Drie veel voorkomende woorden die je van christenen, in een periode van crisis, kunt horen: "Heere, doe iets!" Het is totaal tegen onze menselijke aard om stil te staan ​​en niets te doen, als we geconfronteerd worden met verwarrende situaties. In feite is geduldig wachten op Gods handelen waarschijnlijk de moeilijkste discipline van de christelijke wandel. Zelfs toegewijde gelovigen raken in paniek, wanneer de Heere niet beweegt volgens hun tijdschema.

Weet je niet waar je het zoeken moet, zoek het in dankzegging! Dank de Heere voor Zijn vergiffenis, Zijn zegeningen, Zijn beloften, voor alles wat Hij heeft gedaan en nog zal doen. Dank Hem in alles!

God zegt tegen ons: "Uw geloof is kostbaar voor Mij, kostbaarder dan alle rijkdom van deze wereld, die op een dag zal vergaan! En in deze laatste dagen - wanneer de vijand allerlei kwaad op u afstuurt - wil Ik dat u standvastig bent, met een onwrikbaar geloof. "

Heb je een worsteling in je leven die je nooit van je hebt kunnen afschudden? Je vraagt ​​je af: "Kan ik echt vreugde vinden in het christelijke leven? Zal ik voortaan altijd strijd hebben?"

Ik geniet van het coachen van mensen. Ik word absoluut gezegend als ik zie dat iemand wordt bevrijd door het goede nieuws van Christus, eindelijk in staat om van het leven te genieten. Niets bevredigt zo als het zien van een geestelijk kreupele persoon, die eindelijk genezen is en opspringt in een nieuw leven met nieuwe hoop, vreugde en geloof.

Christus zei: "Ik kwam alleen om deze ene reden in de wereld: om verloren zielen te bereiken en te redden!" Maar dit was niet alleen de missie van Jezus; Hij maakte het ook tot onze missie.

Jesaja 31 maakt goed duidelijk hoe zinloos het is om te proberen in eigen kracht de strijd met de vijand aan te gaan. Ik geloof dat dit hoofdstuk een type en schaduw is van de ineffectiviteit van onze pogingen om lusten, slechte gewoonten en andere zonden te verslaan door te vertrouwen op menselijke ideeën en hulpmiddelen.

De psalmist schrijft over een heerlijk geheim; te genieten van een vreugdevol en vervuld leven. "Welzalig het volk dat de klank van de bazuin kent, zij wandelen, HEERE, in het licht van Uw aangezicht" (Psalm 89:16). De Hebreeuwse betekenis van dit vers suggereert: "Degenen met een openbaring van het vreugdevolle geluid, zullen elke dag wakker worden met vrede, kracht en geluk. Hun leven zal worden vervuld met de vreugde van de ochtendzon. "

Jezus vertelde de christenen in de kerk van Efeze - een kerk gesticht op de goddelijke leer van de apostel Paulus - dat zij "hun eerste liefde hadden verlaten" (zie Openbaring 2:4).

Wanneer Jezus hier de woorden 'eerste liefde' gebruikt, heeft Hij het niet over de onvolwassen liefde die we ervaren wanneer we voor het eerst worden gered. Integendeel, Hij heeft het over exclusieve liefde. Hij zegt: "Ik nam ooit de eerste plaats in je hart in, maar nu heb je andere dingen toegestaan ​​om Mijn plaats in te nemen."

"Petrus nu en Johannes gingen samen naar de tempel tijdens het uur van het gebed, het negende uur. En een man die vanaf de moederschoot kreupel was, werd daarheen gedragen. Men zette hem dagelijks bij de tempelpoort die de Schone genoemd wordt, om een liefdegave te vragen aan hen die de tempel binnengingen… Petrus zei echter: Zilver en goud heb ik niet, maar wat ik heb, dat geef ik u: in de Naam van Jezus Christus de Nazarener, sta op en ga lopen! En hij greep hem bij de rechterhand en richtte hem op, en onmiddellijk werden zijn voeten en enkels vast.

Asaf, de psalmist die Psalm 73 schreef, was een zeer goede vriend van koning David. Een oprechte man die geloofde in de goedheid van God. Hij begon zijn betoog in deze psalm door te zeggen: "Ja, God is goed voor Israël, voor hen die zuiver van hart zijn." (Psalm 73:1). Met andere woorden: "God is goed voor mij geweest door me een rein hart te geven." Maar in het volgende vers, bekent deze lieve man: "Ik was bijna uitgegleden! Ik viel bijna in zonde." Waarom verklaart Asaf dit?