“En Ek beskik vir julle ’n koninkryk soos my Vader dit vir My beskik het, sodat julle kan eet en drink aan my tafel in my koninkryk en op trone sit om die twaalf stamme van Israel te oordeel” (Lukas 22:29-30). Jesus se volgelinge moes ekstaties gewees het om dit te hoor. Hulle toekoms was heeltemal verseker en die Here self het gesê dat hulle op pad hemel toe was om saam met Hom te regeer en te heers in die hele ewigheid.

Toe jy Jesus aanvanklik leer ken het, was jou hart waarskynlik gevul met klinkklare, duidelike doelgerigtheid. Jy het God genesende liefde beleef en, soos baie nuwe Christene, het jy begeer om dit met ander te deel, te evangeliseer en te dien. Soos jy toegeneem het in hierdie nuwe lewe, het jy begin om beter te onderskei wat jou rol in God se koninkryk en jou gawes is om Hom te dien.

Teen die tyd dat die goddelike profeet, Daniël tagtig jaar oud geword het, het hy twee Babiloniese koning oorleef, Nebukadnésar en sy seun Bélsasar en het toe onder Koning Darius gedien. Daniël was altyd ‘n biddende man en dit het glad nie by hom opgekom om dit rustiger te vat in sy ouderdom nie.

Diegene wat tyd saam met Jesus deurbring, kan nie genoeg van Hom kry nie. Hulle harte roep gedurig uit om die Meester beter te leer ken, om nader aan Hom te kom en om te groei in die kennis van sy weë.

Paulus praat van, “Die maat van geloof soos God dit aan elkeen toebedeel het” (Romeine 12:3). Die “maat” waarvan Paulus beteken ‘n beperkte aantal; met ander woorde, ons het almal ‘n sekere hoeveelheid van die reddende kennis van Christus ontvang.

“Toe het die apostels aan die Here gesê: Gee ons meer geloof” (Lukas 17:5). Die manne wat uit Christus se innige vriendekring bestaan het, het iets belangriks van hulle Meester gevra. Hulle wou ‘n groter begrip van die betekenis en die werkinge van geloof hê en het in wese gesê, “Here, watter soort geloof begeer U van ons? Gee ons ‘n openbaring van die soort geloof wat U behaag sodat ons hierdie geloof in sy volste betekenis kan begryp.”

“Volgens die ewige voorneme wat Hy opgevat het in Christus Jesus, onse Here, in wie ons die vrymoedigheid en die toegang het met vertroue deur die geloof in Hom” (Efesiërs 3:11-12). God se kinders het die reg en die vryheid om ons Here te enige tyd lastig te val – een van die grootste voorregte wat ooit aan die mensdom gegee is.

Die Skrif getuig daarvan dat daar ‘n honger na die ongekompromitteerde genade van Christus oor die hele wêreld bestaan. Lukas skryf dat toe Jesus die Bergrede gepreek het, was daar duisende “wat gekom het om Hom te hoor en van hulle kwale genees te word” (Lukas 6:18). Hierdie skares het gekom omdat hulle gehoor het van ‘n man van genade man wat hulle sou genees.

“In terugkeer en rus lê julle heil, in stil wees en vertroue bestaan julle krag” (Jesaja 30:15).

Die Heilige gee ons krag wanneer ons al ons behoeftes in God se hande oorgee en op sy krag vertrou. Ons sien ‘n voorbeeld van hierdie soort vertroue in ‘n Moabitiese vrou genaamd Rut. Nadat haar man gesterf het, het Rut saam met haar skoonmoeder, Naomi, wat bejaard en ook ‘n weduwee was, na die land Juda gereis. Die twee vroue het saam in armoedige omstandighede geleef en Naomi het bekommerd geraak oor Rut se welstand.

Dwarsdeur die Skrif, deel God sy genade uit deur middel van openbarings tydens ons beproewings wat ons nooit in ons goeie tye sou verstaan nie. God se goedheid kom na sy kinders in tye van moeilikheid, rampe, isolasie en swaarkry. Byvoorbeeld, die dissipel Johannes was “in Jesus se boesem” vir drie jaar lank. Dit was ‘n tyd van die grootste rus, vrede en blydskap. Maar in al daardie tyd, het Johannes bitter min openbaring ontvang. Hy het Jesus slegs as die Seun van God geken. Wanneer het Johannes dan sy openbaring van Christus in al sy heerlikheid gekry?

Ons het almal gehoor, “Net wat die mens saai, dit sal hy ook maai” (Galásiërs 6:9), en dit word gewoonlik met ‘n negatiewe konnotasie genoem, maar daar is ook ‘n positiewe kant deur te saai: “En laat ons nie moeg word om goed te doen nie, want op die regte tyd sal ons maai as ons nie verslap nie” (6:9).

‘n Gelykenis is ‘n storie wat ‘n waarheid illustreer en in die gelykenis van die talente, fokus Jesus primêr op die goeie kant van saai, wat saai in die Gees is om die ewige lewe te maai.