Polish Newsletters

Dzisiaj na świecie rozwija się coś bardzo potężnego i napawającego lękiem! Bóg pracuje, dokonując czegoś ukrytego i cichego. Jest to tak nadprzyrodzone, że przekracza możliwości ludzkiego umysłu. Jednak to, czego On dokonuje w tej chwili wywrze wpływ na cały świat w tych dniach ostatecznych.

Bóg przygotowuje małą, ale potężną armię chrześcijan! Ta armia będzie najbardziej oddana na powierzchni całej ziemi. A Pan wyjdzie naprzód, aby wydać im rozkaz, aby dokonywali bohaterskich czynów oraz wstrząsali piekłem. On zakończy wszystkie wieki czystą, oddaną, nieustraszoną resztką!

W ostatnich miesiącach coraz większa liczba posługujących pisze do mnie o swojej trosce o ludzi w ich zborach, którzy po prostu poddają się. Jeden z posługujących napisał:

Kiedy Bóg mówi do ludzkości: “Uwierz”, wówczas żąda On czegoś, co leży w zupełności poza rozumem. Wiara jest całkowicie sprzeczna z logiką. Sama jej definicja ma coś wspólnego z tym, co nieracjonalne. Pomyśl o tym: List do Hebrajczyków mówi, że wiara jest podstawą tego, czego się spodziewamy, dowodem na to, co niewidzialne. Krótko mówiąc, dowiadujemy się, że nie istnieje żadna namacalna materia, że nie ma żadnego dowodu. Mimo to, jesteśmy wezwani do uwierzenia. Czy przychodzi ci na myśl żądanie równie niedorzeczne jak to? Słyszymy w tym wezwaniu: “Przyjmij to na słowo.

2 rozdział 2 Księgi Królewskiej zawiera jeden z najbardziej spektakularnych fragmentów w całym Starym Testamencie. Rozdział ten opowiada cudowną historię proroka Eliasza, będącego już w podeszłym wieku i jego sługi Elizeusza. Kiedy rozpoczynamy czytać tą historię Bóg informuje Eliasza, że jego służba na ziemi się skończyła. Teraz ma on przejść przez rzekę Jordan i dotrzeć do pewnego miejsca, gdzie niebiański rydwan zabierze go i przeniesie do chwały.

Chcę wam opowiedzieć o trzech mężach, których Bóg używał w potężny sposób i o tym jak Bóg wykorzystał niepowodzenie, aby wytworzyć w każdym z nich pobożność.

Obecnie słyszymy dużo o tym, jak możemy odnosić sukcesy we wszystkim. Chyba już czas, żeby ciało Chrystusowe nauczyło się rozpoznawać biblijny wzór, jakim posługuje się Bóg, aby kształtować Swych wybranych sług. A prawda jest taka: ból, udręka, smutek i niepowodzenie stworzyły mężów i niewiasty Boże, którzy wywarli głęboki wpływ na swoje pokolenia.

Nie możemy rozdzielić Świąt Bożego Narodzenia od zmartwychwstania Chrystusa. Możesz myśleć o zmartwychwstaniu jako poselstwie Wielkanocnym, ale narodzenie dzieciątka w żłobku nie może być oddzielone od mężczyzny na krzyżu. Boże poselstwo dla nas poprzez oba wydarzenia jest takie samo.

Każdy chrześcijanin jest powołany do służby. Biblia pokazuje to bardzo wyraźnie. Apostoł Paweł pisze: “[My wszyscy tedy] mając tę służbę (...) nie upadamy na duchu” [II Kor. 4:1].

Gdzie podziała się pokuta? Rzadko kto wspomina dziś to słowo w kościele, nawet w kręgach baptystycznych, zielonoświątkowych i ewangelicznych. Pastorzy rzadko zwracają się dziś do swoich słuchaczy z wezwaniem do żalu za grzechy - wezwaniem do zdania sobie sprawy i żalu za zranienie Jezusa naszymi występkami.

Zamiast tego z wielu kazalnic słyszymy dziś: "Tylko wierz. Przyjmij Jezusa i będziesz zbawiony". Tekst, za pomocą którego usprawiedliwia się takie kazania, jest zapisany w Dziejach 16:30-31.

"Potem zaprowadził mnie z powrotem do bramy przybytku; a oto spod progu przybytku wypływała woda w kierunku wschodnim, gdyż przybytek był zwrócony ku wschodowi, a woda spływała ku dołowi spod bocznej prawej ściany świątyni, na południe od ołtarza.

A gdy ten mąż ze sznurem mierniczym w ręku wyszedł w kierunku wschodnim, wymierzył tysiąc łokci i kazał mi przejść przez wodę, która sięgała mi do kostek. I znowu odmierzył tysiąc łokci i kazał mi przejść przez wodę, która sięgała mi do kolan. I znowu odmierzył tysiąc łokci i kazał mi przejść przez wodę, która sięgała mi do pasa.

Daniel zaświadczył: "Lecz oto dotknęła mnie jakaś ręka i podniosła mnie tak, że oparłem się na kolanach i na dłoniach" [Dan. 10:10]. "Dotknięcie" oznacza tutaj dokładnie "gwałtowne pochwycenie". Daniel powiada: "Gdy Bóg położył na mnie swą dłoń, upadłem na twarz. Jego dotknięcie przymusiło mnie, bym Go zaczął szukać całą moją istotą".

Tak się dzieje za każdym razem, gdy Bóg dotyka czyjegoś życia. Taka osoba pada na kolana i staje się mężem lub niewiastą modlitwy, pobudzonym/pobudzoną do szukania Pana.