Wszyscy płaczący mężowie Boży ze skruszonym sercem, opisani w Biblii mieli jedną rzecz wspólną: utożsamiali się z grzechami reszty!

Nigdy się nie modlili tak jak ten celnik, „Dzięki Bogu, że nie jestem taki jak inni.” Oni płakali z powodu cudzołóstwa, zdrady i kompromisu, ale modlili się pokornie, „Boże, ja również jestem winny.” Nie winny tych wielkich grzechów, ale brakuje mi Bożej chwały.

Nehemiasz był człowiekiem wielkiej intensywności dla Boga. „ Przyszedł jeden z moich braci, Chanani, a z nim niektórzy mężowie z Judy. Zapytałem ich wtedy o ocalałych Żydów, którzy przeżyli niewolę, i o Jeruzalem. A oni rzekli do mnie: Ci pozostali, którzy przeżyli niewolę, znajdują się w tamtejszym okręgu w wielkiej biedzie i pohańbieniu; wszak mur Jeruzalemu jest zwalony, a jego bramy spalone ogniem. A gdy usłyszałem te słowa, usiadłem i zacząłem płakać, i smuciłem się przez szereg dni, poszcząc i modląc się przed Bogiem niebios” (Nehemiasza 1:2-4).

Kiedy Bóg ma zamiar uczynić nową rzecz, to wylewa Ducha intensywności na Swój lud. Nie możemy już dłużej być leniwi, obojętni, nonszalanccy i na luzie. Musimy się stać intensywni, pełni ognia i pasji dla Chrystusa, odczuwając głęboko i poważnie myśląc o Bożej pracy. Obecnie Bóg wzbudza ludzi, którzy nienawidzą grzech i drżą na Jego Słowo. Jego resztka musi słyszeć i wierzyć świętym prorokom. Nie mogą się wahać ani stawać letnimi; zamiast tego, z upływem czasu muszą wzrastać coraz poważniej dla Boga.

„Gdyż od najmłodszego do najstarszego wszyscy oni myślą o wyzysku; zarówno prorok jak i kapłan - wszyscy popełniają oszustwo.... Czy się wstydzą, że popełnili obrzydliwość? Oni nie potrafią się wstydzić, nie umieją także się rumienić. Dlatego padną wśród poległych, runą, gdy ich nawiedzę - mówi Pan” (Jeremiasza 6:13,15).

Czy odczuwasz, że Bóg chce uwolnić coś niesamowitego w twoim życiu? Może przemawiał do twojego serca: „Przygotowałem coś szczególnego dla ciebie. Wejdziesz na taką drogę ze Mną, jakiej dotąd nie znałeś.” Może twoje życie już zostało bardzo ubłogosławione przez Boga. Teraz Duch Święty mówi ci, że Jego dawno dana obietnica ma się wypełnić – i że to ciebie zadziwi.

Jeżeli to opisuje twoje życie obecne, to mogę ci powiedzieć w autorytecie Pisma Świętego: przygotuj się na sprawdzenie twojego serca.

Zachowanie doktrynalnej czystości jest dobre, ale to nie jest cały obraz kościoła Nowego Testamentu. Apostołowie chcieli zrobić o wiele więcej, niż tylko „obronić twierdzę”, jak mówi stara pieśń. Oni prosili Boga, by dał im siłę iść naprzód i wpływać na całą kulturę.

„Napisano: Nie samym chlebem żyje człowiek, ale każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych” (Mt 4:4). „Napisane jest również: Nie będziesz kusił Pana, Boga swego” (4:7). „Albowiem napisano: Panu Bogu swemu pokłon oddawać i tylko jemu służyć będziesz” (4:10). Kiedy Jezus był wystawiony na sztuczki diabła, pokonał go Słowem Bożym.

Dzisiaj mamy jeszcze inne „Napisano”. – „Ja zaś prosiłem za tobą, aby nie ustała wiara twoja” (Łk 22:32). „Możesz próbować zniszczyć moją wiarę, ale musisz wiedzieć, że mój Jezus modli się o mnie!”

Pan powiedział do Piotra, „Ja zaś prosiłem za tobą, aby nie ustała wiara twoja” (Łk 22:32). Patrząc na ten wspaniały przykład miłości Chrystusa, widzę, że nie wiem prawie nic o miłości do tych, którzy upadli. Rzeczywiście Jezus jest „przyjacielem, który jest bliższy, niż brat” (Prz 18:24).

Jezus widzi to, co dobre i to co złe w Piotrze i stwierdza, „Ten człowiek zasługuje na zbawienie! Szatan go chce, ale Ja chcę go jeszcze bardziej.” Piotr naprawdę kochał Pana, a Pan naprawdę kochał Piotra, chociaż znał jego osobiste wady.

Jest tylko jeden sposób, by rozweselić serce i być zadowolonym. „Dusza moja pragnie Boga, Boga żywego….Łzy moje są mi chlebem we dnie i w nocy,… Wspominam to z wielkim rozrzewnieniem, Czemu rozpaczasz, duszo moja, I czemu drżysz we mnie? Ufaj Bogu, gdyż jeszcze sławić go będę” (Ps 42:2-5). To jest Boże poselstwo do wszystkich, którzy są przygnębieni – wszystkich smutnych, pokonanych, poniżanych, zniechęconych i pozbawionych radości.

„Jest rzeka, której nurty rozweselają miasto Boże, Przybytek święty Najwyższego. Bóg jest w nim, nie zachwieje się: Bóg wspomoże go przed świtem” (Ps 46:5-6).

Tak, tą rzeką jest Jezus – Jego obecność. W momencie kiedy odrzucisz wszelkie zwątpienia i strach, i zawołasz, „Panie, wierzę, i w Tobie mam nadzieję, obfitą nadzieję.” Będziesz przesadzony na brzeg tej rzeki, przez moc Ducha Świętego.

Powód, dla którego tak ważne jest, byś zapuścił korzenie głęboko w Bogu jest taki, że dopiero nadchodzi najgorsze!