Co by było, gdyby Ciało Chrystusa, jako całość, zeszło się w jedności, odrzuciło różnice zdań i nasze socjalne dysputy doktrynalne, a skupiło się na jednym specjalnym celu – by dosięgnąć zgubionych? Co, gdybyśmy wezwali Ducha Świętego, by uleczył rany i dał przebaczenie do naszych serc i dusz, zapomnienie przeszłości i skoncentrowanie się na przyszłości? Jakiego rodzaju duchowe przebudzenie przeżyłby świat, gdyby widział nas stojących razem przed nimi w jedności?
Po latach służby możesz stwierdzić, że nadal jesteś szkolony przez Pana. Nigdy nie przestaniemy się uczyć o naśladowaniu Jego wyraźnych wskazówek, szczególnie kiedy nas prowadzi do trudnych miejsc. Ja nadal się uczę, żeby nie mówić: „Otóż to, Boże. Mam już tego dosyć.” Zamiast tego uczę się mówić: „Panie, nie widzę tej drogi przed sobą; nie wiem gdzie znajdę łaskę, żeby przez to przejść. Ale Ty obiecałeś być moją siłą.”
Czy kiedyś zmagałeś się z posłuszeństwem dla Boga, dlatego, że tak naprawdę chciałeś iść naprzód i zrobić coś z własnej woli? Jeżeli tak, to zachęcam cię, żebyś sprawdził swoje powołanie. Zrób dokładnie to, co Bóg ci mówi i idź dokładnie tam, gdzie ciebie prowadzi. Jeżeli jesteś tam teraz, to masz pokój. Ale jeżeli nie masz pokoju, to może być dlatego, że nie ufasz Panu w taki sposób jak powinieneś.
Pewnego razu król Dawid prosił Boga, żeby go zachował od śmierci i Bóg odpowiedział na jego modlitwę: „ Prosił cię o życie, dałeś mu je - długie dni” (Psalm 21:4).Ale Bóg poszedł dużo dalej w odpowiedzi na modlitwę Dawida. Nie tylko darował mu życie, ale również włożył koronę na jego głowę i uczynił go królem nad Izraelem.
Większość chrześcijan chce słyszeć i poznawać Boży głos i Bóg na pewno chce mówić do Swojego ludu. Ale wielu wierzących zostaje sprowadzonych z drogi przez bałwana – ulubionego kaznodzieję, nauczyciela czy ewangelistę – który mówi do nich tylko dobre rzeczy. Żeby poznać głos Ojca, trzeba się zwrócić bezpośrednio do Niego bez pośrednika.
Jako naśladowcy Chrystusa musimy uważać, żeby nie wpaść w popularną pułapkę szatana; tak się zaangażować w ulotne kulturalne i polityczne myślenie, jakie jest powszechne w naszym świecie. Kiedy szatan powoduje, że świat jest coraz bardziej zawzięty na chrześcijan, to chce nas też nakłonić do złości i odwetu. Inaczej mówiąc, chce on zamienić nasz głęboki pokój w Jezusie na spór, chcąc, żebyśmy odpierali ataki prześladowania, zamiast je znosić dla Ewangelii.
Życie miłości jest jedynym sposobem, by „podobać się Bogu we wszystkim” (Kolosan 1:10). Ponieważ Bóg jest istotą emocjonalną, przeżywa radość lub smutek tak, jak my. Nasze codzienne słowa i czyny mogą Go zasmucić lub poruszyć do radości z powodu nas, ze śpiewem. Co za niesamowita myśl! Dzisiaj ty i ja możemy podobać się Bogu wszechświata. Chociaż On przewyższa nasze pojęcie, jest wszechmocny, wszechobecny i wszystko wiedzący, Jego serce może być dotknięte naszymi czynami miłości, nawet codziennymi działaniami. Cóż więcej, prócz miłości mogłoby podobać się Bogu miłości?
Od stworzenia świata Bóg przewidział ciało wierzących złączone z Jego Synem. Jezus poświadcza, „Ja byłem codzienną rozkoszą mojego Ojca, radością Jego istoty. A teraz każdy, kto nawróci się do Mnie z wiarą, jest również Jego rozkoszą” (zobacz te prorocze słowa o Chrystusie w Księdze Przypowieści Sal. 8:30-31).
Jak my okazujemy naszą miłość do Jezusa? Jan odpowiada: „To jest miłość do Boga, jeżeli zachowujemy Jego przykazania. A Jego przykazania nie są ciężkie” (1 Jana 5:3).
Nasze ziemskie uczucia zmieniają się, czasem nawet codziennie, przechodzimy od gorących i gorliwych do letnich albo nawet zimnych, kiedy zmieniają się nasze emocje. Tak jak uczniowie, możemy być jednego dnia gotowi aby umrzeć dla Jezusa, a potem być gotowi, żeby się Go zaprzeć i uciekać następnego dnia. Możemy mówić Panu, że ufamy Mu, że zaspokoi wszystkie nasze potrzeby, ale pielęgnować wątpliwości i strach, kiedy zmieniają się nasze okoliczności.
Wielu chrześcijan mówi o intymności z Panem, o chodzeniu z Nim, poznaniu Go, społeczności z Nim. Ale nie możemy mieć prawdziwej społeczności z Bogiem, jeżeli nie otrzymamy w naszych sercach pełnego objawienia Jego miłości, łaski i miłosierdzia.
Społeczność z Bogiem składa się z dwóch rzeczy: przyjęcie miłości Ojca i kochanie Go w odpowiedzi na to. Bycie bezpiecznym w Jego miłości to jest pierwszy krok. Możesz spędzać godziny w modlitwie każdy dzień i mówić Mu jak bardzo Go kochasz, ale jeżeli nie przyjąłeś Jego miłości, to nie miałeś społeczności z Nim.