Jezus powiedział, że przyszedł by szukać i zbawić to, co zginęło. To był ten sam człowiek, który miał moc uciszyć wiatry i burze. Chrystus w każdej chwili mógłby ściągnąć ogień z Nieba, by wytracić bezbożnych. Zamiast tego Jezus przyszedł jako pokorny sługa.
W 20 rozdziale Dziejów Apostolskich Paweł zatrzymał się w Efezie, będąc w drodze do Jerozolimy. Zwołał tam specjalne spotkanie wszystkich liderów kościoła. Z powagą oznajmił wierzącym z Efezu: “Widzicie mnie już po raz ostatni. Będzie to moje ostateczne przesłanie do was. Już nigdy więcej nie będziecie oglądali mojego oblicza” (zob. Dzieje Apostolskie 20:25).
Nocą poprzedzającą Jego śmierć, Jezus zasiadł wraz ze swymi uczniami, by spożyć wieczerzę paschalną. Wspólnie przeżywali zażyłą społeczność. Następnie, po zakończeniu posiłku Chrystus z powagą powiedział: “Lecz oto ręka tego, który mnie wydaje, jest ze mną przy stole” (Łuk. 22:21). Dostrzegł tę okropną prawdę w tak zażyłym momencie. Szatan zuchwale wszedł w jednego z uczniów Jezusa – Judasza.
Apostoł Paweł mówi o dwóch przeraźliwych rzeczach, które uderzą w kościół tuż przed przyjściem Jezusa. Rzeczywiście, Pan nie powróci, dopóki nie wypełnią się te dwie okropne rzeczy. Pragnę pokazać wam, że obie te rzeczy mają miejsce właśnie teraz - tuż przed naszymi oczami!
Po pierwsze Paweł mówi nam, że w dniach ostatecznych nastąpi wielkie odstępstwo. Po drugie, ostrzega, że zły duch antychrysta ogarnie wielu wierzących, którzy odwracają się od prawdy!
Pozwólcie, że powiem wam, w jaki sposób przyszło to proroctwo. Razem z Gwen powróciliśmy właśnie ze spotkania ewangelizacyjnego do naszego motelu w Sacramento w Kalifornii. Włączyłem telewizor, przerzucając programy w poszukiwaniu wiadomości. Na jednym z kanałów prezentowano musical znanego młodego piosenkarza rockowego. Było to tak diaboliczne, że nie byłem w stanie tego wyłączyć - byłem zbyt oszołomiony tym, co widziałem.
Według Jezusa, w dniu sądu powstaną konkretni świadkowie, którzy wniosą oskarżenia potępiające współczesne pokolenie. Królowa Saby będzie świadkiem oskarżenia, a jej słowa będą potępiające: “Królowa z Południa stanie na sądzie wraz z tym pokoleniem i potępi je; bo przybyła z krańców ziemi słuchać mądrości Salomona, a oto tutaj więcej niż Salomon” [Mat. 12:42].
Pewna droga chrześcijanka, która jest na naszej liście wysyłkowej napisała do nas rozdzierający serce list:
"W 1972 roku straciliśmy syna z zespołem Downa. Zmarł na zapalenie płuc. Miał tylko półtorej roku. Siedem lat później, w 1979 roku straciliśmy piętnastoletniego syna. Poraził go prąd, kiedy wchodził na drzewo w ogrodzie.
Teraz okazało się, że nasz dwudziestoczteroletni syn ma cukrzycę. Ja mam natomiast raka i jestem w trakcie chemoterapii. Pytam szczerze - czy grzechem jest pytać Boga 'Dlaczego?' Czy on rozumie, że jesteśmy tylko ludźmi?
Kościół Jezusa Chrystusa wyrobił sobie zniekształcony obraz tego, czym jest zepsucie. Niewielu chrześcijan rozumie Bożą definicję zepsucia, a jeszcze mniej przyznałoby się do tego, że sami są zepsuci.
Kiedy myślimy o zepsutych ludziach, to przychodzą nam na myśl nikczemni grzesznicy. Zgodnie z naszą teologią zepsucie to alkohol lub narkotyki, cudzołóstwo lub wszeteczeństwo, oszukiwanie, hazard, homoseksualizm, morderstwo, gwałt, kazirodztwo i inne równie nikczemne czyny. Ograniczamy pojęcie zepsucia do dzikich pasji i kontrolujących życie pożądliwości.
Przynoszę wam prorocze słowo od Pana. Odkupiciel Syjonu już niedługo ukaże się w Swojej chwale, w naszych czasach, w Swoim kościele!
"Pan przyjdzie jako Odkupiciel dla Syjonu i dla tych, którzy w Jakubie odwrócili się od występku - mówi Pan" (Izajasza 59:20).
Wizja proroka Izajasza ma się wypełnić. Bóg wkrótce przystąpi z zemstą ku tym, którzy przekręcili prawdę, i wszystkim, którzy zwrócili się ku pożądliwości. Izajasz mówił o kondycji kościoła w dniach ostatecznych:
Chrystus miłuje swój Kościół. Oddał zań swe życie i powiedział, że bramy piekielne go nie przemogą. On sam jest kamieniem węgielnym tego Kościoła, w którym jak powiada Pismo, zamieszkują chwała i mądrość. W dniu Pięćdziesiątnicy Pan zesłał Ducha Świętego, by założyć Kościół i obdarzył swoje Ciało namaszczonymi sługami – pasterzami, nauczycielami, apostołami, prorokami i ewangelistami – w celu budowania go.
