In ‘n brief aan die Christene in Thessalonika, praat Paulus van ‘n toekomstige gebeurtenis wat hy “die dag van die Here” noem. Hy skryf, “Maar ons vra julle, broeders, met die oog op die wederkoms van onse Here Jesus Christus en ons vereninging met Hom, om nie gou julle verstand te verloor of verskrik te word nie – deur gees of deur woord of deur brief wat van ons afkomstig sou wees – asof die dag van Christus al daar is. Laat niemand julle op enige manier mislei nie, want eers moet die afval kom en die mens van sonde geopenbaar word, die seun van die verderf” (2 Thessalonicense 2:1-3).

“Ons moet God altyd oor julle dank, broeders, soos dit billik is, omdat julle geloof grootliks toeneem en die wederkerige liefde van elkeen van julle almal groter word” (2 Thessalonicense 1:3).

Wat ‘n groot kompliment het Paulus hier vir die Christene in Thessalonika gegee! Hier is die volle betekenis van wat hy vir hulle gesê het: “Dit is wonderlik om te sien hoeveel julle gegroei het, beide in julle geloof in Christus en in julle liefde vir mekaar. Oral waar ek gaan, roem ek teenoor ander oor julle geestelike groei. Hoe dank ek God vir julle!”

In Handelinge 12, was Petrus deur Koning Herodus in die tronk toegesluit. Duisende mense in Jerusalem was besig om gered te word deur die magtige werke van God en dit het weerklink deur die hele stad – en Herodus het bedreig gevoel. Dit is vanselfsprekend dat wanneer God ook al bonatuurlik optree deur sy kinders, dit die vyand woedend maak. Satan het Herodus reeds sover gekry om Jakobus, ‘n leier in die kerk, saam met sy broer Johannes en Petrus dood te maak.

Met menslike inspanning en krag, kan ‘n goeie hoogspringer tot 2.3 meter spring. Maar die paalspringer is anders. Hy het ‘n paal wat hy in ‘n gat in die grond vasdruk. Hy plaas al sy vertroue en daardie paal, nie net om hom te dra nie, maar om hom hoër te lig as wat hy ooit op sy eie kon spring. Trouens, hy kan drie keer hoër spring as die hoogspringer.

“Toe het Moses hom gou na die aarde toe gebuig en neergeval [aanbid]” (Exodus 34:8). Die openbaring van God se natuur het Moses oorweldig toe hy gesien het hoe genadig, lydsaam en geduldig ons Vader met sy kinders is – selfs die hardnekkiges wat Hom bedroef.

Dit is belangrik om op te let dat dit die eerste keer is wat genoem word dat Moses aanbid het. Voor hierdie openbaring van God se heerlikheid, het Moses met trane vir Israel gebid en voorbidding gedoen en selfs van aangesig tot aangesig met God gepraat. Maar dit is die eerste keer wat ons lees dat Moses God aanbid het.

God word nooit onkant gevang deur enigiets wat in ons wêreld gebeur nie. Hy is nie verras oor die verskriklike dwelmplaag of die bloedbad van aborsie nie. Wat is dus sy reaksie in tye van onrus en verdorwenheid? Wat stel Hy voor as ‘n teenmiddel teen afvalligheid en groeiende demoniese mag?

“En hierdie evangelie van die koninkryk sal verkondig word in die hele wêreld tot ‘n getuienis vir al die nasies” (Matthéüs 24:14).

Vandag probeer talle in die kerk bepaal hoe naby Christus se wederkoms is deur die tekens van die tye te lees; byvoorbeeld, die terugkeer van die Jode na Israel. Jesus sê duidelik dat die einde slegs sal kom nadat die evangelie aan alle nasies verkondig is as ‘n getuienis.

“Wee die bewoners van die aarde en die see, want die duiwel het na julle neergedaal met groot woede, omdat hy weet dat hy min tyd het” (Openbaring 12:12).

As volgelinge van Jesus Christus, moet ons heeltyd daarvan bewus wees dat die duiwel daarop uit is om ons te vernietig. Daarom sê Paulus dat ons soveel as moontlik oor die vyand se taktiek en planne moet weet: “Sodat ons nie deur die Satan bedrieg sou word nie; want ons is met sy planne nie onbekend nie” (2 Korinthiërs 2:11)

‘n Toneel in Markus se evangelie spreek vier tipes vure wat ons geloof kan aanval aan. Wanneer ‘n onheil ons skielik oorval, kan ons gevoelens van hopeloosheid en moedeloosheid beleef.

Goeie idee’s is nie altyd “God idee’s” nie. Ons sien dit in die lewe van die apostel Paulus: “En hulle het deur die land Frígië en Galásië gegaan, omdat die Heilige Gees hulle verhinder het om in Asië die woord te verkondig. En toe hulle by Mísië kom, het hulle probeer om na Bithínië te gaan, maar die Gees het hulle dit nie toegelaat nie” (Handelinge 16:6-7).