Dit is ongelooflik dat baie mense die skielike wederkoms van Christus vrees. Net die gedagte dat hulle lewe tot ‘n einde gaan kom en ‘n dag van oordeel moet beleef, is so skrikwekkend dat hulle dit uit hulle gedagtes verban. Hoe kan dit waar wees van gelowiges? Volgens Petrus, word hulle lewens gedikteer deur “hulle eie begeerlikhede” (2 Petrus 3:3).
Die Bybel maak dit duidelik dat ons beproewings deur God georkestreer word. Dit was Hy wat toegelaat het dat die Israeliete honger en dors gely het – alhoewel Hy altyd getrou was aan sy Woord en wonderbaarlik vir sy volk voorsien het. “Toe laat Hy kwartels kom; en Hy het hulle versadig met hemelbrood. Hy het ‘n rots oopgemaak, en waters het gevloei ... Want Hy het gedink aan sy heilige woord” (Psalm 105:41).
Op pad na Jerusalem, het Paulus by Éfese ‘n draai gemaak waar hy ‘n spesiale vergadering van al die kerkleiers belê het. Hy het plegtig vir daardie Efésiese gelowiges gesê, “Dit is die laaste keer wat ek julle sal sien en hierdie is my laaste boodskap aan julle” (sien Handelinge 20:25).
Nog ‘n kosbare sendeling het aan ons bediening geskryf insake die bedanking van sy posisie. Hy het verduidelik, “Ek voel of God my in ‘n woestyn gelei het en my toe wapperend in die wind gelos het. Ek het die bediening met uiterste misnoeë verlaat en verbitterd geword. Nou sien ek wat my probleem was. Ek het geen wortels van vertroue laat afgroei tydens my beproewingstyd nie. Toe die beproewings gekom het, het ek nie vertrou op wat ek geweet het oor God se Woord en sy getrouheid nie. Ek het sy belofte vergeet dat Hy my nooit in die steek sou laat nie.”
Leringe oor goddelike gesag – God se mag – is oorvloedig in die kerk vandag. Wanneer ek sulke preke hoor, dink ek dadelik aan Elia. Elia het geleef in ‘n tydperk baie soos ons s’n, gekenmerk deur geestelike verval, toe dit om God te eer op ‘n algehele laagtepunt was.
Die Bybel leer ons dat ware geloof bly hoop al is daar skynbaar geen hoop nie, dat dit dinge wat nie bestaan nie in wording roep en lewe bring waar daar dood is. God wil bonatuurlik vir ons geestelike en goddelike insig gee, sodat ons nie meer na mense, omstandighede en situasies kyk soos voorheen nie. Hy wil hê dat ons met nuwe oë, deur die geloof, bonatuurlik moet sien soos Hy sien. “Want nie wat die méns sien, sien God nie; want die mens sien aan wat voor oë is, maar die HERE sien die hart aan” (1 Samuel 16:7).
Jesus se kerk is ‘n plek waar sondaars hulle sonde bely, met hulle harte en hulle monde. Trouens, die apostel Paulus getuig: “Maar wat sê dit? Naby jou is die woord, in jou mond en in jou hart. Dit is die woord van die geloof wat ons verkondig: As jy met jou mond die Here Jesus bely en met jou hart glo dat God Hom uit die dode opgewek het, sal jy gered word; want met die hart ons tot geregtigheid en met die mond bely ons tot redding. Want die Skrif sê: Elkeen wat in Hom glo, sal nie beskaam word nie” (Romeine 10:8-11).
Die apostel Paulus sê van God, “Wat ons gered en geroep het met ‘n heilige roeping, nie volgens ons werke nie, maar volgens sy eie voorneme en genade wat ons ewigheid af in Christus Jesus geskenk is” (2 Timótheüs 1:9).
“Dan sal jy roep, en die HERE sal antwoord; jy sal skreeu om hulp, en Hy sal sê: Hier is Ek! As jy van jou verwyder die verdrukking, die uitsteek van die vinger en die leuenagtige woord” (Jesaja 58:9).
Die rede waarom ons bid, vas en God se Woord bestudeer, is om in die hemel gehoor te word. Maar die Here heg ‘n groot “as” hieraan. Hy sê, “As jy wil hê Ek moet jou uit die hoogte hoor, dan moet jy na die sake van jou hart kyk. Ja, Ek sal jou verhoor – as jy ophou om ‘n vinger na ander te wys, as jy ophou om oneerbiedig van hulle te praat.”
Die voorbeeld van Job se lyding behoort vir ons van groot troos te wees. Dit mag vir sommiges ‘n verrassing wees, maar Job verteenwoordig die laaste-dae gelowige wat erge beproewings sal ondergaan in die dae wat voorlê. Trouens, menigtes van Godvresende Christene sal deur dieselfde vure gaan wat Job beleef het. En ons het hierdie man se voorbeeld nodig om hoop vir onsself te kry.