Tylko jedna rzecz może nas trzymać w nadchodzących trudnych czasach, a jest to zrozumienie Bożej chwały. Poprzez zrozumienie jej odmykamy drzwi do zwycięskiego życia!

Chwała Boża jest objawieniem natury i istoty naszego Pana. W Starym Testamencie Mojżesz dosłownie widział Bożą chwałę. „ Wtedy Pan przeszedł obok niego, a on zawołał: Panie, Panie, Boże miłosierny i łaskawy, nieskory do gniewu, bogaty w łaskę i wierność”  zachowujący łaskę dla tysięcy, odpuszczający winę, występek i grzech, (2 Mojż. 34;6-7).

Kiedy Pan przyszedł na ziemię, aby zamieszkać wśród nas, to miał szczególny cel, który był przygotowany przed założeniem świata. Przyszedł z misją, aby uczyć nas o Ojcu, dokonywać potężnych dzieł, ratować nas od grzechu i uwalniać nas od wszelkich więzów.

Taki Zbawiciel normalnie by przyciągał uwagę władców świata, ale pomimo najróżniejszych śmiertelnych przeszkód rzucanych na Niego przez ludzi i szatana, Jezus był w stanie wypełnić Swój cel.

Bądź mocny, kiedy wydaje się, że Bóg milczy, gdyż zwycięstwo jest dalej dostępne. Ono nie zostało ci zabrane; nie zostałeś odcięty od życia Bożego z powodu kilku błędów po drodze, gdyż Bóg w taki sposób nie działa. Po prostu zwróć się do Niego, jak to zrobił król Dawid – całym sercem.

Król Dawid często wyrażał swój smutek i zmaganie: „Ach, żebym miał skrzydła jak gołębica! . . . Chętnie uleciałbym i odpoczął. . .  Oto uleciałbym daleko” (Psalm 55:6,8). Czasami smutek Dawida prowadził go do łez i on wymownie wyraża swoją rozpacz.

Ponieważ żyjemy w upadłym świecie, to wszyscy przeżywamy dni smutku i walki. Jak więc mamy znaleźć łaskę ku pomocy w naszym czasie potrzeby? Poleganie na religijnej definicji łaski nie pomaga nam kiedy jesteśmy w centrum kryzysu. Potrzebujemy prawdziwej pomocy Boga kiedy cierpimy.

Pisarz Listu do Hebrajczyków mówi nam: „Nie mamy bowiem arcykapłana, który by nie mógł współczuć ze słabościami naszymi, lecz doświadczonego we wszystkim, podobnie jak my, z wyjątkiem grzechu” (Hebr. 4:15).

Niektórzy chrześcijanie są zawsze w kryzysie i wydaje się, że chcą ci opowiadać wszystko o swoich problemach, jakie przeżywają. Mają potrzebę opisywania swoich problemów innym, ale mają opory, żeby je przynieść do Jezusa, jak gdyby On nie miał nic do zaoferowania.

Wszyscy jesteśmy stworzeniami nawyków. Zazwyczaj wstajemy o tej samej porze, jemy takie samo śniadanie, jedziemy taką samą drogą do pracy i słuchamy takiej samej stacji radiowej w drodze. W naszej codziennej rutynie powtarzamy w nieskończoność te same czynności. Takie jest po prostu życie. Chociaż czasami może się tak nie wydawać, to jest to taka dojrzałość i wzrost w tym, czemu jesteśmy wierni i odpowiedzialni dzień po dniu, tydzień po tygodniu, rok po roku.

Czasami budzę się w środku nocy z niekontrolowanym niepokojem. „Oskarżyciel braci” szepcze, „Jesteś do niczego' jesteś bez wartości, ciężarem dla innych. Popatrz na swoją historię, ile razy zawiodłeś.” Potem dodaje zadziwiające zapewnienie: „Nie myśl, że ja kiedykolwiek będę cię oskarżał przez Ojcem” (Jana 5:45).

Kiedy rodzą się niemowlęta, to szpital natychmiast sprawdza kilka życiowych sygnałów. Dobry oddech, zdrowy krzyk, właściwa waga to wszystko są wskazówki silnego zdrowia fizycznego. W podobny sposób żywotne duchowe znaki mogą nam powiedzieć jak zdrowi jesteśmy. I najbardziej żywotnym znakiem jest miłość.

Wielu chrześcijan mierzy swoje duchowe życie według tego, jak się czują i są przekonani, że nie wzrastają duchowo. Regularnie chodzą do kościoła, słuchają głoszonego Słowa Bożego, czytają Biblię i modlą się. Ale czują, że nie robią postępu. Jeden święty powiedział do mnie, „Kiedyś łatwo płakałem przed Panem, ale teraz nie jestem takiego miękkiego serca. Po prostu nie wzrastam.