W jednym z najczęściej cytowanych, ale często źle rozumianym psalmie Dawid mówi tak, „Choćbym nawet szedł ciemną doliną, Zła się nie ulęknę, boś Ty ze mną, Laska twoja i kij twój mnie pocieszają” (Psalm 23:4). Ja myślę, że Dawid nie prosił Boga, by usunął to zło, ale by go popchnął w kierunku walki, by stoczyć ją twarzą w twarz z wrogiem. On był gotów iść na wojnę z szatanem, a nie ukrywać się przed nim.

Tragiczne jest to, że świat religijny jest podzielony od wieków. W dawnych pokoleniach straszne podziały nastawiły chrześcijan jednych przeciw drugim. Brat wystąpił przeciw bratu, siostra przeciw siostrze i całe denominacje zostały zniszczone.

Świat potrzebuje ilustrowanych kazań – potężnych przykładów osobistych – o Bożej miłości.

W Jana 17:21 Jezus modlił się, „Aby wszyscy byli jedno, jak Ty, Ojcze, we mnie, a Ja w tobie, aby i oni w nas jedno byli, aby świat uwierzył, że Ty mnie posłałeś.”

Pomyśl o tym: Nawet w ostatnich godzinach Jezus dalej użala się nad zgubioną ludzkością. Dawał kościołowi szczególne wskazówki, jak dotrzeć do zgubionych tłumów. Zwróć uwagę na Jego ostatnie słowa na ten temat: „Bądźcie jedno! Odrzućcie wszelkie podziały, aby świat uwierzył we Mnie.”

Jezus przed Swoim ukrzyżowaniem, ostrzegał uczniów, „Niektórzy z was będą odrzuceni, niektórzy uwięzieni, niektórzy zabici, a wszyscy będziecie prześladowani” (patrz Jan 16:2). Co za przesłanie!

Ale w tym samym czasie Jezus dał im radę jak zdobyć ich pokolenie, kiedy On odejdzie. Ta rada nie ma nic wspólnego z metodami ewangelizacji. Jezus już powiedział uczniom, że mają iść na cały świat i głosić ewangelię, a jasne było to, ze do tego będą potrzebować mocy Ducha  Świętego.

Obecnie wiele się mówi o strasznej kondycji naszego świata. Jeden naród za drugim ma kłopoty i jest na granicy katastrofy finansowej. Jednak pomimo tego strachu i zamętu, Bóg nadal kocha i zbawia zgubione dusze.

Jego cudowne dzieło zbawienia nigdy się nie zmienia – ono nie jest zależne od ekonomii. Jego nawołujący i przekonujący Duch Święty nie jest ograniczony przez kondycję Wall Street, ani przez chwiejne finanse świata. Boża zbawienna moc nie jest ograniczona przez topniejące zasoby na kontach w banku.

Kiedy naród izraelski był na pustyni, cierpieli z pragnienia i oskarżali Mojżesza, „Po co wyprowadziłeś nas z Egiptu? Czy chcesz nas pozabijać…?  I wołał Mojżesz do Pana, mówiąc: Co mam począć z tym ludem? Niewiele brakuje, a ukamienują mnie. I rzekł Pan do Mojżesza: Przejdź się przed ludem i weź z sobą kilku ze starszych Izraela. Weź także do ręki laskę swoją, którą uderzyłeś Nil, i idź! Oto Ja stanę przed tobą na skale, tam, na Horebie, a ty uderzysz w skałę i wytryśnie z niej woda, i lud będzie pił. Mojżesz uczynił tak na oczach starszych Izraela” (2 Mojż. 17:3-6).

Obecnie wielką pokusą chrześcijaństwa jest to, by dostosowywać nasze kazania do upodobań mas, ale tracimy element ognia. „Jan odpowiedział wszystkim, mówiąc: Ja chrzczę was wodą, lecz przychodzi mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u sandałów jego; On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem” (Łk 3:16).

My tworzymy nabożeństwa wypełnione słodyczami. Ale to nie przybliża królestwa i nie pokazuje Jezusa uwielbionego. Ludzie nie mogą przyjść do Boga bez płomiennego działania Ducha Świętego.

Kiedy czytam Stary Testament, to moja wiara bardzo jest zachęcona przez przykład Dawida. Podziwiam jego determinację, żeby usłyszeć Boży głos w samym środku jego najtrudniejszych przeżyć.

Po jednej bitwie Dawid i jego armia wracali trzy dni do domu, kiedy ich wioska została nagle napadnięta przez Amalekitów. Ten zaciekły wróg porwał rodzinę Dawida i jego ludzi i spalił całe miasto. Wyobraźcie sobie tę scenę, kiedy wrócili: "Gdy więc Dawid i jego ludzie wkroczyli do miasta, było ono spalone, a ich żony, synowie i córki – uprowadzone" (1 Sam. 30:3).

Izajasz wołał, Panie Ty jesteś naszym Ojcem, a my wszyscy jesteśmy Twoim ludem! Objaw Siebie i dotknij nas jeszcze raz" (Izajasza 64:8-9).

Wieki później takie samo wołanie było słychać wśród innej resztki - 120 wierzących, którzy zebrali się w wynajętym pomieszczeniu w Jerozolimie. Był to czas podobny do dni Izajasza- okres wielkiej religijności, gdzie tysiące ludzi chodziły do świątyni z całego Izraela. Był wielki blichtr i synagogi były pełne religijnych ludzi. Ale ludzie tylko wykonywali religijne akty i przestrzegali obrzędów religijnych.

Kiedy wielkie sądy spadały na wszystkie narody wokoło niego, Izajasz świadczył, że miał podwójną porcję pokoju.

Takie samo wspaniałe spojrzenie, jakie miał Izajasz w trudnych czasach jest dostępne również dla nas. Ta obietnica odpocznienia odnosi się do wszystkich "którzy mają wzrok skupiony na Tobie" (Zobacz Izajasza 26:3).

Chociaż Izajasz był przygnieciony tym, co widział w tym świecie, to Pismo pokazuje, że cieszył się wielkim pokojem. Były ku temu dwa powody: