„Jak mogę znaleźć wolę Bożą? Jak mogę być pewny, że chodzę w Jego woli dla mojego życia?”

Czy kiedyś zadawałeś sobie takie pytania? Czy zagadnienie woli Bożej jest dla ciebie niezrozumiałe, czy żyjesz w stałym strachu, że rozminąłeś się z Jego wolą dla twojego życia?

Popatrzmy na to, co sam Jezus powiedział odnośnie woli Bożej: „Jeśli kto chce pełnić wolę jego, ten pozna, czy ta nauka jest z Boga, czy też Ja sam mówię od siebie” (J 7:17). Innymi słowy, to ma zastosowanie do każdego, kto chce pełnić wolę Bożą.

Kiedy jesteś sam na sam z Bogiem w modlitwie, Duch Święty będzie cię zawsze prowadził do Bożego objawionego Słowa. Chrystus jest żywym Słowem i On będzie budował twoją wiarę.

Mamy przykazanie:

" Przywdziejcie całą zbroję Bożą, abyście mogli ostać się przed zasadzkami diabelskimi. Dlatego weźcie całą zbroję Bożą, abyście mogli stawić opór w dniu złym i, dokonawszy wszystkiego, ostać się... I weźcie miecz Ducha, którym jest Słowo Boże" (Efezjan 6:11,13,17).

Większość chrześcijan nie słucha Boga. Przychodzą do Niego, żeby mówić! Ale Biblia pokazuje, że każdy człowiek, który był kiedykolwiek używany przez Boga, nauczył się pozostawać w Jego obecności dotąd, aż usłyszał Jego głos.

Pismo pokazuje wyraźnie, że Pan chce mówić do każdego z nas. "A twoje uszy usłyszą słowo za tobą, mówiące, To jest ta droga, chodź nią, kiedy zwrócisz się w prawo i kiedy zwrócisz się w lewo" (Izajasza 30:21).

"Przemodlenie," określenie nadane przez pierwszych Zielonoświątkowców, dla niektórych oznaczało pozostawanie na kolanach dotąd, aż byłeś pewny, że otrzymałeś odpowiedź od Boga. Dla innych to znaczyło ciągłe przychodzenie na nowo do Pana dotąd, aż miałeś w ręku odpowiedź. (To nazywano również "wytrwaniem w modlitwie.")

Jako młody chłopak w tych pierwszych nabożeństwach namiotowych słyszałem jak ludzie składali świadectwa, "Uchwycę się rogów ołtarza i nie puszczę Boga dotąd, aż otrzymam odpowiedź. Ja jednak nie wierzę, że to jest najbardziej prawdziwe znaczenie "Przemodlenia."

Pan prowadził mnie do czytania drugiego rozdziału Nehemiasza i zobaczyłem coś, czego dotąd nie widziałem. Ten rozdział zawiera zachęcającą historię dla wszystkich, którzy przychodzą do Pana z ciężkim sercem.

Nehemiasz był podczaszym króla Persji Artakserksesa. To znaczyło, że kosztował on wina zanim zostaną podane na stół króla, żeby się upewnić, że nie są zatrute. Po jakimś czasie Nehemiasz stał się zaufanym sługą króla.

Elizeusz odziedziczył po Eliaszu rolę proroka w kraju. W 2 Królewskiej 4 widzimy gdzie napotkał jeden z jego pierwszych wielkich testów. Syn małżeństwa Sunamitki zmarł i w rozpaczy żona zawołała do Elizeusza, "Modliłam się i pościłam, ale nic nie otrzymałam od Pana. Nie rozumiem co Bóg robi i jest to więcej niż mogę znieść. Nie mam już siły do życia."

„Bez wiary nie można się Jemu podobać.” Ja głęboko wierzę, że grzech niewiary jest jednym z najbardziej dewastujących nowoczesne chrześcijaństwo. Niewiara duchowo podcina nasze gardła i zaślepia nas. Ona nas usypia i powoli zaślepia, rok po roku, aż zaakceptujemy to, co jest nie do zaakceptowania.

„Błogosławiony mąż, który polega na Panu, którego ufnością jest Pan! Jest on jak drzewo zasadzone nad wodą, które nad potok zapuszcza swoje korzenie, nie boi się, gdy upał nadchodzi, lecz jego liść pozostaje zielony, i w roku posuchy się nie frasuje i nie przestaje wydawać owocu” (Jer 17:7-8).

W wierszu ósmym widzimy, że ten, kto zaufał Bogu w trudnych czasach, jest „zasadzony.” Jest głęboko zakorzeniony, stabilny i owocny, zawsze zielony, ze świeżym życiem. Kiedy sprawy w jego życiu stają się suche i kłopotliwe, nie będzie się bał.

„On, gdy mu złorzeczono, nie odpowiadał złorzeczeniem, gdy cierpiał, nie groził” (1 Pt 2:23).

Zdumiewająca prawda w związku z cierpieniem Chrystusa jest taka, że On nigdy Siebie nie bronił przez tymi, którzy Go źle traktowali. Nikogo nie karał i nigdy nie odpłacał w żaden sposób.

„Ale to, co u świata głupiego, wybrał Bóg, aby zawstydzić mądrych, i to, co u świata słabego, wybrał Bóg, aby zawstydzić to, co mocne” (1 Kor 1:27).

Bóg nadal używa słabych, by okazać Swoją moc. Czy kiedyś czułeś się nic nie znaczącym, słabym i nieużytecznym dla Boga? Czy kiedyś patrzyłeś na innych, którzy wyglądali na mocnych, doskonałych i myślałeś o sobie, że jesteś zbyt grzeszny, zbyt nudny, by Bóg mógł cię używać? Nie porównuj tego! Bóg nie szuka duchowych olbrzymów, a raczej zwykłych świętych, z dziecinną wiarą, którzy nie pokładają ufności w ciele.