Pamiętam jak kiedyś odwoziłem mojego średniego syna do domu po meczu hokeja. Było z nim dwóch bardzo głodnych hokeistów, więc zatrzymaliśmy się koło McDonalda. Stojąc za nimi w kolejce patrzyłem, jak ci chłopcy liczyli tą niewielką sumę, jaką mieli. Nagle mój syn zwrócił się do swoich dwóch przyjaciół i zawołał, „Chłopaki, schowajcie swoje pieniądze. Mój tato płaci!”
„[Abraham]nie zwątpił z niedowiarstwa w obietnicę Bożą, lecz wzmocniony wiarą dał chwałę Bogu, mając zupełną pewność, że cokolwiek On obiecał, ma moc i uczynić” (Rz 4:20-21). Przez swoją wiarę Abraham „uwielbił Boga.” My też wielbimy Boga jak Abraham, kiedy w pełni ufamy każdej Jego obietnicy.
„Bez wiary zaś nie można podobać się Bogu; kto bowiem przystępuje do Boga, musi uwierzyć, że On istnieje i że nagradza tych, którzy go szukają” (Hbr 11:6).
Wszyscy chcemy korzystać z Bożych obietnic, nie tylko dla naszej wygody i błogosławieństwa, ale by się Jemu podobać. Chcemy wiary, która przynosi Jemu chwałę, ale są chwile, kiedy wielu z nas ma problem, by uchwycić taką wiarę.
W każdym wieku Bóg postawił na każdej linii frontu duchowych wystawienników, by walczyli przeciwko szatańskim władzom i zwierzchnościom. Takich duchowych żołnierzy można znaleźć w każdym narodzie – i jest powód, dla którego są nazywani „duchowymi wojownikami.” Wielu z tych, którzy do nas piszą, opisują intensywną walkę duchową w ich życiu.
„Wiem, komu zawierzyłem, i pewien jestem tego, że On mocen jest zachować to, co mu powierzyłem, do owego dnia” (2 Tym 1,12). To są słowa umierającego człowieka. Apostoł Paweł pisał do swojego ucznia, młodego kaznodziei na praktyce, Tymoteusza. Później w tym samym liście Paweł przekazuje Tymoteuszowi trudne słowa: „Albowiem już niebawem będę złożony w ofierze, a czas rozstania mego z życiem nadszedł. Dobry bój bojowałem, biegu dokonałem, wiarę zachowałem” (4:6-7).
Paweł mówi, że mamy robić trzy rzeczy, póki jesteśmy tu na ziemi, zanim Chrystus powróci.
Jezus nigdy nie ochrzcił nikogo w wodzie. Dlaczego? Ponieważ chrzest, którym On chrzci, to chrzest Duchem Świętym i ogniem (patrz Łuk 3:16). Nie pomyl tych słów, jako wskazujących na dwa chrzty – jeden Duchem, a drugi ogniem. Łukasz używa tu wyobraźni – ogień jako symbol reprezentujący Ducha – by opisać jeden chrzest. Jezus chrzci trawiącym ogniem Ducha Świętego.
Nasza wiara w trudnych czasach zdobywa dla nas „chlubne świadectwo.”
„Wszak jej zawdzięczają przodkowie chlubne świadectwo” (Hbr 11:2). Greckie słowo określające „zdobywa” oznacza tu „daje świadectwo.” Nasi przodkowie w Panu mieli mocno zakotwiczoną wiarę. Ich niezachwiana wiara stała się dla świata świadectwem Bożej wierności w trudnych czasach.
Kiedy jesteś w środku walki, szatan będzie wysyłał przeciwko tobie oskarżenia. Będzie przypominał każdy przeszły grzech, każdy ciemny moment, każdą głupią rzecz, którą kiedyś zrobiłeś. Dlatego nic dziwnego, że Paweł nazywa takie oskarżenia strzałami ognistymi (patrz Efezjan 6:16). Tłumaczy się to, jako „rozpalony gniew.” Wielu świętych zna ten ból złych i bolesnych słów, nadchodzących od tych, którzy ich otaczają. Takie bezmyślne oskarżenia są prawdziwymi strzałami rozpalonego gniewu.
Paweł radzi, „A przede wszystkim, weźcie tarczę wiary, którą będziecie mogli zgasić wszystkie ogniste pociski złego” (Ef 6:16). Opisuje jak mamy walczyć z nieprzyjacielem, który wysyła nam dręczące myśli i strach.
„Przywdziejcie całą zbroję Bożą, abyście mogli ostać się przed zasadzkami diabelskimi. Gdyż bój toczymy nie z krwią i z ciałem, lecz z nadziemskimi władzami, ze zwierzchnościami, z władcami tego świata ciemności, ze złymi duchami w okręgach niebieskich” (6:11-12).