“En toe Hy die skare sien, het Hy innig jammer gevoel vir hulle, omdat hulle moeg en uitgeput was, soos skape wat geen herder het nie. Toe sê Hy vir sy dissipels: Die oes is wel groot, maar die arbeiders min. Bid dan die Here van die oes, dat Hy arbeiders in sy oes mag uitstuur” (Matthéüs 9:36-38).
Almal weet van die Bybelse konsep van ‘n beloofde land; die aankomsplek vir mense wat vryheid, verlossing van verslawing en die blydskap van ‘n geseënde lewe wil hê. Die oorspronklike Beloofde Land was ‘n geskenk wat God aan antieke Israel gegee het – ‘n letterlike plek genaamd Kanaän, ‘n vrugbare land wat uit sy nate gebars het met abnormaal groot vrugte en rivierstrome. Vir die Israeliete, ‘n volk wat vir geslagte lank onderdruk en verban was, was dit ‘n droom.
Terwyl ek een somersdag in my kantoor by my huis gesit het, was die blindings oop en die helder môreson het deur die hortjies geskyn. Ek het met iemand oor die foon gepraat en ek onthou dat ‘n direkte sonstraal, ‘n baie helder ligstraal op my knie gefokus was. Toe die persoon aan die ander kant iets snaaks gesê het, het ek gelag en my knie geslaan. Toe ek my broek tref, het ‘n wolk van iets – miskien stof – opgestyg en die lug gevul. Ek het ‘n nuwe droogskoongemaakte Dockers broek gedra, maar ‘n bataljon mikropartikels het uitgekamp in my broek!
Asaf, ‘n Leviet van priesterlike afkoms in Israel, was ‘n sanger wat gedien het as Dawid se koorleier. ‘n Psalmdigter wat regverdige lesse vir God se volk geskryf het, het Psalm 77 geskryf nadat hy in ‘n diep depressie verval het: “My siel weier om getroos te word” (Psalm 77:3).
Jesus het van Johannes gesê, “Onder die wat uit vroue gebore is, is daar geen profeet groter as Johannes die Doper nie” (Lukas 7:28). Christus het hierdie godvresende man hoog geag. Hy was die een wat die pad voor die Messias gelyk sou maak ter voorbereiding vir sy koms, “Berei in die woestyn die weg van die HERE; maak gelyk in die wildernis ’n grootpad vir onse God” (Jesaja 40:3).
“Sodat Hy...kan betoon die uitnemende rykdom van sy genade in die goedertierenheid oor ons in Christus Jesus” (Efésiërs 2:7).
God het sy liefdevolle, hartlike goedheid aan ons bewys. Daarom kan ons wakker word en juig, “Halleluja! God, Christus en die Heilige Gees wil naby my wees.”
Elke Christen sal steeds versoekings en swaarkry beleef, maar te midde van ons beproewings, kan ons oorvloedig in danksegging wees as gevolg van sy ewigdurende goedheid aan ons. Paulus sê vir ons dat dit presies die rede is waarom God ons saam met Christus laat sit het.
Daar word vir ons gesê dat Christus self ons in ‘n hemelse posisie saam met Hom geplaas het. As dit egter so is, dan lewe talle Christene ver benede die beloftes wat God gegee het. Dink daaraan: as ons werklik in Christus lewe en saam met Hom in die troonkamer van die hemele sit, hoe kan ‘n gelowige steeds ‘n slaaf van sy vlees wees? Ons is om ‘n rede ‘n posisie in Hom gegee. Maar talle in Christus se liggaam het dit nog nie opgeëis of toegeëien nie.
Toe ek grootgeword het, het ek nooit die mantel wat my vader, David Wilkerson, in sy rol as “wag” gedra het, waardeer nie. Hy het ure met God omgestoei oor moeilike preke wat hy gelewer het oor die onderwerp van oordeel. As jongman het ek nie die doel van profetiese boodskappe verstaan nie. My Bybel was vol onderstreepte gedeeltes oor genade, vrede en die eenheid van Christene, nie oordeel, toorn en chaos in die samelewing nie.
“Ek sal die HERE loof wat my raad gegee het; selfs in die nag vermaan my niere my. Ek stel die HERE altyddeur voor my; omdat Hy aan my regterhand is, sal ek nie wankel nie” (Psalm 16:7-8). Dawid sê in wese, “God is altyd by my teenwoordig en ek is vasbeslote om Hom in my gedagtes te hou. Hy lei my getrou dag en nag. Ek hoef nooit verward te wees nie.”
“God is vir ons ‘n toevlug en sterkte; as hulp in benoudhede is Hy in hoë mate beproef. Daarom sal ons nie vrees nie” (Psalm 46:1). Wat ‘n wonderlike woord – dit is oorweldigend. God sê vir ons, “As gevolg van my Woord, hoef jy nooit weer te vrees nie. Jy kan jy vrede soos ‘n rivier en ‘n hart vol blydskap hê.”