Apostoł Paweł opisuje nasze czasy, kiedy pisze, "w dniach ostatecznych nastaną trudne czasy..... Tymczasem ludzie źli i podstępni będą się pogrążać coraz bardziej w występkach, błądząc i innych również uwodząc swoimi błędami (2 Tym. 3:1,13). Pomyśl o latach 1990, kiedy wielkie towarzystwa udzielające kredytów zwiodły i namówiły biednych i niewykształconych i bezrobotnych na zaciągnięcie pożyczek. Ci nieświadomi ludzie  zostali skuszeni, żeby podpisać kredyty, których nigdy nie byli w stanie spłacić i kiedy przyszedł dzień spłaty, pozostali bez domów.

Nie należymy do siebie, ale do Niego! Rozpoczęło się to wtedy, kiedy staliśmy się nowym stworzeniem w Chrystusie i już dłużej nie żyjemy dla siebie. Nasze świadectwo stało się takie: "Kiedyś byłem zgubiony, ale teraz jestem znaleziony. Ustawicznie poddaję swoje życie Jemu."

Kiedy postanawiasz chodzić z Bogiem, wtedy wszystko, co kiedyś miało moc, by cię powstrzymywać, musi cię opuścić. To jest dobra nowina!  „Wtedy odpowiedzieli Laban i Betuel: Od Pana ta rzecz wyszła, dlatego nie możemy do tego nic dodać. Ale oto Rebeka przed tobą, weź ją i idź, a niech będzie żoną syna pana twego, jak rzekł Pan” (1 Mojż 24:50-51).

„Zachowaj też w pamięci całą drogę, którą Pan, Bóg twój, prowadził cię przez czterdzieści lat po pustyni. . . Upokarzał cię i morzył cię głodem, ale też karmił cię manną, której nie znałeś ani ty, ani nie znali twoi ojcowie, aby dać ci poznać, iż człowiek nie samym chlebem żyje, lecz że człowiek żyć będzie wszystkim, co wychodzi z ust Pana” (5 Mojżeszowa 8:2-3).

Ja powtarzam te słowa przez cały dzień: „Żyję każdym słowem, które wychodzi z ust Boga.”

Droga do nadziei, to droga cierpień, smutku i bólu. Bez względu na to, jak czystym, kochającym i dobrym jesteś, jeżeli Chrystus jest w tobie, będziesz uczestnikiem Jego cierpień.

„W tej mierze, jak jesteście uczestnikami cierpień Chrystusowych, radujcie się” (1 Piotra 4:13). Piotr mówi nam prosto, „Radujcie się w waszym cierpieniu.” Paweł mówi coś podobnego: „Chlubimy się nadzieją chwały Bożej” (Rzymian 5:2).

Paweł potwierdza naszą sprawiedliwość przed Bogiem przez Chrystusa: „Jeśli bowiem, będąc nieprzyjaciółmi, zostaliśmy pojednani z Bogiem przez śmierć Syna jego, tym bardziej, będąc pojednani, dostąpimy zbawienia przez życie jego. A nie tylko to, lecz chlubimy się też w Bogu przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa, przez którego teraz dostąpiliśmy pojednania” (Rzymian 5:10-11).

Chociaż nasze serce nas oskarża, Jan mówi nam, „A jeśliby kto zgrzeszył, mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa, który jest sprawiedliwy” (1 Jan 2:1). Podam wam przykład tego z życia Jezusa.

„A Bóg nadziei niechaj was napełni wszelką radością i pokojem w wierze, abyście obfitowali w nadzieję przez moc Ducha Świętego” (Rz 15:13, podkreślenie moje).

Według Pawła, kiedy chodzi o temat nadziei, musi być zaangażowany w to Duch Święty. Jak więc mamy obfitować w nadzieję, jak radzi Paweł? Jak mamy radować się w nadziei? Jak możemy otrzymać tę pewność? Ziarno nadziei jest oczywiście zasiane przy otrzymaniu zbawienia, ale musi następować dojrzewanie nadziei w naszym chodzeniu z Jezusem.

W początkach Swojej służby Jezus powiedział o Sobie: „A w ostatnim, wielkim dniu święta stanął Jezus i głośno zawołał” (Jan 7:37). Jezus nie tylko wypowiedział zdanie – On głośno zawołał. Poczekał do najważniejszego dnia świąt, by wygłosić to oświadczenie: „Jeśli kto pragnie, niech przyjdzie do mnie i pije! Kto wierzy we mnie, jak powiada Pismo, z wnętrza jego popłyną rzeki wody żywej” (7:37-38).

Pomówmy o zniewoleniu grzechem – chodzi o walkę z ciałem. Według Nowego Przymierza, Bóg pozwala na sytuacje w twoim życiu, byś zobaczył swoją bezsilność i całkowitą zależność od Niego, by cię wyzwolił przez wiarę. Bóg nigdy nie prowadzi nas na pokuszenie, ale pozwala, by przyszło na nas czasami.

Jeżeli masz jakiś powracający grzech, duchy kłamliwe przychodzą ciągle z demonicznymi kłamstwami; „Nie uda ci się. Upadniesz! Skończysz jako zrujnowany.” Zastanawiasz się. ”Panie, jak się z tego wydostać. Upadłem tak nisko!”

Czy obecnie przeżywasz trudny kryzys? Może pytasz, „Co powinienem robić, kiedy znalazłem się w tak desperackiej sytuacji? Co mam robić, kiedy wszystko wygląda beznadziejnie – kiedy nie widać wyjścia? Co dzieje się, kiedy jestem przytłoczony obawami, bo wszystko wokoło mnie się wali, a ja nie mam odpowiedzi na żaden problem, i nikogo, kto mi powie, jak wydostać się z tego kłopotu?”