Dink aan ‘n hemelse bank waar die Heilige Gees gereed is om enige en alle bronne uit die hemel vry te stel. Gelowiges kan na die tellervenster stap en eindelose reserwes van God se genade, krag, geloof en hoop onttrek.
Wanneer Christene vandag blydskap beleef, het dit ‘n kragtiger impak op die wêreld as wat dit dekades gelede gehad het. Waarom? Omdat die “geregtig wees op” mentaliteit, wat so heersend in ons samelewing is, talle lei om geregverdig te voel in hulle woede. Ons kan dalk dink, “Die regering, my werkgewer, my familie – sekerlik iemand! – skuld my baie. Ek is geregtig daarop omdat my lewe swaar was. Jy het geen idee waardeur ek gegaan het nie.” Daar is dikwels ‘n diep verwerping in daardie soort klagte.
Talle Christene is liefhebbers van Jesus, maar hulle sondig teen die lig wat aan hulle gegee is. Hulle het al duisende regverdige preke gehoor, die Bybel vir baie jare lank gelees en tallose ure in gebed deurgebring. Maar hulle het toegelaat dat ‘n boesemsonde in hulle lewens oorbly en hulle gemeenskap met Jesus afgesny het. As die Heilige Gees jou oortuig van ‘n sonde waarmee jy nog nooit mee afgereken het nie, kom dit met ‘n waarskuwing: “Hierdie sonde moet weg! Ek sal die manier van hoe jy daaraan toegee, nie oorsien nie.”
Die heel eerste boodskap wat Jesus gebring het nadat Hy uit die versoeking in die woestyn gekom het, was, “Bekeer julle, want die koninkryk van die hemele het naby gekom” (Matthéüs 4:17). Hy het ‘n beroep op mense gedoen om hulle te bekeer nog voor Hy hulle geroep het om te glo!
In ‘n brief aan die Christene in Thessalonika, praat Paulus van ‘n toekomstige gebeurtenis wat hy “die dag van die Here” noem. Hy skryf, “Maar ons vra julle, broeders, met die oog op die wederkoms van onse Here Jesus Christus en ons vereninging met Hom, om nie gou julle verstand te verloor of verskrik te word nie – deur gees of deur woord of deur brief wat van ons afkomstig sou wees – asof die dag van Christus al daar is. Laat niemand julle op enige manier mislei nie, want eers moet die afval kom en die mens van sonde geopenbaar word, die seun van die verderf” (2 Thessalonicense 2:1-3).
“Ons moet God altyd oor julle dank, broeders, soos dit billik is, omdat julle geloof grootliks toeneem en die wederkerige liefde van elkeen van julle almal groter word” (2 Thessalonicense 1:3).
Wat ‘n groot kompliment het Paulus hier vir die Christene in Thessalonika gegee! Hier is die volle betekenis van wat hy vir hulle gesê het: “Dit is wonderlik om te sien hoeveel julle gegroei het, beide in julle geloof in Christus en in julle liefde vir mekaar. Oral waar ek gaan, roem ek teenoor ander oor julle geestelike groei. Hoe dank ek God vir julle!”
In Handelinge 12, was Petrus deur Koning Herodus in die tronk toegesluit. Duisende mense in Jerusalem was besig om gered te word deur die magtige werke van God en dit het weerklink deur die hele stad – en Herodus het bedreig gevoel. Dit is vanselfsprekend dat wanneer God ook al bonatuurlik optree deur sy kinders, dit die vyand woedend maak. Satan het Herodus reeds sover gekry om Jakobus, ‘n leier in die kerk, saam met sy broer Johannes en Petrus dood te maak.
Met menslike inspanning en krag, kan ‘n goeie hoogspringer tot 2.3 meter spring. Maar die paalspringer is anders. Hy het ‘n paal wat hy in ‘n gat in die grond vasdruk. Hy plaas al sy vertroue en daardie paal, nie net om hom te dra nie, maar om hom hoër te lig as wat hy ooit op sy eie kon spring. Trouens, hy kan drie keer hoër spring as die hoogspringer.
“Toe het Moses hom gou na die aarde toe gebuig en neergeval [aanbid]” (Exodus 34:8). Die openbaring van God se natuur het Moses oorweldig toe hy gesien het hoe genadig, lydsaam en geduldig ons Vader met sy kinders is – selfs die hardnekkiges wat Hom bedroef.
Dit is belangrik om op te let dat dit die eerste keer is wat genoem word dat Moses aanbid het. Voor hierdie openbaring van God se heerlikheid, het Moses met trane vir Israel gebid en voorbidding gedoen en selfs van aangesig tot aangesig met God gepraat. Maar dit is die eerste keer wat ons lees dat Moses God aanbid het.
God word nooit onkant gevang deur enigiets wat in ons wêreld gebeur nie. Hy is nie verras oor die verskriklike dwelmplaag of die bloedbad van aborsie nie. Wat is dus sy reaksie in tye van onrus en verdorwenheid? Wat stel Hy voor as ‘n teenmiddel teen afvalligheid en groeiende demoniese mag?