Jehoszafat, król Judzki wracał do domu z odwiedzin u Achaba, bezbożnego króla Izraela. Pan posłał naprzeciw niego proroka z tymi ostrymi słowami, " stanął przed nim prorok Jehu, syn Chananiego, i rzekł do króla Jehoszafata: Czy musiałeś pomagać bezbożnemu i okazywać miłość tym, którzy nienawidzą Pana? Przez to ciąży na tobie gniew Pana" (2 Kronik 19:2).

"Pójdźcie do Mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni a Ja wam dam ukojenie" (Mat. 11:28).

Wielu myśli, że Jezus kieruje zaproszenie do tłumów zranionych ludzi w tym wersecie, ale to jest dużo więcej niż zaproszenie. Mówi On nam - właściwie rozkazuje - żeby przyjść do Niego, gdyż tylko On może zapewnić pokój naszej duszy w potrzebie.

Jezus skonfrontował zbór w Laodycei, który reprezentował Kościół czasów ostatecznych. Dał mu takie ostrzeżenie, które sięga poprzez wieki, żeby mówić do ciebie i mnie dzisiaj: "Jeżeli się nie opamiętasz, to wypluję cię z Moich ust" (zobacz Objawienie 3:16). Co za niesamowite słowa!

Bałwochwalcy żyją w zwiedzeniu – wierząc, że kłamstwo jest prawdą!

„Bo każdemu z domu izraelskiego albo spośród obcych przybyszów, którzy przebywają w Izraelu, który odstępuje od mnie, a oddał swoje serce bałwanom i położył przed sobą to, co spowoduje jego winę, a potem przychodzi do proroka, aby się mnie radzić przez niego - Ja, Pan, sam dam odpowiedź” (Ezech 14:7).

„I poniosą karę za winę - kara za winę pytającego o radę i kara za winę proroka jest jednakowa, -  aby dom izraelski już nie odstąpił ode mnie  … lecz raczej był moim ludem, a Ja ich Bogiem - mówi Wszechmocny Pan” (Czech 14:10-11).

Bóg mówi nam na Swój delikatny sposób, „Zrobię wszystko, co jest potrzebne, by oddzielić was od waszych bałwanów. Ja z miłością przyciągnę was do Siebie, ale jeżeli to nie zadziała, to ześlę potrzebną karę.”

W kościele pierwszego wieku w Jerozolimie greckie wdowy były zaniedbywane przy codziennym rozdzielaniu żywności. Szukały pomocy u liderów zboru, ale oni nie uważali za właściwe, by czas, który mieli na modlitwę i studiowanie Słowa, skierować na to zajęcie administracyjne.

„Czy więc na próżno w czystości zachowywałem serce moje i w niewinności obmywałem ręce moje?” (Ps 73:13).

Asaf, autor tego psalmu był rozbity przez swoje cierpienia, a szczególnie kiedy widział, jak łatwo żyje się grzesznikom wokół niego. O mało się wpadł w przepaść niewiary, gotów oskarżać Boga, że go opuścił i nic Go nie obchodzi. Właściwie prawie zrezygnował z walki.

„Kiszowi, ojcu Saula zaginęły oślice” (1Sam 9:3).

W Słowie Bożym historie o zaginięciu mówią o sercu Ojca do zgubionych. Bóg chce, by Jego ludzie chcieli wychodzić i ratować to, co zginęło, i widzimy, że to się dzieje w tej historii.

Ojciec Saula powiedział do niego, „Weź z sobą jednego ze sług i idź szukać oślic. I przeszli przez wzgórza Efraim” (3,4). Przeszukiwanie wzgórz Efraim było trudnym zadaniem, ale Saul był zdecydowany wykonać zadanie, które zlecił mu jego ojciec.

Przez ostatnie kilka lat Bóg dawał mi wizje dotyczące przyszłości. Pokazywał mi czas, kiedy Duch Święty będzie działał w ciszy nocy i pobudzał nasze dzieci tak, jak nigdy dotąd. Będą one jak młody Samuel w Biblii, który biegł do proroka Eli, bo nie wiedział kto do niego mówił w nocy (zobacz 1 Samuela 3). Widziałem jak te dzieci pobiegną przestraszone do sypialni swoich rodziców w nocy, nie zdając sobie sprawy z tego, że to sam Bóg do nich mówił.

Jaki jest sposób na zwycięstwo ludu Bożego?

Najpierw zanurz się w Bożym Słowie i uchwyć się twojej szczególnej obietnicy, zabierz ją do swojej komory modlitwy i trzymaj Boga za słowo. Ja mam ulubione obietnice z Biblii, które przynoszę do Boga kiedy wołam do Niego.