"Furahini katika Bwana siku zote; tena nasema, Furahini" (Wafilipi 4:4). Haya ni maneno ya kufunga ya Paulo kwa Wafilipi. Hakuwa akisema, "Niko gerezani na minyororo hii ni baraka. Nimefurahi sana kwa maumivu haya." Nina hakika Paul aliomba kila siku ili aachiliwe na wakati mwingine alilia nguvu ya kuvumilia. Hata Yesu, katika saa yake ya jaribu na maumivu, alimlilia Baba, "Mbona umeniacha?" Huo ndio msukumo wetu wa kwanza katika shida zetu, kupiga kelele, "Kwanini?" Na Bwana anavumilia kilio hicho.

Ulimwengu wote unatetemeka hivi sasa juu ya kuzuka kwa ugaidi na maafa yanayotokea kote ulimwenguni. Kila siku tunaamka kujifunza juu ya msiba mwingine. Wachunguzi wengine wanasema tunashuhudia mwanzo wa Vita vya Kidunia vya tatu.

Je! Itakushangaza kujua kwamba Yesu alipata hisia ya kutimiza kidogo?

Katika Isaya 49: 4 tunasoma maneno haya: "Nimejitaabisha bure, nimetumia nguvu zangu bure na bure." Kumbuka kuwa haya sio maneno ya Isaya, ambaye aliitwa na Mungu akiwa mzima. Hapana, ni maneno ya Kristo mwenyewe, yaliyosemwa na Yule "aliyeitwa… tangu tumbo la uzazi; kutoka tumbo la mama yangu… Bwana… aliniumba tangu tumbo la uzazi ili niwe mtumwa wake, kumrudisha Yakobo kwake, ili Israeli akusanyike kwake” (49:1, 5).

Luka 15:3-7 inazungumza juu ya mchungaji ambaye huacha kundi lake la kondoo 99 ili kutafuta kondoo mmoja aliyepotea, na kawaida tunazingatia kondoo aliyepotea, lakini vipi kuhusu wale wengine waliobaki nyuma?

Katika siku ambazo Wafilisti walikusanyika kupigana na Israeli na magari 30,000, wapanda farasi 6,000 na watu wengi kama mchanga wa pwani, Mfalme Sauli na wanaume wa Israeli waligundua kuwa walikuwa hatarini na wakaanza kujificha katika mapango na mashimo. Maandiko yanasema kwamba wengine walimfuata Sauli huko Gilgali, wakitetemeka. Walakini kulikuwa na mmoja ambaye hakupatikana kati ya waoga. Yonathani, mwana wa Sauli, akamgeukia yule mchukua silaha zake na kusema, "Njoo, tuvuke hadi kwenye kambi ya hawa watu wasiotahiriwa; yawezekana Bwana atatufanyia kazi.

Tumejifunza kutoka kwa Isaya 49 kwamba Bwana anajua vita vyako. Ameipiga vita mbele yenu. Na sio dhambi kuvumilia mawazo kwamba kazi yako imekuwa bure, au kutupwa chini na hisia ya kutofaulu juu ya matarajio yaliyovunjika. Yesu mwenyewe alipata hii na hakuwa na dhambi.

Bwana alimtokea Ibrahimu siku moja na akampa amri ya kushangaza: "Toka katika nchi yako, kutoka kwa familia yako na kutoka kwa nyumba ya baba yako, uende kwenye nchi nitakayokuonyesha" (Mwanzo 12:1).

Je! Ibrahimu alijibuje neno hili la kushangaza kutoka kwa Bwana? “Kwa imani Ibrahimu alitii alipoitwa aende mahali atakapopokea kama urithi. Akatoka nje, bila kujua anaenda wapi” (Waebrania 11:8).

Yesu anatuita kwa njia ya maisha ambayo haifikirii juu ya kesho na huweka baadaye yetu kabisa mikononi mwake: "Kwa hivyo msiwe na wasiwasi, mkisema, 'Tutakula nini?' Au 'Tutakunywa nini? Tutavaa nini? ’Kwa maana baada ya mambo haya yote Mataifa huyatafuta. Kwa maana Baba yenu wa mbinguni anajua kwamba mnahitaji vitu hivi vyote. Bali utafuteni kwanza ufalme wa Mungu na haki yake, na hayo yote mtazidishiwa. Kwa hivyo msiwe na wasiwasi juu ya kesho, kwa maana kesho itahangaikia mambo yake mwenyewe. Inatosha siku kwa shida yake mwenyewe” (Mathayo 6:31-34).

Katika safari zangu kote ulimwenguni nimeshuhudia "tsunami ya kiroho" ya kuteleza kwa uovu. Madhehebu yote yamepatikana katika mawimbi ya tsunami hii, ikiwacha magofu ya kutojali. Biblia inaonya wazi kwamba inawezekana kwa waumini waliojitolea kutoka kwa Kristo.

Wakati mmoja, rafiki yangu mchungaji alisafiri hadi Wyoming kwenda kutembea na theluji na marafiki zake wawili. Walirudi nchini na walikuwa na wakati mzuri hadi walipoanza kugundua kuwa alama zao zote hazikuonekana. Hawakuwa na ishara ya GPS wala dira.

Sasa hii haikuwa aina ya kupotea ambapo unaendelea kutangatanga hadi utapata barabara saa moja au mbili baadaye. Hii ilikuwa aina ya waliopotea ambapo unatumia usiku uliofunikwa na gari la theluji bila gesi iliyobaki. Hii ilikuwa ni aina ya kupotea-kwa-helikopta-kuokoa-wewe-waliopotea.