“En vroeg in die môre het Hy weer in die tempel gegaan, en al die mense het na Hom gekom, en Hy het gaan sit en hulle geleer” (Johannes 8:2).
Jesus se reputasie het oral versprei omdat Hy diepgaande woorde gespreek en magtige werke van God gedoen het. Die skare gewone mense het egter skaars bymekaargekom of die godsdienstige leiers het ook opgedaag.
Nadat Petrus en Johannes ‘n verlamde bedelaar buite die tempelpoort bedien het en die man genees was, het hulle met vrymoedigheid bekering verkondig en die mense bedien. “En baie van die wat die woord gehoor het, het geglo; en die getal van die manne het omtrent vyfduisend geword” (Handelinge 4:4). As gevolg van hulle getuienis, was Petrus en Johannes voor die hoëpriester en oudstes gebring. “En toe hulle hul voorgebring het, vra hulle: Deur watter mag en deur watter naam het julle dit gedoen?” (Handelinge 4:7).
Diegene wat tyd saam met Jesus deurbring, kan nie genoeg van Hom kry nie. Hulle harte roep gedurig uit om die Meester beter te leer ken, om nader aan Hom te kom en om te groei in die kennis van sy weë.
Paulus praat van, “Die maat van geloof soos God dit aan elkeen toebedeel het” (Romeine 12:3). Die “maat” waarvan Paulus beteken ‘n beperkte aantal; met ander woorde, ons het almal ‘n sekere hoeveelheid van die reddende kennis van Christus ontvang.
“Toe het die apostels aan die Here gesê: Gee ons meer geloof” (Lukas 17:5). Die manne wat uit Christus se innige vriendekring bestaan het, het iets belangriks van hulle Meester gevra. Hulle wou ‘n groter begrip van die betekenis en die werkinge van geloof hê en het in wese gesê, “Here, watter soort geloof begeer U van ons? Gee ons ‘n openbaring van die soort geloof wat U behaag sodat ons hierdie geloof in sy volste betekenis kan begryp.”
“En Ek beskik vir julle ’n koninkryk soos my Vader dit vir My beskik het, sodat julle kan eet en drink aan my tafel in my koninkryk en op trone sit om die twaalf stamme van Israel te oordeel” (Lukas 22:29-30). Jesus se volgelinge moes ekstaties gewees het om dit te hoor. Hulle toekoms was heeltemal verseker en die Here self het gesê dat hulle op pad hemel toe was om saam met Hom te regeer en te heers in die hele ewigheid.
Toe jy Jesus aanvanklik leer ken het, was jou hart waarskynlik gevul met klinkklare, duidelike doelgerigtheid. Jy het God genesende liefde beleef en, soos baie nuwe Christene, het jy begeer om dit met ander te deel, te evangeliseer en te dien. Soos jy toegeneem het in hierdie nuwe lewe, het jy begin om beter te onderskei wat jou rol in God se koninkryk en jou gawes is om Hom te dien.
Teen die tyd dat die goddelike profeet, Daniël tagtig jaar oud geword het, het hy twee Babiloniese koning oorleef, Nebukadnésar en sy seun Bélsasar en het toe onder Koning Darius gedien. Daniël was altyd ‘n biddende man en dit het glad nie by hom opgekom om dit rustiger te vat in sy ouderdom nie.
Diegene wat tyd saam met Jesus deurbring, kan nie genoeg van Hom kry nie. Hulle harte roep gedurig uit om die Meester beter te leer ken, om nader aan Hom te kom en om te groei in die kennis van sy weë.
Paulus praat van, “Die maat van geloof soos God dit aan elkeen toebedeel het” (Romeine 12:3). Die “maat” waarvan Paulus beteken ‘n beperkte aantal; met ander woorde, ons het almal ‘n sekere hoeveelheid van die reddende kennis van Christus ontvang.
“Toe het die apostels aan die Here gesê: Gee ons meer geloof” (Lukas 17:5). Die manne wat uit Christus se innige vriendekring bestaan het, het iets belangriks van hulle Meester gevra. Hulle wou ‘n groter begrip van die betekenis en die werkinge van geloof hê en het in wese gesê, “Here, watter soort geloof begeer U van ons? Gee ons ‘n openbaring van die soort geloof wat U behaag sodat ons hierdie geloof in sy volste betekenis kan begryp.”
“Volgens die ewige voorneme wat Hy opgevat het in Christus Jesus, onse Here, in wie ons die vrymoedigheid en die toegang het met vertroue deur die geloof in Hom” (Efesiërs 3:11-12). God se kinders het die reg en die vryheid om ons Here te enige tyd lastig te val – een van die grootste voorregte wat ooit aan die mensdom gegee is.