Toe Koning Jósafat bevind het dat hy omring was deur vyande, sê die Skrif vir ons, “Maar Jósafat het geskreeu, en die HERE het hom gehelp, en God het hulle van hom af weggelok” (2 Kronieke 18:31).

Daar was ‘n uitroep in Jósafat se hart: “O, God, ek het geluister na stemme waarna ek nie moes geluister het nie en by mense rondgekuier wat my geestelike krag getap het. God, sal U nog een keer toelaat dat ek lewe? Sal U teen my vyande veg en my na ‘n plek van oorwinning neem? Gee vir my ‘n stem om my in staat te stel om u volk weer na geregtigheid te lei!”

Ons God het ‘n heilige oorblyfsel in elke nasie. En tans is Hy besig om ‘n volk voor te berei wat hulleself opgewek het om Hom aan te gryp. In klein kerkies en byeenkomste dwarsdeur die wêreld – in China, Indië, Europa, Afrika en Suid-Amerika – is daar ‘n aanhoudende geroep wat opstyg en dit word meer intens:

“O, God, daal neer! Stuur u Heilige Gees vuur! Brand alle vlees weg en openbaar U teenwoordigheid.”

Terwyl die honderd-en-twintig dissipels getrou bymekaargekom het in die Bovertrek, het hulle nie net gewag vir ‘n datum op die kalender nie. Die Bybel sȇ, “Toe die dag van die pinksterfees aanbreek, was hulle almal op een plek bymekaar” (Handelinge 2:1). Dit beteken hulle het bymekaargekom as een liggaam vir een doel: die hoop om Jesus se belofte vervuld te sien. Hulle uitroep was dieselfde as in die dae van Jesaja: “Here, skeur die hemele oop en daal neer.

Jesaja se profetiese boodskappe was gehoor dwarsdeur die nasie. Gedurende hierdie tyd was daar groot godsdienstige byeenkomste, met kore en orkeste en mense wat die sinagoges volgemaak het. Die mense was goed opgelei in die Skrifte en het alle ordinasies nagekom. Ten spyte van al hierdie aktiwiteite – al die leringe, prag en praal en goeie werke – was die atmosfeer in die sinagoges doods. Om God se werk te doen, was sleurwerk, weens een rede: Daar was niks van Sy teenwoordigheid in hulle rituele nie.

Die profeet Miga het namens God gespreek:

Ek is oortuig die Here probeer deurdring tot Sy mense soos nog nooit tevore nie.

Soos die Skrif voorspel, het die duiwel neergedaal met groot toorn, met die wete dat sy tyd kort is (sien Openbaring 12:12). En huidiglik benodig God se mense ‘n groot uitstorting van die Heilige Gees, ‘n bonatuurlike aanraking wat selfs groter is as die een by Pinkster.

Om God te ken was genoeg vir Moses. Eerder as om na die Beloofde Land te gaan, het hy gevra, “Laat my tog u heerlikheid sien” (Exodus 33:18). Ek kan my voorstel God se blydskap om dit te hoor. Elke aardse vader ken die voortdurende gepleit van sy kinders se stemme as hulle vir iets vra, maar daar is niks wat ‘n vader se hart blyer maak as om te hoor dat sy kind sê, “Pappa, ek het jou lief vir wie jy is.”

Daar is soveel slegte nuus, verdeeldheid en verdraaiing aan alle kante. Berigte van verdorwenheid, vrees, haat en politieke onrus blyk ons verstand te oorlaai.

Te midde van hierdie rusteloosheid en wanorde, hoor ek God se Woord vir my sê om grootliks te juig en bly te wees.

“Laat die gunsgenote juig in heerlikheid: laat hulle jubel op hulle bedde” ( Psalm 149:5)

Wanneer laas het jy van blydskap hardop in jou bed gesing voordat jy gaan slaap het?

Toe ek begin werk het aan hierdie boodskap, het die, “The Wall Street Journal” berig dat die wȇreld onder ‘n groot wolk van vrees gekom het. Oombliklik het my gedagtes gegaan na diegene wat Time Square Kerk bywoon. Hulle toon geen soorgelyke vrees nie. In plaas daarvan, terwyl ons almal nugter is omtrent die tye, het ons ook ‘n diep blywende vreugde.

Ek is gelei na Psalm 37, deur Dawid geskryf:

Beskou die getuienis wat ons uitdra oor ons glorieryke Here. Ons het gesê Hy sal voorsien en noem Hom Jehova Jireh. Ons het Sy beloftes om vir Sy kinders te voorsien, verkondig. Hy beloof:

“Maar Ek het gehandel ter wille van my Naam, dat dit nie ontheilig sou word voor die oë van die nasies voor wie se oë Ek hulle [Israel] uitgelei het nie” (Esegiël 20:14).

Hy sê in wese, “Toe Ek Israel verlos het, was dit nie in een of ander verborge hoekie nie. Ek het wonderwerke vir hulle gedoen voor die hele wêreld. Nou wil Ek dieselfde in jou geslag doen.”

Toe Petrus en Johannes na die tempel toe geloop het, het hulle ‘n bedelaar teëgekom wat van geboorte af kreupel was. Petrus en Johannes het waarskynlik al baie keer verby hierdie man geloop, maar hierdie keer het hulle gestop. Die menigtes op die markplein het gehoor Petrus sê vir die bedelaar, “Kyk na ons. . . .In die Naam van Jesus Christus, die Nasaréner, staan op en loop” (Handelinge 3:4,6).