“Loof die HERE, o my siel, en vergeet geeneen van sy weldade nie! Wat al jou ongeregtigheid vergewe, wat al jou krankhede genees, wat jou lewe verlos van die verderf, wat jou kroon met goedertierenheid en barmhartighede ... Hy het aan Moses sy weë bekend gemaak, aan die kinders van Israel sy dade” (Psalm 103:2-4,7, AFR53).
Ek glo in genesing. Ek glo in verdrukking. Ek glo in “genesende verdrukking.” Enige verdrukking wat my daarvan weerhou om af te dwaal, wat my dieper in God se Woord dryf, is genesend. Soos Psalm 119:67 sê: "Voordat ek verdruk was, het ek gedwaal; maar nou onderhou ek woord" (AFR53). God se genadigste genesende krag geestelik en fisies kan verdrukking wees.
Ek wil met jou praat oor die woord “onophoudelik.” Dit beteken onverminderd in intensiteit of inspanning, sonder kompromie. Om onophoudelik te wees, is om vas te hou aan 'n bepaalde koers en om nie deur argumente oorreed te word nie.
“En Jehiskia was voorspoedig in al sy werk. So ook in die geval van die gesante van die vorste van Babel – wat na hom gestuur het om ondersoek te doen na die wonderteken wat in die land gebeur het – het God hom net velaat om hom op die proef te stel, om te weet alles wat in sy hart was” (2 Kronieke 32: 30-31, AFR53).
Ek het die afgelope maande baie hartseer briewe gelees van gelowiges wat nog steeds deur sondige gewoontes gebind is. Menigtes sukkelende Christene skryf: "Ek kan nie ophou dobbel nie ... ek is in die greep van 'n alkoholverslawing ... ek het 'n verhouding, en ek kan dit nie verbreek nie ... ek is 'n slaaf van pornografie." In brief na brief sê hierdie mense dieselfde: "Ek is lief vir Jesus en ek het God gesmeek om my te bevry. Ek het gebid, gehuil en goddelike raad gesoek. Maar ek kan net nie loskom nie. Wat kan ek doen?"
Deuteronómium hoofstuk 6 begin met 'n ontsaglike belangrike gebed wat Moses die Israeliete geleer het. “Hoor, Israel, die HERE onse God is ‘n enige HERE. Daarom moet jy die HERE jou God liefhê met jou hele hart en met jou hele siel en met al jou krag” (Deuteronómium 6:4-5, AFR53).
In hoofstukke 14, 15 en 16 van Rigters word gewys hoe Simson sy lewe gelei het. Hy het geweet dat hy deur God afgesonder was vir spesifieke werk. Die manier waarop hy geleef het, toon egter dat hy met karakter gesukkel het.
As ons na Hebreërs gaan, sien ons “En wat sal ek nog meer sê? Want die tyd sal my ontbreek as ek van Gideon, Barak, Simson en Jefta, Dawid en Samuel en die profete sou verhaal, wat deur geloof koninkryke oorwin het, geregtigheid uitgeoefen, beloftes verkry, bekke van leeus toegestop" (Hebreërs 11:32-33, AFR53).
As die Here in ons woon, bring Hy al sy krag en hulpbronne saam. Skielik, het ons innerlike mens toegang tot God se krag, wysheid, waarheid, vrede, alles wat ons nodig het om in oorwinning te leef. Ons hoef nie tot Hom te roep om uit die hemel na ons toe te kom nie. Hy is reeds in ons. Paulus vertel ons hoe kragtig ons in Christus is.
Nadat Jesus in die hemel opgeneem is, het die apostel Johannes 'n wonderlike visioen van heerlikheid ontvang. Hy het gesê: “En ‘n tempel het ek nie daarin gesien nie, want die Here God, die Almagtige, is sy tempel, en die Lam. En die stad het die son of die maan nie nodig om in hom te skyn nie, want die heerlikheid van God het hom verlig, en die Lam is sy lamp” (Openbaring 21:22-23, AFR53). Met ander woorde, die enigste tempel in die hemel is Jesus self.
In 'n skynbaar verwarrende en teenstrydige gedeelte, het God aan die Ou-Testamentiese voorvader Abraham die land Kanaän gegee "as 'n ewige besitting" (Génesis 17:8, AFR53).