W trudnej dyscyplinie odkopywania grzechu w jego sercu, Dawid wołał, „Badaj mnie, Boże i poznaj serce moje, doświadcz mnie i poznaj myśli moje i zobacz, czy nie kroczę drogą zagłady, a prowadź mnie drogą odwieczną” (Psalm 139:23-24).

Bez względu na to jak ciemne jest twoje otoczenie, albo jak „nieznana” twoja tożsamość, kiedy Bóg postanowi objawić ci samego Siebie, to nie ma on problemu, żeby ciebie znaleźć. 

Jezus jest chlebem żywota! On jest twoją siłą, twoją wizją, twoim odkupieniem, twoją wolnością. Ja jestem twoim obrońcą i przewodnikiem. Wszystko, czego potrzebujesz do życia i pobożności, można znaleźć w Chrystusie.

Możesz być pewien, że ci trzej młodzi mężczyźni czuli żar rozpalonego pieca i jestem pewien, że nic chcieli umierać. Ale oni mieli niesamowitą wiarę, zaszczepioną w ich sercach przez Ducha Świętego i stali nieugięci. 

Jeżeli zostałeś złapany przez nieprzyjaciela w jakiś sposób i wpadłeś w jego sidła, a wiesz że kochasz Boga całym sercem, Pan nie pozwoli ci pozostać niewolnikiem wroga.

Bóg traktuje sprawę oddawania czci bardzo poważnie. To nie jest błaha rzecz, kiedy idziemy do domu Bożego, miejsca błogosławionego przez namaszczenie Duchem Świętym. Mojżesz powiedział do Aarona, „Oto, co Pan rzekł: Na bliskich moich okazuje się świętość moja, a wobec całego ludu chwała moja” (3 Mojż. 10:14).

W Ew. Jana 20 czytamy historię Marii Magdaleny, która symbolizuje Oblubienicę, której serce jest całkowicie oddane Chrystusowi. Prawdopodobnie kobieta majętna, usługiwała z miłością Jezusowi w Jego potrzebach wraz z inną Marią. Czyniła to ze szczerej wdzięczności, gdyż Biblia mówi, że Jezus wypędził z niej siedem demonów (patrz Łukasz 8:2).

Nowy Testament jest ekscytujący – pokazuje nam, że Jezus był dokładną reprezentacją Ojca i kiedy widzimy Jezusa, widzimy dokładnie, jaki jest Bóg. Pełen miłości, łaski, miłosierdzia, mocy, prawdy i sprawiedliwości! Słowo Boże mówi nam, że my przywdzialiśmy jego boską naturę przez obecność Jezusa w nas.

Miałem dwadzieścia dwa lata, kiedy Bóg włożył w moje serce Jego wolę dla mnie, bym był ewangelistą. Pouczył mnie, bym używał mojej przeszłości i mojego świadectwa, by przyciągać grzeszników do zbawienia, i od tego czasu pozostałem wierny temu powołaniu. Czasami mam już dość opowiadania mojej historii i chciałem, by Bóg używał mnie w innym celu. Trudno jest wracać ciągle na nowo do tych wspomnień.

Pewien młody pastor zadzwonił do mnie, gotów porzucić służbę. Pan używał go wspaniale, ale teraz był zniechęcony, czuł się bezwartościowy, bezużyteczny dla Boga. Kiedy do mnie zadzwonił, był zdruzgotany z powodu pewnych decyzji, które podjął i oświadczył, że jest gotów zrezygnować. Gniewał się na Boga i kiedy rozmawiał ze mną, czułem, że oczekuje, że ja też będę gniewał się z nim. Był tak załamany i pobity, że ja czułem dla niego tylko Bożą miłość i współczucie.