„A gdy Hiskiasz przyjął z rąk posłów list i przeczytał go, poszedł do świątyni Pana i rozwinął go przed Panem, a potem modlił się Hiskiasz do Pana tymi słowy: Panie Boże Izraela, który siedzisz na cherubach! Ty jedynie jesteś Bogiem wszystkich królestw ziemi. Ty stworzyłeś niebo i ziemię. Skłoń Panie ucho swoje i słuchaj! Otwórz Panie oczy swoje i patrz! Przysłuchaj się słowom Sancheryba, które on przysłał, aby urągać Bogu żywemu” (2 Królewska 19:14-16).
Autor listu do Hebrajczyków mówi do swoich czytelników, „Biorąc pod uwagę czas, powinniście być nauczycielami” (Hebr. 5:12). To są mocne, odważne słowa. Do kogo autor to kieruje? Albo kogo napomina? List do Hebrajczyków wskazuje, że mówi to do wierzących, którzy zostali dobrze obeznani z prawdą biblijną. Innymi słowy, do tych, którzy czytali te słowa i słuchali wielu namaszczonych kaznodziejów. Zobaczcie, czego ci chrześcijanie byli uczeni:
W 19 rozdziale Księgi Jeremiasza Bóg dał swemu prorokowi słowo, które miał skierować do Izraela. Potem posłał go na dziedziniec świątyni, aby prorokował. Jeremiasz wypowiedział następujące słowa: “Tak mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela: Oto Ja sprowadzę na to miasto i na wszystkie okoliczne miasta całe to nieszczęście, które im zapowiedziałem, gdyż usztywnili swój kark i nie usłuchali moich słów” [Jer. 19:15].
"Radość z Pana jest waszą ostoją [siłą - BG]" (Ne 8,10). Gdy wypowiedziane zostały te słowa, Izraelici właśnie powrócili z niewoli w Babilonie. Pod przywództwem Ezdrasza i Nehemiasza lud odbudował zburzone mury Jerozolimy. Teraz Izraelici przymierzali się do postawienia na nowo świątyni oraz przywrócenia całego narodu do dawnego stanu.
"A Duch składa świadectwo, gdyż Duch jest prawdą" (1 Jana 5:6).
Kila lat temu zostałem zaproszony na ewangelizację do podmiejskiego kościoła w okolicy Nowego Jorku. Ludzie zachwycali się "udaną ewangelizacją" prowadzoną przez dwóch młodych kaznodziejów. W końcu i ja udałem się na jedno z ich spotkań, gdzie posadzono mnie na przedzie, razem z grupą prowadzącą. Jakże bardzo nieświadomy byłem tego okropnego doświadczenia, które miało być moim udziałem!
Przebudzenie świętości przychodzi na ten naród. Iskry zostały już zapalone przez Ducha Świętego i wszędzie, gdzie teraz podróżuję, są znaki pełnego chwały ożywienia - całe masy dzieci Bożych łakną i pragną sprawiedliwości. Biblia przepowiada, że kiedy wróg przyjdzie jak powódź, Duch Pański wzniesie sztandar przeciwko niemu. Świętość, prawdziwa sprawiedliwość Chrystusa jest tym sztandarem. Zaplamiony krwią sztandar świętości, zostanie już wkrótce wzniesiony nad polami bitewnymi grzechu i zepsucia. Podniosą się narastające na sile głosy, wołające do Pana: "Oczyść nas. Straw nas.
W swoim pierwszym liście do kościoła Piotr mówi o czasach ostatecznych. Stwierdza wyraźnie: „Przybliżył się koniec wszystkiego. Bądźcie więc roztropni i trzeźwi, abyście mogli się modlić. Nade wszystko miejcie gorliwą miłość jedni ku drugim, gdyż miłość zakrywa mnóstwo grzechów” (1 Piotra 4:7-8).
Cała V Księga Mojżeszowa składa się z jednej mowy wygłoszonej przez Mojżesza tuż przed śmiercią. Ta mowa była przeglądem czterdziestu lat wędrówki Izraela po pustyni, zaś Mojżesz wygłosił ją do nowego pokolenia Izraelitów.
Chcę wam pokazać, co dzieje się z narodem, kiedy jego przywódcy, a także lud Boży, będący częścią tego narodu, odrzucają Biblię jako księgę stanowiącą boski głos Pana. Tam, gdzie odrzuca się autorytet Pisma Świętego panuje chaos i nieuchronnie zbliża się sąd.
Nie znam żadnego narodu świata, znajdującego się obecnie pod panowaniem świętego Słowa Bożego. W wielu krajach muzułmańskich ludzie podporządkowują się władzy Koranu, a słowo Mahometa stanowi prawo. Ale w krajach, które uważają się za chrześcijańskie, nie istnieje tego rodzaju poddanie Pismu Świętemu.
"Wy jesteście świadkami i Bóg, jak świątobliwe i sprawiedliwe, i nienaganne było postępowanie nasze między wami, wierzącymi..." (1 Tes 2:10).
Wzywanie Boga na świadka swojej świętości - to naprawdę potężne stwierdzenie! A jednak Paweł bez wahania szczycił się przed wierzącymi w Tesalonikach:
"Ja i moi współpracownicy żyliśmy nienagannie przed wami i przed Bogiem. Nasze postępowanie było prawe i czyste. Bóg jest świadkiem naszego świętego zachowania - i wy również jesteście świadkami. Widzieliście, że chodziliśmy w świętości i nienaganności przez Bogiem i ludźmi!"
