„ A rankiem wyszedł Jonatan na pole o czasie umówionym z Dawidem, a pacholę z nim. I rzekł do swojego pacholęcia: Biegnij i znajdź strzały, które ja wypuszczę. Pacholę pobiegło, a on wypuścił strzałę tak, że je minęła. A gdy pacholę przyszło do miejsca, gdzie była strzała wypuszczona przez Jonatana, zawołał Jonatan za pacholęciem: Czy strzała nie jest dalej za tobą? I zawołał Jonatan na pacholę: Szybko, pośpiesz się, nie stój. I pacholę Jonatana podniosło strzałę i przyszło do swego pana” (1 Sam. 20:35-38).

Czasami musimy się uciszyć i wiedzieć, że On jest Bogiem. Czasami Duch przynosi słodką melodię w pieśni miłości do Jezusa. Ale w Słowie Bożym, kiedy On dał zwycięstwo nad nieprzyjacielem, ludzie zawsze podnosili wielki okrzyk, głośny hałas uwielbienia dla Pana. Siódmego dnia, kiedy Izrael maszerował wokół Jerycho, to polecenie brzmiało: „niech cały lud wzniesie głośny okrzyk bojowy. Wtedy mur miasta rozpadnie się w miejscu, (Joz 6:5) „Lud wzniósł potężny okrzyk bojowy i mur rozpadł się w miejscu” (Joz 6:20).

„Dałeś mi poznać drogi żywota, Napełnisz mnie błogością przez obecność twoją” Dz 2:28).

Czy kiedyś zastanawiałeś się, jaki Jezus był na co dzień – Jego serce, Jego nastawienie? Czy wyglądał na przygnębionego ciężarami, które nosił? Czy płakał? Czy w Jego obecności była jakaś ciężka atmosfera?

Tak, On płakał i nosił ciężary. W Getsemane pocił się krwią, a w innych miejscach wzdychał nad niewiarą. Ale Słowo Boże wyraźnie mówi, że Chrystus był pełen radości i pokoju.