Tans is mense ongelukkiger is as ooit. Dit mag verbasend klink weens al die vooruitgang wat die mensdom maak. Ekonome sê vir ons dat ons die mees welgestelde geslag in die geskiedenis is. Ons het meer stokperdjies en vermaak as enige ander tyd. Ons het ook meer moderne geriewe as ooit. Mediese vooruitgang neem jaar na jaar toe.
Na die dramatiese bekering van Saulus op die pad na Damaskus (sien Handelinge 9:1-8), het hy ‘n bietjie rondbeweeg en ‘n kort besoek aan die apostels in Jerusalem gebring voordat hy na sy tuisdorp, Tarsus, teruggekeer het. Later het Bárnabas daarheen gegaan en Saulus oorreed om by hom aan te sluit om die kerk in Antiochië te gaan help waar God se genade so duidelik sigbaar was (Handelinge 11:9-26). Die twee van hulle het by ander begaafde profete en leraars aangesluit en vir baie maande lank daar bedien en die gelowiges se geloof in Jesus versterk.
“So het die HERE Israel dan dié dag uit die hand van die Egiptenaars verlos ... Toe het Moses en die kinders van Israel hierdie lied tot eer van die HERE gesing; en dit is wat hulle gesê het: Ek wil sing tot eer van die HERE, want Hy is hoog verhewe” (Exodus 14:30; 15:1).
God wil hê dat jy as ‘n aanbidder uit jou storm kom! Hy het in jou donker nag vir jou ‘n weg gemaak en Hy het ‘n plan om jou daaruit te bring as ‘n skitterende voorbeeld vir die wêreld van sy getrouheid aan sy kinders.
Hierdie geslag het ongetwyfeld die sonde van ongeloof te ligtelik opgeneem en tans sien ons die tragiese gevolge daarvan. Baie gelowiges ly aan depressie en is onrustig; natuurlik, sal sommige hierdie dinge ly as gevolg van fisieke redes, maar baie ander verduur sulke lyding as gevolg van hulle geestelike toestand – dikwels as gevolg van ongeloof.
“Daar was ’n man van God gestuur, wie se naam Johannes was. Hy het tot ’n getuienis gekom om van die lig te getuig, sodat almal deur hom sou glo. Hy was nie die lig nie, maar hy moes van die lig getuig” (Johannes 1:6-8).
Daar word vir ons gesê dat Jesus die lig van die wêreld is, “sodat almal deur hom sou glo” (1:7). Maar ons lees: “En die lig skyn in die duisternis, en die duisternis het dit nie oorweldig nie ... Hy het na sy eiendom gekom, en sy eie mense het Hom nie aangeneem nie” (1: 5,11).
In vorige geslage, het God sekere mans en vroue op ‘n kragtige manier aangeraak en gesalf. Hierdie volgelinge van God was in vervoering met die Here en sy saak en het met geloof opgestaan. Hulle het wakker geword en die bestemmings van hele nasies verander – en een so ‘n man was Daniël.
“En ek het my aangesig tot die Here God gerig om met vas, en in roukleed en as, my aan gebed en smekinge te wy. En ek het tot die HERE my God gebid en belydenis gedoen” (Daniël 9:3-4).
“Maar hy wat by die deur ingaan, is ‘n herder van die skape. Vir hom maak die deurwagter oop, en die skape luister na sy stem; en hy roep sy eie skape by nulle naam en lei hulle uit” (Johannes 10:2-3).
Ons almal het leiding nodig vir besluite in die lewe, maar in ‘n wêreld so chaoties soos ons s’n, is dit egter nie altyd eenvoudig of maklik om goeie leiding te kry nie. Jesus maak dit egter duidelik dat dit anders is vir sy kinders. “Sy eie skape” ken sy stem ken en “luister na Hom.” Die toonbeeld wat Hy gee is dié van ‘n goeie herder wat sy skape oppas en hulle versorg.
Ons ken almal die verhaal van Dawid – die jong herder wat ‘n held geword het toe hy die Filistynse reus genaamd Goliat verslaan het. Dawid was die jongste seun van Isai, wie se drie oudste seuns in die leër van koning Saul gedien het. Hulle vader Isai het Dawid na die slagveld gestuur om te gaan kyk hoe dit met sy broers gaan en om voorrade vir hulle te neem.
Jesus het daarvan gehou om in gelykenisse met die skare te praat. “Al hierdie dinge het Jesus deur gelykenisse vir die skare gesê ... sodat vervul sou word die woord wat gespreek is deur die profeet: Ek sal my mond open deur gelykenisse; Ek sal uitspreek dinge wat verborge was van die grondlegging van die wêreld af” (Matthéüs 13:34-35).
“Die genade van die Here Jesus Christus en die liefde van God en die gemeenskap van die Heilige Gees sy met julle almal” (2 Korinthiërs 13:13). Hierdie bekende vers word dikwels as ‘n seën in kerkdienste gebruik, maar dit is meer as ‘n seën. Dit is Paulus se opsomming van alles wat hy die Korinthiërs oor God se liefde geleer het.