Ek het Reflections on the Psalms van CS Lewis gelees, en hy het daarin geskryf: “Dit het geen nut om te praat asof vergifnis maklik is nie. Ons ken almal die ou grap: ‘Jy het een keer opgehou rook; Ek het 'n dosyn kere opgehou.’ Net so kan ek van 'n sekere mens sê: ‘Het ek hom vergewe vir wat hy daardie dag gedoen het? Ek het hom al meer kere vergewe as wat ek kan tel.’ Want ons vind dat ons oor en oor moet vergewe.
Op een of ander manier het ons almal hartseer. Elke mens op aarde dra sy eie pynlas. As jy diep seergemaak is, kan geen mens op aarde die innerlike vrese en diepste pyn wegneem nie. Nie eers die beste vriende kan die stryd waardeur jy gaan of die wonde wat jou toegedien is, verstaan nie.
Dit is waarmee die Psalmdigter in Psalm 6:7-8 geworstel het: “Ek is moeg van my gesug; elke nag nag laat ek my bed swem; ek deurweek my bed met trane. My oog het dof geword van verdriet; dit het swak geword vanweë al my teëstanders. ”
Ons hoor gereeld dat genade gedefinieer word as die onverdiende guns en seën van God, maar ek glo dat genade veel meer is as dit. Na my mening, is genade alles wat Christus vir ons is in ons tye van lyding – krag, barmhartigheid en liefde – om ons deur ons lyding te dra.
Op 'n oomblik toe Jesus fisies kwesbaar was, het die duiwel sy eerste versoeking gebring. “En nadat Hy veertig dae en veertig nagte gevas het, het Hy naderhand honger geword. En die versoeker na Hom en gesê: As U die Seun van God is, sê dat hierdie klippe brode word” (Mattheüs 4:2-3, AFR53).
Dit is geen sonde om honger te wees nie. So, wat is die probleem hier?
Dietrich Bonhoeffer, die Duitse teoloog, het die Christen uitgebeeld as iemand wat 'n see van drywende stukke ys probeer oorsteek. Die Christen kan nêrens te lank staan nie, anders sink hy. Hy kan nêrens rus terwyl hy dit oorsteek nie, behalwe in sy geloof dat God hom sal deurdra. Nadat hy 'n tree geneem het, moet hy uitkyk vir die volgende. Onder hom is die afgrond en voor hom is onsekerheid, maar die Here is altyd voor hom uit, vas en seker!
Ek het onlangs 'n storie gelees oor 'n gesin in Madrid, Spanje. Die pa het 'n groot vete met sy tienerseun gehad. In hulle verhouding het hulle die hele tyd gebots, maar toe sê die seun 'n paar werklik verskriklike dinge en maak hy keuses sodat hulle hom nie meer in die huishouding kon hou nie. Op die laaste oomblik het die pa by hom probeer smeek om te bly, maar hy wou nie.
“Loof die HERE, o my siel, en vergeet geeneen van sy weldade nie! Wat al jou ongeregtigheid vergewe, wat al jou krankhede genees, wat jou lewe verlos van die verderf, wat jou kroon met goedertierenheid en barmhartighede ... Hy het aan Moses sy weë bekend gemaak, aan die kinders van Israel sy dade” (Psalm 103:2-4,7, AFR53).
Ek glo in genesing. Ek glo in verdrukking. Ek glo in “genesende verdrukking.” Enige verdrukking wat my daarvan weerhou om af te dwaal, wat my dieper in God se Woord dryf, is genesend. Soos Psalm 119:67 sê: "Voordat ek verdruk was, het ek gedwaal; maar nou onderhou ek woord" (AFR53). God se genadigste genesende krag geestelik en fisies kan verdrukking wees.
Ek wil met jou praat oor die woord “onophoudelik.” Dit beteken onverminderd in intensiteit of inspanning, sonder kompromie. Om onophoudelik te wees, is om vas te hou aan 'n bepaalde koers en om nie deur argumente oorreed te word nie.
“En Jehiskia was voorspoedig in al sy werk. So ook in die geval van die gesante van die vorste van Babel – wat na hom gestuur het om ondersoek te doen na die wonderteken wat in die land gebeur het – het God hom net velaat om hom op die proef te stel, om te weet alles wat in sy hart was” (2 Kronieke 32: 30-31, AFR53).