Hierdie boodskap is omtrent die almagtige krag van God se teenwoordigheid - en hoe ons daardie krag kan verkry! Die Skrif voorsien ons van eindelose voorbeelde van hoe die teenwoordigheid van God sy kinders krag gee om vir Hom te lewe. En een van die kragtigste hiervan kan in die lewe van Moses gevind word.
“Ek wil jou onderrig en jou leer aangaande die weg wat jy moet gaan; Ek wil jou raad gee; my oog sal op jou wees. Wees nie soos ‘n perd, soos ‘n muilesel wat geen verstand het nie, wat ‘n mens moet tem met toom en teuel as sy tuig, anders kom hy nie naby jou nie” (Psalm 32:8-9).
In hierdie twee kort verse kry ons die duidelike uitspraak in die hele Skrif in verband met leiding. Vers 8 is ‘n heerlike belofte aan ons, ‘n fondament waarop ons groot geloof kan bou. Hierdie fondament is Sy gewilligheid om ons oral waar ons gaan te lei!
"En toe Hiskia die brief uit die hand van die boodskappers ontvang en dit gelees het, het hy opgegaan na die huis van die Here . en gesê: Here, God van Israel, wat op die gerubs troon, U alleen is die God van al die koninkryke van die aarde, U het die hemel en die aarde gemaak! O, Here, neig U oor en luister. Open U oë, Here, en kyk; en hoor die woorde van Sanherib, wat hy gestuur het om die lewende God te smaad!" (2 Konings 19:14-16).
Op die huidige oomblik, bereik ‘n geslag volwassenheid – en hulle is desperaat verwond. Hierdie jongmanne en -vroue wat grootgeword het met wat ek noem weeskindharte. Hulle voel hulle het geen rigting in die lewe nie. Hulle voel nie die sorgsame toesig wat kom van ‘n liefdevolle hemelse Vader nie. En hulle keer die rug heeltemal op die Christen boodskap.
“En op die derde dag was daar ‘n bruilof te Kana in Galiléa, en die moeder van Jesus was daar. En Jesus en sy dissipels was ook na die bruilof genooi. En toe daar wyn kortkom, sê die moeder van Jesus vir Hom: Hulle het geen wyn nie. Jesus sê vir haar: Vrou, wat het Ek met u te doen? My uur het nog nie gekom nie. Sy moeder sê vir die dienaars: Net wat Hy vir julle sê, moet julle doen” (Johannes 2:1-5).
Die boek van Openbaring vertel ons dat Satan in die laaste dae, sal opstaan in toorn en sal oorlog maak “met die nakomelinge.” Hierdie nakomelinge is natuurlik, die liggaam van Christus, wat bestaan uit diegene (wat) die gebooie van God onderhou het, en die getuienis van Jesus Christus hou” (Openbaring 12:17).
Ons in die kerk van Christus praat dikwels oor geestelike oorlogvoering. Die oorlog wat in Openbaring beskryf word is ‘n wêreldwye aanval wat Satan uitstuur teen die liggaam van Christus: “Dit is ook aan hom gegee om oorlog te voer teen die heiliges” (13:7).
In Matthëus 14, sien ons hoe Jesus met ‘n skuit weggaan na ‘n stil plek om alleen te wees. Hy het net gehoor van Johannes die Doper se onthoofding en begrafnis. Hy is so ontsteld oor hierdie nuus dat Hy behoefte voel om alleen te wees en te bid.
Enige bespreking oor lyding en swaarkry moet begin met die mees beproefde, ongelukkigste, wanhopigste gelowige van alle tye. Die man van wie ek praat, was 'n regverdige gelowige en godliewende dienaar van God, wat homself toegewy het aan gebed en aanbidding. Tog, toe moeilikheid en verdriet sy lewe oorheers het, het hierdie selfde man soos 'n ateïs begin klink.
"En die woord van die HERE het gekom tot Jona...en gesê: Maak jou klaar, gaan heen na die groot stad Ninevé en preek daarteen, want hulle boosheid het opgestyg voor my aangesig. Maar Jona het hom klaargemaak om na Tarsis te vlug, van die aangesig van die HERE af weg” (Jona 1:1-3). Ons ken Jona se storie. Hy is die man wat van God probeer weghardloop het. Die Here het vir Jona ‘n mandaat gegee om oordeel oor die stad-nasie Ninevé te verkondig. Maar in plaas daarvan om Ninevé te waarsku, het Jona gevlug.
Wie noem jy jou naaste vriende? Glo dit of nie, hierdie vraag is ‘n saak van groot belang by die Here. En dit is omdat jou vriendskappe hard praat – beide met God en met die wêreld – oor die toestand van jou hart.
