Polish Devotionals

Jedną ze służb najbardziej potrzebnych dzisiaj w kościele jest pocieszanie – pocieszanie innych w czasie ich kłopotów i ucisków. Wielu wierzących po prostu nie wie, gdzie mogą się zwrócić, kiedy cierpią.

W Ewangelii Łukasza 4:18-19 jest znany fragment opisujący cel Jezusa na ziemi: „Duch Pański nade mną, przeto namaścił mnie, abym zwiastował ubogim dobrą nowinę, posłał mnie, abym ogłosił jeńcom wyzwolenie, a ślepym przejrzenie, abym uciśnionych wypuścił na wolność, abym zwiastował miłościwy rok Pana.”

Starzenie się w tym świecie jest przerażające, ale w Ciele Chrystusa moc jest dawania dla starców – mocy ponad prorokowanie i wizje. Na końcu życia, ludzie których kochasz, najbliżsi, i ci, których Bóg ci powierzył są najważniejsi.

Kiedy się starzejesz w Ciele Chrystusa, nie musisz się kurczyć i umierać. Możesz zacząć żyć! Nasze wołanie musi być, „Boże zwróć nasze serca do dzieci w tym pokoleniu. Bez względu na to jak daleko mogą być, daj nam odwagę przemawiać do ich życia i zostawić trwały wpływ.”

„Jeśli według Ducha żyjemy, według Ducha też postępujmy” (Galacjan 5:25). Wielu z nas słyszało przez całe życie wyrażenie „chodzenie w Duchu”, ale co to tak naprawdę znaczy? Ja wierzę, że to znaczy niesamowite, wyraźnie słyszane i rozchmurzone decyzje. Duch Święty daje absolutnie jasne i szczegółowe instrukcje tym, którzy chodzą z Nim.

Znana przypowieść o siewcy dotyczy cierpliwości. Nie cierpliwości do ludzi, ale do Boga. Pamiętacie, jak Jezus mówił o ziarnie? Niektóre padły na drogę, niektóre na skały, niektóre między ciernie… a inne na dobrą glebę. Popatrzmy na wyjaśnienie Jezusa.

W przeszłości chrześcijanie myśleli o uwolnieniu głównie w sensie fizycznym, ale wkrótce ludzie stwierdzą, że potrzebują uwolnienia od strachu i lęku. Kiedy przyjdzie ten czas, uwolnienie będzie znaczyło „mieć pewne słowo z nieba.” Kiedy straszne rzeczy będą się działy, ludzie będą chcieli wiedzieć, co Bóg ma zamiar czynić. Będą zwracać się w każdym kierunku, chcąc usłyszeć głos kogoś, kto jest spokojny i stabilny. Będą wołać, „Czy to jest sąd Boży? Kiedy to się skończy?”

Coś wielkiego dzieje się obecnie na świecie. Bóg wykonuje ukryte, ciche dzieło, coś tak ponadnaturalnego, że to przekracza ludzkie zrozumienie. Przygotowuje małą, ale potężną armię, która będzie najbardziej oddana na świecie. Pan zakończy wieki czystą, oddaną i nieustraszoną resztką.

Przez całe moje życie słyszałem historie naszych bogobojnych poprzedników, mężczyzn i kobiet, którzy spędzali godziny, nawet dni w poście i modlitwie. Oni znali Boży głos i mieli moc przeciwstawiania się wszelkiemu złu w tamtych czasach.

„Oddałem się w niewolę wszystkim, abym jak najwięcej ludzi pozyskał” (1 Kor 9:10).W tym wierszu widzimy, że Paweł zaczyna rozumieć swoją misję życia – zdobywanie dusz dla Jezusa Chrystusa! W wierszu 16 mówi. „Biada mi, jeślibym ewangelii nie zwiastował!”

Dzisiaj świat już nie akceptuje wierzenia opartego na tradycji i zadowolenia z siebie, to znaczy „prowadzenia kościoła” w taki sposób, jak to zawsze robiliśmy. Następne pokolenie albo zobaczy moc Bożą działającą w ich życiu w sposób realny i namacalny, albo nie będzie miało zastosowania dla naszego zwiastowania i zainteresowania aby naśladować naszego Zbawiciela.

Jeżeli myślisz, że jesteś zbyt prosty, żeby być użyteczny dla Boga, to posłuchaj uważnie: Bóg nie będzie wykonywał Swojego dzieła dni ostatecznych poprzez ewangelistów czy pastorów o wielkim nazwisku. Oni sami nie będą w stanie obsłużyć tego wielkiego działania Jego Ducha. Bóg będzie potrzebował każdej gospodyni, nastolatka, starszej osoby i wszystkich, którzy Go kochają, żeby wykonać to wielkie dzieło.