16 rozdział Księgi Izajasza dokładnie opisuje to, co dzieje się z narodem, na który spada Boży sąd. Izajasz prorokuje tutaj o Moabie, wrogu Izraela: "Słyszeliśmy o pysze Moabu, że jest bardzo pyszny, o jego wyniosłości, o jego dumie i złości, i że bezpodstawna jest jego chełpliwość" [Iz. 16:6].
“A chcę bracia, abyście dobrze wiedzieli, że ojcowie nasi wszyscy byli pod obłokiem i wszyscy przez morze przeszli. I wszyscy w Mojżesza ochrzczeni zostali w obłoku i w morzu, i wszyscy ten sam pokarm duchowy jedli, i wszyscy ten sam napój duchowy pili; pili bowiem z duchowej skały, która im towarzyszyła, a skałą tą był Chrystus.
Apostoł Paweł mówi, że w dniach ostatecznych przyjdzie na całą ziemię wielkie odstępstwo. Co to jest odstępstwo? Jest to “odrzucenie prawdy, w którą kiedyś wierzyliśmy i którą głosiliśmy”. Mówiąc wprost, to odpadnięcie od prawdy Bożej. Paweł pisze o nadchodzącym odstępstwie: “Co się zaś tyczy przyjścia Pana naszego Jezusa Chrystusa... prosimy was, bracia, abyście nie tak szybko dali się zbałamucić i nastraszyć, czy to przez jakieś wyrocznie, czy przez mowę... jakoby już nastał dzień Pański.
Chciałbym zwrócić waszą uwagę na trzy punkty, które stanowią sedno mojego kazania dotyczącego Bożego dotknięcia:
Mnóstwo chrześcijan wstaje każdego ranka tylko po to, aby stanąć przed problemami nie do opisania – ból fizyczny, cierpienie psychiczne, kłopoty finansowe. Jeden problem za drugim dobija wielu aż do tego stopnia, że zamartwiają się: “Tego wszystkiego jest już dla mnie za wiele i nie poradzę sobie z tym. Moje problemy całkiem mnie powalą! Nie mam już siły, aby z tym walczyć. Jak ja sobie poradzę?”
Nasza misja otrzymuje wiele listów od wierzących, którzy codziennie znoszą bardzo trudne okoliczności. Niedawno razem z żoną spędziliśmy cały dzień czytając niektóre z tych listów:
"Przez wiarę zabrany został Henoch, aby nie oglądał śmierci i nie znaleziono go, gdyż zabrał go Bóg. Zanim jednak został zabrany, otrzymał świadectwo, że się podobał Bogu. Bez wiary zaś nie można podobać się Bogu; kto bowiem przystępuje do Boga, musi uwierzyć, że On istnieje i że nagradza tych, którzy go szukają" (Hebrajczyków 11:5-6).
Jedną z największych tragedii tego pokolenia - i jedną z najsmutniejszych rzeczy dla Boga - jest to, że tak wielu chrześcijan nie jest naprawdę szczęśliwych!
Pewnego dnia Pan ukazał się Abrahamowi i dał mu niezwykłe polecenie: “Wyjdź z ziemi swojej i od rodziny swojej, i z domu ojca swego do ziemi, którą ci wskażę” (1 Mojż. 12:1).
Jakież to zdumiewające. Naraz Bóg wybrał człowieka i powiedział do niego: “Chcę, byś wstał i poszedł, zostawiając za sobą wszystko – swój dom, swoich krewnych, nawet swój kraj. Chcę wysłać cię gdzieś, a w drodze będę ci wskazywał, jak tam dojść”.
Zawsze zastanawiało mnie pytanie, które Jezus stawia w Ewangelii Łukasza 18,8: "Tylko czy Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?". Co nasz Pan mógł mieć przez to na myśli? Kiedy przyglądam się dziś Kościołowi Jezusa Chrystusa, myślę, że żadne inne pokolenie nie koncentrowało się tak na wierze, jak nasze.
Życie chrześcijańskie nie jest żeglowaniem po spokojnym morzu. Każdy wierzący będzie miał złe dni, niezależnie od tego, jak święty by nie był. Wierzę, że tak naprawdę, im bardziej pobożna jest dana osoba, tym bardziej wystawiające na próbę i dręczące będą jej złe dni.
Tysiąc lat temu, mniej więcej o tym samym czasie, świat stanął przed swoją najciemniejszą godziną. Według Historii Kościoła Millera, kościół był bezbożny, odstępczy i bardzo słaby. Dosłownie odchodziło z niego życie. Mahometanizm rozszerzał się gwałtownie; Europa była pod panowaniem Węgrów, którzy masakrowali tłumy; strach i przemoc były wszędzie na świecie. Cała ludzkość żyła w niepewności i panice. Ze wszystkich stron mnożyły się nieszczęścia - straszne katastrofy, zniszczenia nie do opisania. Plagi i zarazy zabijały niezliczone miliony.