„Obudź się, obudź się, oblecz się w siłę, tyś, ramię Pana! Obudź się jak za dni dawnych, jak w czasach odległych! Czy to nie tyś rozłupało potwora, przeszyło smoka morskiego?... Zerwij się, zerwij się, powstań, Jeruzalemie, któreś piło z ręki Pana kubek jego gniewu, wychyliło do dna kubek odurzającego napoju!...

Tak mówi twój Wszechmogący Pan i twój Bóg, który broni sprawy swojego ludu: Oto biorę z twojej ręki kubek odurzającego napoju, kubek mojego gniewu, już z niego pić nie będziesz! (Izajasz 51:9,17,22).

Co czeka kościół Jezusa Chrystusa? To pytanie jest przedmiotem zatroskania wierzących po całym świecie. Widząc kataklizmy pojawiające się na całym globie, wielu zastanawia się: „Czy Duch Święty przebudzi kościół, zanim Jezus powróci? Czy ciało Chrystusa opuści ten świat z płaczem, czy z okrzykiem radości?”

„I nie zachwiał się w wierze, choć widział obumarłe ciało swoje, mając około stu lat, oraz obumarłe łono Sary” (Rzym. 4:19).

W tym jednym wersecie zawarte jest sedno prawdziwej wiary. Bóg obiecał Abrahamowi, że będzie miał syna, z którego powstanie wiele narodów. Zdumiewające jest to, że Abraham nie zlekceważył tej obietnicy, chociaż w jego przypadku okres płodzenia dzieci minął już dawno temu. Przeciwnie, kiedy Abraham otrzymał to słowo od Pana, to czytamy, że nie uważał swojego ciała, ani ciała Sary za obumarłe.

W 1 Księdze Samuela, Dawid i jego wojsko wrócili do domu z frontu walki i zobaczyli swoje miasto doszczętnie spalone. Syklag, miasto gdzie Dawid miał swoją siedzibę, zostało zaatakowane przez Amalekitów. Na domiar złego, wróg zabrał do niewoli rodziny żołnierzy Dawida. Wszystkie żony, dzieci i dobytek zabrano

Kiedy Dawid i jego ludzie to zobaczyli, padli na twarze i płakali. Byli przekonani, że ich najbliżsi zostali wymordowani w krwawym ataku. Pismo Święte mówi, że płakali tak długo, aż zabrakło im łez.

Niewielu oddanych Bogu chrześcijan myśli o sobie, że nie mają wiary. Przez wiele lat zastanawiało mnie to, co powiedział Jezus: „Czy Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?” (Łukasz 18:8). To pytanie implikuje brak wiary nie tylko na ziemi, ale wśród ludu Bożego.

To przesłanie jest dla wszystkich, którzy żyją pod ciężarem zniechęcenia. Kiedy patrzycie na swoje życie, jesteście przygnębieni z powodu niespełnionych oczekiwań. Czujecie, że osiągnęliście w życiu niewiele, a w miarę upływu czasu widzicie, że wiele obietnic nie zostało spełnione. Modliliście się przez wiele lat, ale to, co uważaliście, że Bóg wam obiecał, nie spełniło się. Inni ludzie wokół was wydają się mieć wszystko poukładane i cieszą się spełnieniem wielu obietnic, a wy macie poczucie zawodu.

W 2. i 3. rozdziale księgi Objawienia Jezus mówi o kościele, który umarł. Ten umiłowany kościół kiedyś tętnił życiem i miał dobrą reputację, ale tego już nie ma. W moich podróżach po całym świecie widziałem takie „świeczniki”: zbory od Europy, przez Amerykę Południową aż po Nowy Jork, kiedyś pełne Ducha Świętego, żywe i zdobywające wiele dusz, a teraz nie ma w nich żadnego życia.

Ze wszystkich proroków Starego Testamentu, Amos mówi najwyraźniej o naszych czasach. Przekazywane przez niego proroctwo skupia się na naszej generacji tak, jakby było to publikowane w dzisiejszym wiadomościach. Rzeczywiście przesłanie Amosa, to podwójne proroctwo. Było przeznaczone nie tylko dla ludzi w jego czasach, ale również dla kościoła w naszych czasach.

W 8 rozdziale księgi Objawienia czytamy o siedmiu aniołach, którzy dmą w trąby. Potężne odgłosy trąb ostrzegają całą ludzkość przed strasznymi nieszczęściami, jakie mają przyjść na ziemię.

Trąby zadęły pierwsze cztery razy, aby ostrzec o strasznym skażeniu, które zatruwa drzewa, trawę, rzeki, morza oraz powietrze. Wody stają się gorzkie, niebiosa zaciemniają się nad trzecią częścią ziemi.

Następie w 9 rozdziale przychodzi piąte ostrzeżenie, które opisuje ogólnoświatową inwazję szarańczy:

"Albowiem od najmniejszego do największego wszystkich ogarnęła żądza zysku: od proroka do kapłana - wszyscy popełniają oszustwa" (Jeremiasza 6,13 BT). "Czy się wstydzą, że popełnili obrzydliwość? Oni nie potrafią się wstydzić, nie umieją także się rumienić. Dlatego padną wśród poległych, runą, gdy ich nawiedzę - mówi Pan" (Jeremiasza 6,15).