłosił ją do nowego pokolenia Izraelitów.
Chcę wam pokazać, co dzieje się z narodem, kiedy jego przywódcy, a także lud Boży, będący częścią tego narodu, odrzucają Biblię jako księgę stanowiącą boski głos Pana. Tam, gdzie odrzuca się autorytet Pisma Świętego panuje chaos i nieuchronnie zbliża się sąd.
Nie znam żadnego narodu świata, znajdującego się obecnie pod panowaniem świętego Słowa Bożego. W wielu krajach muzułmańskich ludzie podporządkowują się władzy Koranu, a słowo Mahometa stanowi prawo. Ale w krajach, które uważają się za chrześcijańskie, nie istnieje tego rodzaju poddanie Pismu Świętemu.
"Wy jesteście świadkami i Bóg, jak świątobliwe i sprawiedliwe, i nienaganne było postępowanie nasze między wami, wierzącymi..." (1 Tes 2:10).
Wzywanie Boga na świadka swojej świętości - to naprawdę potężne stwierdzenie! A jednak Paweł bez wahania szczycił się przed wierzącymi w Tesalonikach:
"Ja i moi współpracownicy żyliśmy nienagannie przed wami i przed Bogiem. Nasze postępowanie było prawe i czyste. Bóg jest świadkiem naszego świętego zachowania - i wy również jesteście świadkami. Widzieliście, że chodziliśmy w świętości i nienaganności przez Bogiem i ludźmi!"
W taki, czy inny sposób, wszyscy odczuwamy zranienie, nawet ci śmiejący się i beztroscy, choć często ukrywają je pijąc alkohol i żartując. Nie oznacza to jednak, że zranienie odchodzi.
Kto odczuwa zranienie? Rodzice marnotrawnych synów lub córek, które odrzuciły ich poradę. Kochający rodzice smucący się z powodu oszustw i przewinień dzieci, które kiedyś były wrażliwe i dobre.
Zranienie odczuwają ofiary rozbitych domów, porzucona żona, odrzucona przez swojego męża dla innej kobiety, mąż, który utracił miłość swojej żony oraz dzieci, które utraciły poczucie bezpieczeństwa.
„Są to ci, którzy się nie skalali z kobietami; są bowiem czyści. Podążają oni za Barankiem, dokądkolwiek idzie. Zostali oni wykupieni spomiędzy ludzi jako pierwociny dla Boga i dla Baranka. I w ustach ich nie znaleziono kłamstwa; są bez skazy” (Objaw. 14:4-5).
Wraz z moją żoną jedliśmy obiad z przyjaciółką naszej rodziny, którą znamy od wielu lat. Naraz, w czasie naszego posiłku nasza przyjaciółka zaczęła wypowiadać myśli, które słyszałem od chrześcijan w całym kraju. Powiedziała do nas:
“Bądźcie trzeźwi, czuwajcie! Przeciwnik wasz, diabeł, chodzi wokoło jak lew ryczący, szukając kogo by pochłonąć” [I Piotra 5:8]. Biblia mówi wyraźnie, że w obecnych, ostatecznych czasach, Kościół Jezusa Chrystusa doświadcza wielkiego gniewu diabła. On wie, że ma niewiele czasu i dlatego za wszelką cenę chce pochłonąć jak najwięcej dzieci Bożych. “Biada ziemi i morzu, gdyż zstąpił do was diabeł pałający wielkim gniewem, bo wie, iż czasu ma niewiele” [Obj. 12:12].
Jakże ktokolwiek, kto nazywa siebie miłośnikiem Jezusa może świadomie trwać w grzechu? Jako naśladowcy Chrystusa głosimy, że zostaliśmy wyzwoleni z mocy grzechu. Zaświadczamy, że krzyż w pełni odkupił nas z niewoli nieprawości. Jednak całe rzesze wiernych stale lgną dzisiaj do pożądliwości, nałogów, urazy i zgorzknienia.
Uczę się czegoś wspaniałego o Duchu Świętym. Ma On bardzo unikalne cechy: Nie lubi mówić o Sobie. Nie zwraca naszej uwagi na Siebie.
Próbowałem pilnie studiować Ducha Świętego, kopałem w całych tomach napisanych o Nim przez szanowanych autorów. Niektóre z tych książek są bardzo głębokie w treści i często trudne do zrozumienia - książki o Jego naturze i osobowości. Są one wszystkie bardzo interesujące... ale nie zawsze budujące. Fakt jest taki, że one nie mogą być budujące. Ponieważ można zrozumieć o Duchu tylko to, co objawi sam Duch - a On nie chce mówić o Sobie!
Ile razy słyszałeś, jak chrześcijanie mówili: „Bóg czyni nową rzecz w kościele”? Być może owa „nowa rzecz,” o której wspominali nazywana jest przebudzeniem, wylaniem Ducha, czy też nawiedzeniem przez Boga, albo Jego poruszeniem. Jednak bardzo często ta „nowa rzecz,” o której opowiadają szybko wygasa. A kiedy już zaniknie, nie można jej odnaleźć. Właśnie ten fakt potwierdza, że wcale nie była ona Bożym poruszeniem. Chrześcijańscy socjologowie faktycznie prześledzili wiele z tych rzekomych nawiedzeń, odkrywając, że średni okres trwania tego typu wydarzenia wynosi około pięciu lat.
